...خاطره اي با من است
آيا روزي زیبائی شاليزارهاي مازندران به خاطر ساخت و ساز مسکن نابود خواهد شد؟آن روز افسوس برای کسانی می ماند که دوست داشتند روزی خودکفائی برنج را جشن بگیرند.(خاطره يک روز در روستا؛از:عليرضا عزيز کمالي،خبرنگار-آمل)
افتتاح چند پروژه جهادکشاورزی بود.به اتفاق حجت الاسلام دادش پور -مسئول دفترنماینده ولی فقیه درجهادکشاورزی آمل- و دو نفر از کارشناسان به طرف روستای ورکاده برای افتتاح چاه آبرسانی حرکت کردیم.
در طول راه درباره احداث خانه در زمین های کشاورزی صحبت مي کرديم که روزی کشاورز برای تامین مایحتاج دیگران،در گرمای سوزان برنج درو می کرد و حالا یا پیر شده و یا به دیار باقی رفته است و زمین در اختیار جوانان قرارگرفته است.
متاسفانه به جهت رغبت نداشتن به کار و تلاش و نيز اقتصادي نبودن برخي زراعت ها، زمین های کشاورزی را به قیمت گزاف به افراد متمکن و یا تهرانی ها می فروشند و آنها نيز آن جا به ساخت وساز می پردازند، غافل از اینکه این زمین ها روزی تامین کننده مایحتاج عمومی در کشور بود.بگذريم.
سخن که به اين جا رسيد مهندس ابراهیمی -یکی از کارشناسان جهادکشاورزی- گفت: اخیرا" طرحی در دولت به تصویب رسیده که داخل باغات نمی توان حتی یک اتاقک بنا کرد.
وی که خود پیگیرساخت وساز بود از بعضی دهیاران گله کرد که به جای جلوگیری از ساخت وساز در زمین های کشاورزی و برای برای اینکه کسب درآمدی ایجاد کنند،با ساخت وساز مو افقت مي کنند.
وی از قول نماینده ولی فقیه در جهاد استان مي گفت:در آخرت زمین ها از ما سئوال مي کنند که چرا نسبت به این موضوع سهل انگار بودیم.
در طول مسير به جنگلی زیبا برخوردیم که محل پروژه بزرگ توليد درختان میوه بود و با سیستم آبیاری قطره ای آبیاری صورت می گرفت. متاسفانه بزرگ ترین مشکل اين سرمايه گذار نداشتن برق در منطقه بود.
آن روز مناظر بديع و چشم انداز شاليزارها ما رامسحور خود کرد.همه مي پرسيدند:آيا روزي این زیبائی ها به خاطر ساخت و ساز مسکن نابود خواهد شد؟آن روز افسوس برای کسانی می ماند که دوست داشتند روزی خودکفائی برنج را جشن بگیرند.
ايميل نويسنده: (amol_ali2006@yahoo.com)
- چهارشنبه 25 خرداد 1390-0:0
روند تجاری شدن کشاورزی در کنار ناتوانی محصولات کشاورزی در رقابت با محصولات خارجی مشابه (در اینجا برنج هندی و پاکستانی) و در رقابت با سایر کالاها و خدمات به خودی خود می تواند کشاورزان جوان و جویای تغییر و تحول در زندگی خود را ترغیب کند که زمین کشاورزی را در اولین فرصت به اصطلاح "تبدیل به احسن"! کندو خود راهی شهر شود. یا درهمان روستا بماند و به جای کشاورزی مثلا بنگاه معملات اداره کند. این روند با اتخاذ سیاستهای نادرست یا برعکس با بی توجهی برنامه ریزان تشدید می شود. اخیرا برخی از مناطق بکر مازندران از جمله دهستان پائین لیتکوه مورد توجه - بخوانیم هجوم- به اصطلاح تهرانی ها قرار گرفته است و نهضت ویلا سازی در آنجا هم رسوخ کرد. پدیده ای که محلی ها نه تنها ار آن دلخور نسیتند بلکه بسیار خوشایندشان است. این پدیده مرا به یاد اصطلاح "آباد هکردن" رایج در زبان مازندرانی می اندازد. آباد کردن و آباد شدن در قاموس پدران من و حتی امروزه به معنی قطع کردن تمام و کمال پوشش گیاهی و بخصوص درختان است. از این نظر مازندران به زودی کاملا آباد و به قول خودمان ساء سا یا پاک پاک و بی دار درخت خواهد شد، زمین های کشاورزی هم که جز کار و کمر درد و لینگ درد و روماتیسم و گردن کج محصولی ندارد به ویلا تبدیل می شود. واقعیت این است که عملین اجتماعی منفرد خواه ناخواه به دنبال منافع کوتاه مدت قابل حصول محسوس است. این خرد جمعی است که علی القاعده باید دور اندیش باشد و حساب و کتاب فردا را هم داشته باشد. این خرد جمعی است که قول مازیار مازندرانی باید قوانین منع ساخت و ساز غیر بومیان را وضع و اجرا کند یا برنامه های دیگری را برای حفظ فرهنگ و بوم این خطه بی نظیر و مظلوم به اجرا در آورد. امروز هم دیر است اما جلوی ضرر را هر وقت بگیریم باز هم منفعت است
- سه شنبه 24 خرداد 1390-0:0
میتوان قانونی وضع کرد تا در شهرهای شمالی بخاطر توریستی بودن و حفظ محیط زیست اجازه ساخت خانه به افراد غیربومی داده نشود. این کار در خیلی از کشورهای پیشرفته انجام شده است. با تعدادی از دوستان حقوقی سعی داشتیم چنین کاری انجام دهیم ولی بخاطر نداشتن حمایت کار به جایی نرسید. /وقتی حکومت عکس العملی به ساخت خانه در زمینهای جنگلی و کشاورزی نمیدهد چه انتظاری میتوان داشت. گاهی اوقات حکومت خود موافق اینکار است. زمانی برای ساخت دانشگاه آیت الله آملی زمینهای کشاورزی مردم روستا به زور پلیس و نیروی امنیتی گرفته شد و کل مردم روستا برای حفظ جان خود تا یک هفته از آنجا فرار کرده بودند.
- سه شنبه 24 خرداد 1390-0:0
همه باید در حفظ منابع طبیعی بکوشیم
گزارش کنگره زبان‌شناسی اوراسیا 
نخستین نمایش فیلم مستند کارگردان مازندرانی در سینما حقیقت؛ 
دربارۀ استاد «فردوس مجیبی» 
نویسنده و پژوهشگر فرهنگ عامه مطرح کرد: 
