اینجه استامه، مردِمِ میون
داستان کوتاه تبري-مهردادمهرجو،شاعر و داستان نويس ساروي
اینجه استامه مردِمِ میون؛اِتتا اِتتا ر اشمبه . قبرستون دِلِه جمعیت دَزوه . خَلِه ها ر یاد نیارمه . ویشته ر اشناسمبه . گَت و خورد عزا بَئی تنه .
اَمروز صِوایی تِلا خونِش این وَر مَله وُ اون وَرِ مله خَوِر بَوردنه " جمه دوج" ( جمه دوز) چِل پِنجا روز ناخِش پَهلی مال دَکِته بی یه ، آشون هِوا ظِلِماتِ بَئی یه ... گُو و گوسفند بوردنه کالُم و ُ کِرِس په... شِه عمر ر هِدائه شِما ر بَئی نه. – شمه پهلی بمونده شمه جم چه پنهون این جمه دوج ( جمه دوز) م نوم هسسه.
مسم م تن جان دئی یه ، مله آدما مره نِشانِه ، نشناسینه . دس تنگ روز م دس ر نئی تنه. وشئنه وسسه جمه دوتمه. تنخواه نئی تمه. یا اگه گیتمه کم گیتمه . گتنه جمه دوج لوچ هسسه ... گِج گوسفند ر مونده... هیچی حالی نَونه... م جم کایری کشینده . تنخواه ر مره ندانه... اسا... اساروز گِرد بیمونه قبرستون مره چال هاکنن .
دَرنه مره خدا بیامِرزی دنه مه سَر خاک شَندنه. چِتی شِه سر و دیم ر رُشِنه ، برمه و زاری سر هِدانه ، شونگ و شَیدا کَشِنه ، اَنده کار ندارنه مِن بمِرده آدِم وشونِ حال روزِ وسسه برمه هاکنم. مره باوِر نَونه . گومبه شِه ر نِمایِش دننه: هِئی پَهلی باون اینتا مِن هسسمه که درمبه کومک ومبه خدا بیامرِز ر دفن و کفن هاکنیم . وشون اِتتا اِتتا ر یاد اِنه مِ دس تنگِ روز مره نشناسینه .
کوچه خیابُن سر وشونِ چِش مِجه کَته شه راه ر گاردنینه، که ابِدا مره ندینه . همین "گَت آغا" اینتی سر و دیم سِرخ هاکِرده ، شه تن قبا ر بوته ، جمه اوستی ر پ بزوئه ، بالا هدائه ، بیل دس بَئی ته، مِ سر خاک شَندنه چِش نداشته مره بَوینه . اسا ... خاک شندنه م بمردن ر زودته باور هاکنه.
مِن که آزار نداشتمه . م زور کِنه جم رسی یه ؟ کی ر کار داشتمه؟ استامه وشون میون باوم م گِناه چه چی بی یه؟ شمه تن وسسه جمه دوتمه.
* اُفتاب یِواش یِواش خِدِش ر رِسننده آسمونِ میون . بمردمه هفتا مَله اون وَرتِرِ بَئی نه م تنه جِمِه .
ايميل نويسنده: (peace_star19@yahoo.com)
- سه شنبه 15 دی 1388-0:0
خیلی لذت بردم دلتنگی هایم را مرحم شد.
- دوشنبه 14 دی 1388-0:0
عجب دردی داشت داستان دوستش داشتم
- دوشنبه 14 دی 1388-0:0
انگار قبلا هم این رو گذاشته بودین
گزارش کنگره زبان‌شناسی اوراسیا 
نخستین نمایش فیلم مستند کارگردان مازندرانی در سینما حقیقت؛ 
دربارۀ استاد «فردوس مجیبی» 
نویسنده و پژوهشگر فرهنگ عامه مطرح کرد: 
