مازندنومه،سردبیر:صبح پنج شنبه در حال رانندگی از بندرانزلی به سمت زیباکنار و آستانه اشرفیه بودم.عادت دارم هر وقت در گیلان رانندگی می کنم یا شعرخوانی زنده یاد شیون فومنی را گوش کنم یا آلبومی از کارهای استاد فریدون پوررضا را در پخش ماشین بگذارم و بشنوم.

به همان اندازه که از موسیقی مازندرانی لذت می برم،از آثار موسیقیایی گیلانی-به ويژه صدای استاد پوررضا-نیز لذت می برم.

در حال گوش دادن قطعه ای گیلکی از آلبوم"گیله لو"ی استاد پوررضا بودم که با پیامکی خبردار شدم این موسیقیدان پیش کسوت گیلانی دار فانی را وداع گفته است.

این خواننده و پژوهشگر موسیقی گیلکی که حدود یک سال با بیماری تنفسی و مشکل ریوی، دست و پنجه نرم می‌کرد، چهارشنبه 23 فروردین ماه در سن 79 سالگی در رشت از دنیا رفت.

افتخار نداشتم استاد پور رضا را از نزدیک ملاقات کنم،اما بیشتر کارهای گیلکی او را گوش کردم.بسیاری از مخاطبان غیرگیلانی ، زنده یاد پوررضا را با خوانندگی سریال معروف "میرزا کوچک خان" و قطعه آوازی سریال"پس از باران" می شناسند.

فریدون پوررضا در سوم مهر ۱۳۱۱ در لشت‌نشا متولد شد.تحصیلات ابتدایی را در مدرسه ناصر خسرو به پایان رساند،سپس در مغازه پدر به آرایشگری پرداخت و از استادان آواز:یونس دردشتی، سعادتمند قمی و غلامحسین بنان آواز ایرانی را آموخت.

او در سال ۱۳۳۳ کار تعزیه را به همراه علی بهکیش آغاز کرد و در همان سال نمایشنامه‌ای برای تئاتر و اجرای آن در سالن سینمای لشت‌نشا نوشت.

شش سال بعد در آزمون خوانندگی رادیو گیلان رتبه نخست را کسب کرد و به طور رسمی خواننده شد و از اردیبهشت ۱۳۵۰ همکاری با تلویزیون را آغاز کرد و در همان سال به عنوان پژوهشگر آواهای بومی و با همراهی مشاهیر فرهنگی و هنری ایران سیمین دانشور، محیط طباطبایی، منوچهر آتشی، محمود عنایت، ایرج افشار و دیگر استادان برجسته دانشگاه تهران به لندن سفر کرد.

وی در سال ۶۷ همکاری خود را با اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران با کارشناسی موسیقی آغاز و در همان سال کنسرتی را در رشت برگزار کرد.

از آن تاریخ به بعد در شیراز، همدان، آلمان، رشت و تهران به اجرای برنامه و کنسرت پرداخت و دو کاست «می گیلان» و «گیله لو» را بیرون داد و در سال ۷۹ تیتراژ و متن سریال پس از باران را اجرا و یک سال بعد مقام نخست موسیقی در فیلم و سریال‌های کشور را از آن خود کرد.

فریدون پوررضا در طول عمر هنری خود برداشتی متفاوت از موسیقی فولکلور ارائه داده و از ملودی‌های دیلمان، گالش و گیلک، آهای زاکان در این راه استفاده کرد و با تحقیق در زمینه موسیقی بسیاری از ظرفیت‌های موسیقی گیلان را رشد داد.

همکاری او با جهانگیر نصری اشرفی-پژوهشگر بهشهری- در فراهم آوردن نغمات و مقالاتی برای دانشنامه فلات قاره ایران و دکتر علی عبدلی در گرد آوری "موسیقی گیلان و مازندران" از دیگر فعالیت‌های او به شمار می‌رود.

تحقیق و گردآوری و انتشار اجرای کل آواهای گیلکی از دیگر فعالیت‌های این خنیاگر-پژوهشگر موسیقی به شمار می‌رود که به سفارش انجمن موسیقی وقت انجام و در نزدیک به شش ساعت منتشر شد.

عضویت در شورای فنی و آموزش‌های آزاد موسیقی وابسته به ارشاد ،عضو هیئت داوران همایش دیلمان شناسی- شرکت در این همایش و اجرای آواز در تابستان ۱۳۸۴ و تألیف کتاب موسیقی فولکلوریک گیلان به عنوان طرح پژوهشی از دیگر فعالیت‌های او به شمار می‌رود.

زنده یاد فریدون پور رضا به دلیل بیماری تنفسی یک سالی خانه نشین بود،تا این که فرشته مرگ،چهارشنبه آواز سر داد و مجال نداد او آخرین روزهای فروردین زیبای گیلان را تماشاگر باشد.