بارها ازخود پرسیده ام که چرا درتقویم رسمی کشور، هفته ی اول جنگ را هفته ی دفاع مقدس نامیده اند.

 اگرنگاهی به تاریخ کشورهایی که مثل ما درگیر جنگ بوده اند بیندازیم ، می بینیم که آن ها روز پایان جنگ را جشن می گیرند و یاد وخاطره ی کشته شدگان را گرامی می دارند.

در روسیه درتاریخ 9می به مناسبت پیروزی درجنگ جهانی دوم ، همه ساله جشن های باشکوهی برگزار می  شود.

 درکانادا در11 نوامبرهرسال به مناسبت اعلام رسمی پایان جنگ ، مردم برای پاسداشت سربازان فداکار، برگوشه ی یقه لباس یا کنارکلاه ، گل شقایق می گذارند. مشابه این سنت های پسندیده را درکشورهای فرانسه ، ژاپن و...هم می توان دید.

 خوشبختانه دریکی دوسال اخیر عده ای ازفرماندهان نظامی هم به این نکته اشاره کرده اند. محسن رضایی ، فرمانده وقت سپاه درسال های دفاع مقدس ، با اشاره به قطعنامه ی 598 ، سياه جلوه دادن پایان جنگ را دلیل انتخاب هفته ی دفاع مقدس درآغازجنگ می داند.

 وی درجای دیگر درجمع فرماندهان ارتش و سپاه گفت: باید هفته ی آخر مرداد را به عنوان جشن پایان جنگ اعلام کنیم تا پایان جنگ زیر ابرها پنهان نماند که گاهگاهی عده ای با تفسیرهای نادرست ، با دفاع مقدس به گونه ای برخورد کنند که گویی ملت ایران درجنگ شکست خورده است.

سردارهمدانی ، فرمانده سپاه 27محمدرسول الله ، درگفتگو با خبرگزاری فارس ، پیشنهاد تغییر زمان هفته ی دفاع مقدس را از31شهریوربه سوم خرداد مطرح کرد و افزود: روز31شهریور به نوعی ایام توهین به مردم وکشور ایران محسوب می شود و باید در روزشادی وسرور هفته ی دفاع مقدس را جشن گرفت.

 بهترین ایام می تواند روزسوم خرداد روزآزادسازی خرمشهرباشد. مشخص است که برای انتخاب روزی بهتراز31شهریور، بین مسوولین وفرماندهان جنگ اختلاف نظروجود دارد. البته می توان با نشست ها و بررسی های کارشناسانه ، این اختلاف را حل کرد.

 عده ای براین باورند که برای بزرگداشت شهدا ، نیاز به روزخاصی نیست و هر روزسال می توان یاد آنان را گرامی داشت. اگرچه برگزاری یادواره های شهدا در روزهای مختلف درشهرها و روستاها، درستی حرف این عده را به اثبات می رساند؛ اما باید پذیرفت که وقتی می خواهیم برای یک حادثه ی بزرگ ، روزی را درتقویم رسمی کشورانتخاب کنیم ، باید بیشترازاین دقت کرد.

 آیا بزرگداشت روز آغازجنگ با مواضع صلح طلبانه ی ما درتناقض نیست؟ سالروز آغازجنگ ایران وعراق به طرزعجیبی مصادف شده با روزجهانی صلح و روزجهانی آلزایمر. ازاین تقارن شگفت انگیز، درس های زیادی می توان گرفت.

 جای تاسف است که عده ای درچنین روزی با حمله به این سرزمین، صلح را فراموش کرده اند. درروز آلزایمر نباید دچارفراموشی شویم. ازیک سو نباید صلح را فراموش کنیم و ازسوی دیگر نباید ازیاد ببریم که با آغازجنگ ، صلح و آشتی به خطرافتاده است.