کشور ايران با توجه به موقعيت جغرافيايي ای که در آن قرار گرفته يکی از مناطق واقع در کمربند بيابان زايی دنيا می باشد و سطح بسيار کمی از کشور ( 1/1 % ) را جنگل ها پوشانده است.

 بنابر آمار، در سال‌ ۱۳۴۰ ميزان‌ پوشش‌ جنگلی‌ ايران‌ ۱۸ ميليون‌ هکتار و از اين‌ ميزان‌ ۷/۳ ميليون‌ هکتار سهم‌ جنگل‌های‌ هيرکانی(شمال)‌ بود، اما هم‌ اکنون‌ کل‌ پوشش‌ جنگلی‌ ايران‌ ۷/۱۲ ميليون‌ هکتار بوده و 7/1 ميليون‌ هکتار آن‌ سهم‌ جنگل‌های‌ هيرکانی(شمال كشور)‌ است‌که‌ ۶ ميليون‌ هکتار اراضی‌ جنگلی‌ در طی‌ ۴۴ سال‌ اخير ‌ از بين‌ رفته‌ است.

جنگل هاي شمال به نسبت ديگر جنگل هاي دنيا از مزيت هايي برخوردار است كه اگر از آن اطلاع پيدا كنيم خواهيم ديد كه چه گوهر با قيمتي را داريم از دست مي دهيم و همه غافلند.

جنگل هاي شمال به لحاظ موقعيت ، قديمي بودن، تنوع زيستي ،خاك تنوع پوشش كف جنگل،گونه هاي بومي و وجود درختان قطور از جنگل هاي سراسر دنيا متمايز است.

جنگل هاي شمال ايران در حقيقت باقيمانده جنگل هاي دوران سوم زمين شناسي است ، گونه هايی در جنگل های شمال ايران وجود دارد که در اروپا در فسيل های دوران سوم پيدا شده اند براي همين پاره اي از گياه شناسان و جنگل شناسان اروپايي معتقدند جنگل هاي شمال ايران در حقيقت قسمتي از طبيعت اوليه اروپا به شمار مي رود.

جنگل هاي شمال ايران با 90 گونه درختي، 211 گونه درختچه اي و 1558 گونه علفي و خشبي (اين عدد ها مربوط به گونه هايی است که تاکنون شناخته و معرفی شده اند) داراي تنوع گونه هاي گياهي قابل ملاحظه اي است و چنانچه گونه هاي جانوري را هم در نظر بگيريم، به اهميت اين جنگل ها، به عنوان يك بانك ژن طبيعي و عظيم بيشتر می توان پی برد.

جنگل هاي شمال ايران از نوع جنگل های پهن برگ خزان کننده (سبز تابستانه) است و موقعيت بي نظير و جالب توجهي درميان جنگل هاي مشابه دارد. در جنگل هاي شمال ايران گونه هاي بومی درختي زيادی وجود دارد که يا در هيچ يک از جنگل های مشابه ويا در بعضی از آنان وجود ندارد . مثلا"گونه هايی چون انجيلي، شب خسب، سفيد پلت (صنوبر جنگلي) و توسكاي ييلاقي در هيچ يك از جنگل هاي مشابه ( قفقاز، تركيه و اروپاي مركزي) وگونه هاي لرگ، خرمندي، اوري، شيردار و كرك درجنگل هاي اروپا به چشم نمي خورد.

 امروزه طبيعت با پايداري انسانها ارتباط مستقيم دارد و بر هيچ كسي پوشيده نيست كه بدون طبيعت ، هيچ گونه توسعه اي ميسر نخواهد بود.حالا ما در برخورد با طبيعت چه كرده ايم؟ آمار ها نشان مي دهد به عناوين مختلف به جاي حفظ جنگل كمر به قتل درختان بسته ايم و بدون در نظر گرفتن مسائل زيست محيطي و آيند ه اي كه در پيش خواهيم داشت به جاي جنگداري جنگل خواري كرده ايم.

آمار ها نشان مي دهد 10 ميليون متر مربع از عرصه هاي جنگلي مازندران در اثر ويلا سازي تخريب شد.با توجه به اينكه از نظر مساحت جنگل به كل مساحت كشور در رديف 100 كشور اول برخوردار از پهنه جنگلي نيستيم جزء 6 كشور مخرب جنگل در جهان مي باشيم. نيمي از جنگل هاي ايران در سي سال گذشته از بين رفته و به 12 ميليون هكتار رسيده است.

ميزان برداشت پايدار از جنگل بايد 3/2 ميليون متر مكعب باشد اما حدود 6 ميليون متر مكعب از جنگل هاي شمال كشور كه 3 ميليون سال قدمت دارند برداشت مي شود.آما آمار هاي دستگاههاي اجرايي ذي ربط چيز ديگري را نشان مي دهد كه با آمار هاي واقعي فاصله دارد و جنگل هايي كه به بيابان تبديل شده اند گوياي اين واقعيت هستند. حدود 100 شركت بهره بردار در جنگل هاي شمال مشغول به كار هستند كه به قلع و قمع درختان كمرهمت بسته اند اما در كشور هاي دنيا تنها درختان دست كاشت مورد بهره برداري قرار مي گيرند كه اين گونه بهره برداري در ايران بي نظير است.

 از ديگر عوامل تخريب جنگل زباله ها هستند كه روزانه حدود 3 هزار تن زباله در جنگل ها دفن مي شوند كه اثرات منفي زيادي را به دنبال دارند. جنگل مخزن رايگان زباله ها شده اند ، مديريت پسماند بسيار ضعيف عمل كرده و طبيعت را به خطر انداخته است. چنانچه تخريب جنگل به همين شكل ادامه داشته باشد تا چند سال آينده جنگل جايش را به بيابان خواهد داد.

سازمان محيط زيست به عنوان يك سازمان نظارتي در حفظ و حراست از جنگل ها دست روي دست گذاشته و تنها وظيفه اش را در چاچوبي كه خودش راحت تر است تعريف كرده نه آن وظيفه اي كه برايش تعريف شده است.

احداث راههاي ارتباطي غير ضرور، اجراي ناقص طرح صيانت از جنگل ، تغيير كابري هاي غير كارشناسي كه در شمال بسيار فراوان است ، آتش سوزي و بسياري از مسائل ديگر باعث تخريب جنگل مي باشد. جنگلي كه مي تواند سرمايه اي عظيم براي كشور باشد با سوء مديريت ها و عدم توجه كافي در حال نابودي است كه با قطع درختان به طور كامل نفس انسان نيز قطع خواهد شد .

ثبت جهاني جنگل هاي شمال از سوي مركز ميراث جهاني يونسكو يكي از راههاي حفظ و نگهداري جنگل به روش علمي آن است تا اين گوهر گرانبها را به قيمت ارزان نفروشيم.