مازندنومه:با آغاز فعالیت انتخاباتی مجلس نهم در آمل، در میان افکار عمومی ، صاحبنظران و فعالان سیاسی تردیدی وجود نداشت که در غیاب مریم پروین ،آمل شاهد رقابت اصلی میان عزت الله یوسفیان و رضاحاجی پور خواهد بود ؛ رقابتی نزدیک که بسیاری از فعالان سیاسی با درجات متفاوتی از نگرانی ها قادر به پیش بینی نتیجه قطعی انتخابات و پیروز نهایی رقابت ها نبودند.

 بیم ها و امیدها هر دو اردوگاه یوسفیان و حاجی پور را دربر گرفته بود. اتکای اصلی حاجی پور به مناطق روستایی و اتکای اصلی یوسفیان به حوزه های شهری بود.

 پیش بینی امکان کاهش مشارکت مردمی از آن جهت که این کاهش می توانست بیشتر از سمت و سویی شهری برخوردار باشد، به همان اندازه که برای طرفداران حاجی پور امیدوارکننده بود، برای حامیان یوسفیان هم بیمناک به نظر می آمد.

 امید دیگر حاجی پور ، به پیشروی نفوذ اجتماعی خود در مناطق حاشیه شهر بود ، به ویژه آنکه اردوگاه حاجی پور امیدوار بود که با توجه به برخی هجوم ها علیه یوسفیان(با ادعای انتساب او به کانون های ثروت و اشرافی گری) بتوانند به ویژه آرای اقشار اجتماعی پایین در حاشیه شهر را به سوی حاجی پور جلب کنند.

 یکی دیگر از امیدهای حاجی پور و اردوگاهش، برخورداری آنان از حمایت های آشکار و نهان غالب تشکل ها و اشخاص مرتبط با جریان های اصولگرا بود،اما بسیار زود با اعتراض گروهی از طرفداران عنایت الله تورنگ-دیگر کاندیدای اصولگرای این رقابت ها- در دلالت بر اصلح بودن تورنگ به عنوان نامزد مورد حمایت اصولگرایان و ایجاد شکاف میان اصولگرایان آمل، این امید حاجی پور رنگ باخت.

در چنین شرایطی یوسفیان به عنوان کاندیدای مستقل نه تنها ازحمایت گروه هایی از افراد و تشکل های غیر رسمی اصولگرا برخوردار بود، با اصرار و تاکید حاجی پور بر مورد حمایت بودن خود از سوی جبهه متحد اصولگرایان مازندران که انگیزه ای برای مشارکت گروه هایی از اصلاح طلبان به سوی یوسفیان را فراهم کرد ، بر دامنه حامیان او افزوده شد.

 از سوی دیگر چنین به نظر می رسید که ستاد انتخاباتی حاجی پور از نظر هماهنگی و ساماندهی به ویژه در روزهای نخست ایام رسمی فعالیت انتخاباتی بر ستاد انتخاباتی یوسفیان ،غلبه دارد.

دیری نپایید که شکل گیری و ساماندهی یک تیم هر چند مرتبط با ستاد انتخاباتی یوسفیان اما مستقل که در واقع به صورت یک اتاق فکر و ستاد تصمیم گیری و برنامه ریزی در سایه عمل می کرد ، به تقویت فعالیت های حامیان یوسفیان انجامید ؛ تیمی که از چند صاحبنظر در امور مدیریت،برنامه ریزی و رسانه ای تشکیل شده بود.

 یکی دیگر از امیدهای اردوگاه یوسفیان ،توانایی ها و جاذبه های شخصیت فردی یوسفیان در مقایسه با سایر رقبا بود.

 حتی بسیاری از مخالفان او نیز نمی توانستند برتری آداب فردی و اجتماعی یوسفیان را بر سایر رقبا در اجتماعات و مواجهه با مردم انکار کنند.

یوسفیان نیز به اتکای همین ویژگی فردی و تبیین عملکرد خود در سخنرانی ها به ویژه با تاکید بر پیگیری هایش در اجرای دو پروژه عظیم سد هراز و احداث متروی تهران به آمل از حضور خود در اجتماعات مردمی ، حداکثر بهره را برد و توانست پاره ای از ذهنیت های منفی را تغییر دهد و بر تعداد حامیان خود بیفزاید.

گستره حمایت رسانه ای و اهل قلم از یوسفیان به ویژه در روزهای پایانی رقابت ها یکی دیگر از عواملی بود که به تقویت موقعیت اجتماعی و سیاسی یوسفیان و افزایش آرای مردمی او انجامید.

 اقدام به انتشار بیانیه جمعی از فرهنگیان و دانشگاهیان آمل در یکی از روزنامه های محلی با عنوان "آمل و بهارستان در انتظار یوسفیان" و یادداشت "چرا آمل به یوسفیان نیاز دارد" در پایگاه خبری مازندنومه که با استقبال گسترده در افکار عمومی آمل روبه رو شد ، از این جمله بود.

روحیه اعتدالگرایی یوسفیان در مقایسه با رقبا یکی دیگر از امتیازهای او بود که از نقش مهمی در متقاعد کردن پاره ای از افکار عمومی برای حمایت از او برخوردار بود.

این نقش به ویژه چهره و کارآمدی خود را در جلب حمایت کسانی به سود یوسفیان نشان داد که از افراطی گری های سیاسی گریزان بودند.

در رقابتی که به پیروزی نهایی یوسفیان انجامید یکی از نکته های جالب، حضور سایه پرقدرت مریم پرورین ، غائب بزرگ رقابت های انتخابات مجلس نهم در همه ستادهای انتخاباتی آمل و حضور و فعالیت گسترده حامیان او در میان اقشار مختلف اجتماعی آمل بود.