ابطحي تعريف مي‌كند: ايشان دائي من بود و زندگي سياسي‌ام را به ايشان مديون هستم. خصوصيات برجسته‌ي اين روحاني عاليقدر اين بود كه در دوران قبل از انقلاب با جسارت و شجاعت سخناني مي‌گفت كه مردم را نسبت به حقوقشان آشنا مي‌كرد. در اين راه آسيب‌هاي فراواني تحمل كرد. به خوبي به ياد دارم در آخرين باري كه به زندان افتاده بود، دو سال تمام يك روز در ميان خانواده ايشان را به زندان وكيل آباد مشهد مي‌بردم و چقدر از اين كارم در آن سن و سال لذت مي‌بردم. به همين اندازه كه مي‌توانستم به يك زنداني سياسي و مبارز آن زمان كمك كنم احساس غرور مي‌كردم. يكبار ساعت 11 شب با هم از طرقبه بر مي‌گشتيم. ايشان را درب منزلشان پياده كرديم. تازه رانندگي ياد گرفته بودم. ماشين پدرم دست من بود. در آن شب تا درب منزل را باز كرد، ماموران در منزل او كمين كرده بودند و زن و فرزندانش در منزل در محاصره‌ي ماموران ساواك. آن شب او را دستگير كردند و بردند. از خصوصيات ديگر او اين بود كه اهل فكر و انديشه بود. آزاد مي‌انديشيد. كتاب‌هاي وي حاكي از اين آزاد انديشي‌هاست. شعارش در مركزي كه به همراهي حضرت پدرم داشت اين بود كه پرسش شما، پاسخ ما. پرسشگري و پاسخگويي به شبهات نسل جوان را شعار خودش مي‌دانست. من فقط به دليل اينكه خواهرزاده وي هستم، از ايشان دفاع نمي‌كنم. احساس مي‌كنم كه اين تفكر باز انديش روحاني، در شرايط فعلي كه بسياري از نسل جوان تصور مي‌كنند كه سركوبي فكر و انديشه ريشه در دين دارد، يادآوري اين چهره‌هاي آزادانديش بسيار موثر است. وظيفه‌ي تاريخي ما هم هست كه از كساني كه براي سربلندي و آزادي اين ملت تلاش كردند، همواره ياد كنيم. منافقين هم كه او را به شهادت رساندند جز خشونت و مزدوري چيزي در جامعه‌ي ايراني از خود باقي نگذاشته‌اند. نياز امروز جامعه‌ي ما هم به اسلام شناساني است كه بتوانند مخاطبان خود را از ميان نسل امروز اين جامعه برگزينند. به جاي سركوب فكر و انديشه، به سوالات آنان پاسخ گويند و نه صرفا از موضع بالا، اوامر صادر كنند. جامعه در دنياي امروز بايد بفهمد، قانع شود و بپذيرد تا عمل كند والا شايد قدرت كسان زيادي را منقاد نشان دهد اما در پس اين انقياد دنيايي از دورويي، ريا و منفعت‌طلبي خوابيده است. شهيد هاشمي‌نژاد سمبل آزادانديشي ديني بود. در اين راه رنج فراواني كشيد. زندان و تبعيد رفت. بايد خاطره‌ي آنان كه نياز امروز ما است زنده باشد.