سیاست عرصه ظهور و بروز ممکنات در چارچوب واقعیات است. تغییرات و تحرکاتی که در متن و بطن جامعه اتفاق می افتد نوعا" و غالبا" از مسیر واقعیات سیاسی است. این تغییرات گاهی به نتایج و تبعاتی ختم می شود که عرصه را برای شاغلان ساحت سیاست تنگ و باریک می کند و گاهی پهن و وسیع می سازد اما هستند کسانی که خود را با زیرکی اما رندی خاص در هر دوره و عرصه ای جا سازی می کنند.

 حضور در مناصب و مسولیت های اجرایی اگر با معیارها، ضوابط و شرایط تعریف شده همراه نباشد، حالت دو زیستی متوجه ساحت سیاست و صفحه قدرت می شود.

 تجربه سالهای اخیر برای آن دسته از کسانی که شفافیت و علنیت سیاسی خویش را مستور و مکتوم نگاه داشته اند، شاید مصداق بارزی از دو زیستی سیاسی باشد، اگرچه تقسیم بندی رایج و موسوم جامعه به دو طیف اصلاح طلب و اصولگرا را ادبیات سیاسی جامعه ما مآلا پذیرفته است اما در به قدرت رسیدن، گاهی اوقات، افرادی پیدا می شوند که معیارها و ضوابط مورد پذیرش عموم را نادیده می گیرند و برای آنکه همیشه در عرصه قدرت بمانند خودشان را بی نیاز از آن آرمانها، شعارها و عقایدی می دانند که قبلا بدان پای می فشردند.

 این افراد و گروه ها بیشتر در بدنه اجرایی یافت می شوند که برای آن که همواره جزو مقامات مسوول حتی در سطوح میانی و خرد باشند، تغییر جهت و گرایش می دهند و تن به سازگاری محیطی می دهند تا بلکه برای چند صباحی بیشتر و با کسب امتیازگیری و بهره مندی افزون تر، در صحنه حاضر باشند و مهر غیبت نخورند؟

 اگرچه شایسته سالاری و شایسته گزینی با هدف ارتقا و بهبود و کارآمدی سیستم تصمیم گیری، تصمیم سازی، اجرا و نظارت امری پذیرفته شده و متعارف به نظر می رسد و به منظور تحقق حکمرانی خوب توصیه اکید می شود که در این روند از وجود اهل معرفت و دانا محور استفاده بهینه شود اما واقعیت این است که برخی در این میان بدون داشتن اثر گذاری، کیفیت و کارایی خود را وارد ساحت قدرت می کنند تا با برخی رفتارهای مسامحه گونه، جایگاه خود را تثبیت کنند.

 البته جذب و جلب افراد در یک سیستم کاری با توجه به مکانیزم ها، شاخص ها و معیارهای دقیق، علمی و تعریف شده و روش های صحیح، کاملا پسندیده و پذیرفته شده است اما کوتاه آمدن از برخی اصول و موازین و غلتیدن به این طرف و آن طرف بدون افزودن بر سطح دانش، معارف، معلومات، تجربیات، تخصص و مهارت و صرفا با هدف اتکاي دائمی به قدرت و حضور در بدنه اجرایی یک سازمان، نهاد یا موسسه خدماتی و کاری، بی تردید عاقبت و آخرت خوبی نخواهد داشت و آسیب جدی به مدیریت می رساند.

بنابراین شایسته است این قبیل افراد با رعایت اصول و مطابق اخلاق و جوانمردی و مروت و انصاف عمل کنند و برای جذب و جلب خاطر به یک فرد یا یک مجموعه، واقعیات محیط پیرامونی خویش را نادیده نگیرند.