كوه و جنگل و درياي مازندران علاوه بر ايجاد طراوت و پاكي هوا، موجب رونق قابل توجهي در صنعت گردشگري مازندران شده است.

وجود استاني همچون مازندران موهبتي است كه خداوند متعال آن را به ما ارزاني داشته است اما ما  چقدر توانسته ايم قدر اين موهبت الهي را بدانيم و از آن درست استفاده کنيم؟

حقيقت اين است كه ما هرگز نتوانسته ايم قدردان موهبت هاي الهي ( جنگل و كوه و دريا ) در مازندران باشيم.

قطع بي رويه و بعضا مخفيانه درختان جنگلي و ورود پيدا و پنهان انواع پساب و فاضلاب هاي خانگي و صنعتي به رودخانه هايي كه منتهي به دريا مي شوند،باعث برهم خوردن تعادل طبيعت مي شود و اين گونه است كه طبيعت فرياد خشم آلود خويش را در قالب سيل و زلزله و ساير بلاياي طبيعي به نمايش مي گذارد.

چند صباحي است كه غرب مازندران گرفتار بلاياي طبيعي شده است و در فواصل كوتاهي خبر وقوع سيل در كلاردشت ، كجور ، تنكابن و پنجك كلارستاق شنيده مي شود.

 نكته حائز اهميت اين است كه تمامي اين مناطق در دامن طبيعت و جنگل آرميده اند اما اين كه چگونه است با وجود جنگل، تنها به خاطر چند ساعت بارندگي اين گونه مورد هجوم سيلاب هاي ويرانگر قرار مي گيرد، تامل برانگيز است.

 با توجه به اينكه منطقه غرب مازندران يكي از انبوه ترين جنگل ها را با گونه هاي متنوع گياهي و درختي در اختيار دارد(و اين امر موجب گشته تا مسافران و گردشگران زيادي براي استفاده از اين هديه الهي به اين منطقه سفر كنند) از طرفي وجود گونه هاي كم نظير و با ارزش درختان در اين جنگلها باعث شده تا برخي تنها به دنبال سودجويي از جنگل باشند و با قطع درختان قطور و كهنسال به قاچاق چوب اقدام کنند.

برخي حتي با تجاوز به دامن جنگل سعي در افزايش مساحت زمين هاي خود را در حريم جنگل دارند و همه اينها يعني تعرض و تجاوز به دامن طبيعت و جنگل كه منجر به برهم خوردن اكوسيستم طبيعت شده و درنهايت شاهد بارش باران هاي سيل آسا و وقوع سيلاب هاي ويرانگر هستيم.

يكي از نقش هاي اساسي و بسيار مهم جنگل ها جذب آب هاي ناشي از بارندگي ها و جلوگيري از وقوع سيلاب هاست، اما اكنون تعرض و تجاوز به حريم و دامن جنگل موجب شده اين نقش مهم جنگل كمرنگ و سبب وقوع سيلاب هايي شود كه تر و خشك را با هم به كام خود مي كشد.

آيا وقوع سيلاب هاي مخرب و ويرانگر در كجور و كلاردشت و تنكابن چيزي جز بر هم خوردن تعادل چرخه طبيعت و آب و هوا بر اثر تخريب منابع طبيعي و جنگلي و آب و هوا به دست بشر مي تواند باشد؟

 بارش باران در غرب مازندران پديده تازه اي نيست كه بتوان وقوع سيلاب هاي ويرانگر را با آن توجيه كرد بلكه بارش هاي به مراتب سنگين تر و طولاني تري را هم در گذشته در كجور و كلاردشت شاهد بوديم اما بسيار به ندرت منجر به قوع سيل مي شد و حتي قدرت تخريبي سيلاب هاي امروزي را نيز هرگز نداشت.

امروزه ضربات مرگبار تبرها و صداي اره هاي موتوري بر پيكر بي دفاع و سبز جنگل و منابع طبيعي بسيار نگران كننده شده است.

ضروري است تا سازمان جنگل ها و مراتع و منابع طبيعي-كه متولي امور جنگل و منابع طبيعي خدادادي مي باشند- علاوه بر شدت نظارت هاي خود نسبت به جنگل ها و مراتع و منابع طبيعي ، برخوردهاي هاي شديدتر و جدي تري را درقبال تخريب كنندگان جنگل ها و مراتع داشته باشد.

هم چنين برخي از طرح هايي كه در جهت حفظ و صيانت از جنگل ها و مراتع در چند سال گذشته در بخش هايي از كجور و كلاردشت به صورت حصاركشي با سيم خاردار و يا فنس كشي و خروج دام از جنگل و مراتع و نهال كاري قسمت هايي تخريب شده جنگل، صورت گرفت،تاثير گذار بود اما ديري نپاييد كه اين طرح با شكست مواجه شد و بار ديگر شاهد حضور انبوهي از دام ها در مراتع جنگلي هستيم و اين يعني به هدر دادن سرمايه هايي كه براي صيانت از جنگل ها هزينه شده است.

 از طرفي وقوع سيلاب هاي ويرانگر سبب ايجاد هزينه هاي بسيار هنگفتي براي بازسازي مناطق آسيب ديده از سيل مي شود، بنابراين با يكبار هزينه كردن و به عبارتي يكبار سرمايه گذاري براي انجام تحقيقات دقيق ، علمي و چگونگي  پيشگيري از وقوع سيل مانند حفظ ،احيا و صيانت از جنگل ها و مراتع و منابع طبيعي به صورت كارشناسي شده مي توان از هزينه هاي بعدي هنگفت و چندين باره ناشي از وقوع سيل پيشگيري و از هدر رفتن سرمايه ها و انجام هزينه هاي ناخواسته جلوگيري كرد.

 بقا و زندگي همه انسان هاي روي زمين مستقيما به چرخه طبيعي و تعادل طبيعت و آب و هوا بستگي دارد و به هر اندازه كه بشر با دستان خود نظم اين چرخه طبيعي را از تعادل خارج نمايد، در حقيقت بقا و زندگي خود را به نابودي مي كشاند.