شايد باورتان نشود كه فرح آباد -اين روستاي تاريخي و باستاني كه همه عمران و آبادنيش را مديون شاه عباس كبير از دوره صفويه بود- به خاطر حمله تزارهاي روسي به ويرانه اي تبديل شد.

 شايد بي توجهي هاي بعدي سلسله پهلوي و كم توجهي هاي دست اندركاران اجرايي نظام جمهوري اسلامي ريشه در اين ترس داشته كه باز هم روس ها حمله كرده و باز هم ويرانه تحويل مان خواهد شد.

آقاي رئيس جمهور ما كي و كجا از روس ها دوستي ديديم؟ ما روس ها را دشمن تاريخي خود از بسياري از جنبه ها مي دانيم. ما فرح آباد را نابود شده به دست روس ها مي دانيم. ما آثار زخم بمب هاي روسي را در بدن فرح آباد كاملاً حس مي كنيم. ما غرق شدن كشتي هاي آن زمان كه به "پرگس" معروف بودند را در دهانه رودخانه تجن هنوز به ياد داريم.

بعد از قدرت گرفتن بلشويك ها و تسخير كرملين توسط لنين و استقرار حكومت ماركسيستي و نظام كمونيستي در روسيه و برخي از كشورهاي همسايه آن اميدوار شده بوديم ظلم هايي را كه تزارها بر عليه ايران انجام دادند، پايان داده و سرزمين هايي از ايران كه طي قراردادهاي ننگين تركمانچاي و گلستان جدا كرده بودند را به ايران برگردانند و حداقل از حضور چندين ساله و جنايتكارانه شان به همراه انگلستان در ايران و تقسيم كامل اين كشور بين اين دو قطب جنايتكار شرق و غرب يك عذرخواهي از ملت بزرگ و قدرتمند و سلحشور ايران بكنند، اما دريغ از حتي يك عذرخواهي!

 حتي روس ها از نجات كشورشان در جنگ جهاني دوم كه توسط كمك هاي بي دريغ خائنان پهلوي صورت گرفت و غرب آن را پل پيروزي ناميد و شاه ايران به اين خيانت افتخار مي كرد، نيز به طور جدي تشكر نكردند و تمام غائله هايي كه در آذربايجان به پا شد توسط روس ها بود.

حتي نحله فكري حاكم شده در زمان اتحاد جماهيري شوروي براي ايران يك شر مطلق بود و علاوه بر سرزمين بر تفكر اسلامي نيز تاخت و تاز كرد و بسياري را از راه به در كرد و به نام علم و تفكر علمي با دروغ و حيله و فريب و مغز شويي تعدادي را روانه خانه هاي تيمي كرد تا زمينه هاي كودتا عليه نظام جمهوري اسلامي را مديريت كنند.

منافقان و چريك هاي فدايي خلق و توده اي ها همه و همه تربيت شده اين ها بودند كه به جان ملت بزرگ ايران افتاده بودند.

سرانجام كمتر از يكسال بعد از پيروزي انقلاب غائله خلق تركمن در گنبد را كه آن موقع بخشي از خاك استان مازندران محسوب مي شد، به راه انداختند.

 همين روس ها بودند كه تامين كننده پول و اسلحه و هزينه هاي تبليغاتي و تسليحاتي اين گروهك ها بودند و آشوب بر عليه مردم و حكومت نوپاي اسلامي به راه مي انداختند (كه لابد از مواضع دوستانه آنها حكايت مي كند!)

 آقاي رئيس جمهور عزيز، فرح آباد و مازندران از روس ها زخم هاي زيادي را به ياد دارند. اگر زخم هايي را كه گيلاني ها و آذربايجاني ها از آنها ديدند- كه بسيار بيشتر از مازندراني هاست- به ياد داشته باشيد تعريف دقيق دوستي روس ها با ما روشن مي شود.

 به قدري اين دوستي عميق بود كه بهانه تفكر كمونيستي و يا شباهت به برداشت هاي كمونيستي بسياري را از صحنه سياست در ايران حذف مي كرد و علماي اعلام و بسياري از دلسوزان مسلمان حتي شيوه دادن يارانه به صورت كوپن كه به ابتكار عناصر سازمان مجاهدين انقلاب و شخص بهزاد نبوي طراحي شده بود، را با روش كمونيستي مشابه دانسته و آن را چماقي بر عليه دولت وقت كرده بودند كه البته آن موقع نوعي تندروي محسوب مي شد.

آقاي رئيس جمهور، هنوز ويرانه هاي مربوط به كاخ جهان نماي شاه عباس و خرابي هاي ترميم نشده مسجد بزرگ جامع عباسي، پل ويران شده توسط روس ها، و بسياري از ويرانه هاي ديگر در كنار رودخانه بزرگ و زيباي تجن در فرح آباد، شاهد زخم هاي دوستانه اي است كه روس ها با بمب هاي شان به مردم ما به جاي گل تقديم كرده بودند و دولت هاي بعد از آن هم، انگيزه اي براي ترميم آن ها نداشتند تا مدرك جرم روس ها و سند دوستي(!) آنها پاك نشود.

 آقاي رئيس جمهور براي اينكه شما را علاقه مند مي بينم كه از آثار ويژه تاريخي بازديد مي نماييد و طبق فرمايش امير مومنان (ع) دوست داريد و خداوند هم اين توان و اراده قوي و خوب را به جناب عالي عطا فرموده است كه در زمين گردش كرده و با مردم آن آن چنان زندگي كنيد كه انگار از دردها و آلام آنها همه چيز را مي دانيد و نسبت به رفتارهاي تكرار شونده تاريخ علم و آگاهي كافي و وافي داريد يا دوست داريد آن را به دست بياوريد، در سفر آتي به مازندران كه آن را سفر فرهنگي نام گذاشته اند، حتماً از آثار ويرانه ها و آنچه كه تا كنون هر چند ناقص ترميم شده است در فرح آباد ساري بازديد بفرمائيد و اجازه دهيد اين جانب كه اعتقاد دارم توان توضيح مسائل و مصائب اين آثار را به زيبايي دارم براي تان از نزديك توضيح بدهم تا باورتان بشود كه روس ها چقدر دوست مان داشته اند و چه دوستي هاي تاريخي اي كه با ما نكردند!

 محض اطلاع چندي قبل به خاطر شركت در كنفرانس مشتركي كه بين دانشگاه هاي ايران و روسيه توسط رايزن محترم فرهنگي ايران در مسكو ترتيب داده بود به همراه تعداد زيادي از اعضاي هيات علمي دانشگاه هاي كشور براي ارائه مقالاتي به مسكو و سنت پتربورگ سفري داشتم.

زيبايي هاي زيادي را در آنجا ديدم كه براي ما مثل رويا بود و اصلاً زيبايي ها و امكانات فراوان شهرهاي آنها با شهرهاي ما قابل مقايسه نبود. اما در افتتاحيه كنفرانس كه نماينده دولت روسيه سخنران آن بود، بحثي را راجع به دوستي و علاقه مندي روسيه با ايران مطرح كرده بود كه من با توجه به اين خاطرات تلخ تاريخي مطالبي را يادداشت كرده بودم كه به ايشان بدهم و بعداً البته با مشورتي كه با يكي از دوستان كرده بودم صلاح ديدم آن را ندهم و آن اين بود كه ما كي و كجا از روس ها دوستي ديديم؟ و مثالهايي از دوستي هاي آنان را رديف كرده بودم!!

آقاي رئيس جمهور، بنده همين مقدار مواضع گلايه آميزي را كه شما گرفتيد، آن هم در يك سخنراني عمومي كه تعبير روس ها از آن به عنوان عوام فريبي بود، از شما تشكر مي كنم.

 كاش مورخان و اهل اطلاع مواردي كه روس ها با ما دوستي كردند را به همراه مواردي كه دشمني ورزيدند در كمال صداقت بيان كنند و ترجيحاً به دو زبان آنها را منتشر بكنند تا هم ما بدانيم و هم دنيا بداند كه روس ها كجا و كي با ما دوستي كرده اند.