گاهی مغزها فرار می کنند ، گاهی هم مغزها را فراری می دهند.در این میان هر که مغزش بیش ، آزار و اذیتش هم بیشتر؛ هرچه نخبه تر باشی بیشتر چوب لای چرخت می گذارند و این روند ادامه دارد و مختص دوره زمانی خاصی نیست.

 بنده هم که مدرسه می رفتم چند بار در دوران ابتدایی جایزه و جایگاهم تقدیم از ما بهتران شد.همواره عده ای هستند که حق می خورند و عده ای نیز حق را کشته و هزینه آن را هم دریافت می کنند.

نخبه های ایرانی اغلب به خاطر فعاليت ها وحرکت هاي فردی و خانوادگي به نقطه بلند علم و دانش می رسند، اما بهره آن نصیب کساني می شود که مي گويند در دوره ریاستم ، وزارتم ، صدارتم و ... این مقام کسب شد و پز دادن و عکس گرفتن و رپورتاژ دادن و البته خود را هم ردیف یا برتر از نخبه دانستن!

 قصه رضایی ها مثنوی هفتادمن است.البته اگر روزی نخبه ای را دیدیم که مورد حمایت مسئولان قرار گرفت، آن وقت بايد تعجب کرد!

سال گذشته در مراسم تجلیل از نخبگان و مخترعان یکی از دانشگاه های استان ، به افراد برتر یک فلش مموري هدیه دادند!

 اگرچه این افراد می گفتند که فقط شان علمی مان مهم است و پول و سکه و هدیه هیچ ارزشی ندارد،آیا به واقع قدرداني و تجلیل از زحمات مقام آوران علمی کشور ، نمی تواند در روند رشد و افتخار آفريني هاي بيشتر آنان تاثیر بگذارد؟

 این روزها بسیاری از کشورهای پیشتاز ، میزبان خوبی برای مغزهای ایرانی هستند و هرگونه امکانات را در اختیار آنها قرار می دهند تا با فراغ بال به تحقیق و پژوهش بپردازند.

 در کتاب خاطرات دکتر حسابی که به قلم فرزند ایشان-مهندس ايرج حسابي-گردآوري شده است،آمده که دکتر پس ا زملاقات با انیشتین برای تحصیل در رشته فیزیک وارد دانشگاه شیکاگو شد.وي وارد خوابگاه خود می شود و در کشو را باز می کند ، دسته چکی سفید امضايي می بیند و فورا" دسته چک را به مسئول آزمایشگاه می رساند و می گوید:"فکر کنم شخص قبلی که در اتاق ساکن بود، این دسته چک را جا گذاشته است."

 مسئول آزمایشگاه با رویی گشاده به دکتر حسابی می گوید:" اشتباه نشده و کسی این دسته چک را جا نگذاشته ، این دسته چک در اختیار تمام دانشجویان این دانشگاه است تا بدون تاخیر و در زمان لازم وسایل و تجهیزات مورد نیاز خود را تهیه کنند!"

در آن مقطع حتي یک شمش طلا نیز برای انجام آزمایش ها در اختیار دکتر حسابی قرار داده شد . دکتر حسابی هم از این همه اعتماد مسرور می شود و البته ناراحت که چرا این اعتماد را در کشور خود ندیده است و تاکید می کند این اعتماد باعث پیشرفت های علمی و سرافرازی کشورها است .

 سال گذشته با نفر نفر سوم المپیاد شیمی گفت وگو کردم که در آزمایشگاهی خصوصی و با هزینه شخصی به تحقیق و آزمایش پرداخته بود و موفقيت هاي بزررگي را به دست آورده بود.

يا محمد رضا نادعلي نژاد-مخترع مازندراني انتقال برق بدون سيم- که ميليون ها تومان هزينه کرده و اختراعاتش در دنيا پرمشتري است،اما با وجود پيگيري هاي همين سايت مازندنومه، استاندار قبلي مازندران حتي نخواست يک بار گوش اش را به حرف ها و درد دل هاي وي بسپارد،در حالي که نادعلي نژادچند دعوت نامه از کشورهاي مختلف دنيا داشت و دارد.

يا خانم مهدوي-مخترع جوان ساروي که از قضا تحصيلات حوزوي هم دارد که ده ها اختراع را ثبت کرده است.آيا کسي مي داند اين بانوي نخبه اکنون کجاست؟

  ...گویی این قصه دراز تمامی ندارد و مسئولان قصد ندارند حداقل به نخبگان اعتماد کنند ، آن هم نخبگان علمی و نه نخبگان سیاسی.