مازندنومه؛سعید محمدپور،تحلیلگر مسائل روز و مدرس کارآفرینی،عباس آباد:وضعیت لجام گسیخته این روزهای اقتصاد ایران، موجی از نگرانی را در جامعه به وجود آورده است.

واقعیت های موجود جامعه نشان می دهد که بسیاری از مردم از وضعیت به وجود آمده به ویژه در زمینه ی مایحتاج عمومی نگرانی های عمیقی دارند.

 کمتر جمعی را می توان یافت که صحبت از وضعیت نامطلوب این روزهای اقتصاد کشور در آن جایی نداشته باشد.

بدون کمترین تردیدی، این وضعیت حاصل 2 عامل عمده است: یکی تحریم های بین المللی علیه کشور عزیزمان و دیگری سوء مدیریت.

تحریم ها علیه جمهوری اسلامی ایران مسأله ی تازه ای نیست. استکبار جهانی سال هاست که برای تحت فشار قرار دادن ما جهت دستیابی به مطامع نامشروع خویش از این اهرم فشار استفاده می کند.

 در این میان اما یک عامل بسیار حیاتی تر از مسأله تحریم ها وجود دارد و آن سوء مدیریت در داخل کشور است.

مدیران مسئول در کشور ما علی رغم همه تلاش هایی که کرده اند این روزها گویا خود را به خواب زده اند و یا به واقع در خواب به سر می برند.

 هر روز آمارهای مختلفی از وضعیت اقتصادی کشور و رشد آن ارائه می دهند گویی همه ی آنچه که این روزها مردم از نزدیک آنها را لمس می کنند توهمی بیش نیست!

 چنان همه چیز را گل و بلبل می نمایانند که بعضاً مردم با خود فکر می کنند، نکند واقعاً در دنیای دیگری هستند!

 یکی از همین مردم می گفت اگر از وضعیت کنونی اقتصاد خسته شده اید فقط کافی است تلویزیون را روشن کنید و اخبار رسانه ملی را به تماشا بنشینید، آن زمان می بینید که ما نه تنها مشکلی نداریم بلکه همه چیز در بهترین و بالاترین سطح ممکن قرار دارد و ما در بسیاری از شاخص ها رشدهای چشمگیری داشته ایم و وضع زندگی مردم نیز بسیار عالی است، آنچه که وجود دارد نارضایتی مردم اروپا و آمریکا از بحران اقتصادی کشورهایشان است، ما که غمی نداریم!

عزیزان و بزرگواران، دست اندرکاران محترم! لطفاً بیش از این با شعور و شخصیت این مردم بازی نکنید. امروز اگر شما جایگاه های مدیریتی این کشور را در دست دارید به برکت نظام مقدس جمهوری اسلامی است که حاصل رشادت ها و جانفشانی های همین مردم بوده است.

حاصل خونهای پاک شهدایی است که برای برپایی قسط، آزادی، عدالت خواهی و حاکمیت اسلام، جان بر کف اخلاص نهادند تا نظامی بر پایه شایسته سالاری و توجه به نیازهای آحاد مردم شکل بگیرد.

 آقایان محترم! لطفاً بزرگ منشی این مردم را به بازی نگیرید و از آن سوء استفاده نکنید. امروز که جایگاه مسئولیت در دستان شماست و تریبون ها برای شما باز است لطفاً شجاعت داشته باشید و به اشتباهات خود اعتراف کنید.

نه اینکه همه ی واقعیت های امروز اقتصاد کشور را سیاه نمایی بدانید و به یکباره همه را به دوش استکبار جهانی بیندازید! وای که اگر این استکبار نبود، چه می کردید؟!

اکنون که این مردم به واسطه ی حب به انقلاب اسلامی و رهبر معظم انقلاب صبوری می کنند و دم برنمی آورند دلیل نمی شود شما در خیال خود همه چیز را با آمارهای ساختگی، مطلوب جلوه دهید.

 مناصب امروزی امانتی است که از سوی همین مردم به شما واگذار شده است، آیا حق را به جا آورده اید؟

در کجای قاموس این انقلاب می گنجد که امروز برای تهیه ی مرغ،مردم در صف های طویل ساعت ها منتظر بمانند(و بدخواهان هم بگویند که مردم برای یک مرغ به جان هم افتاده اند)؟ به دنبال کامیون توزیع گوشت بدوند؟ نام و رنگ و مزه برخی از میوه ها از یادشان رفته باشد؟

نانی را که 30 تومان می خریدند امروز باید بیش از 150 تومان برایش بپردازند بدون اینکه تغییر محسوسی در کیفیتش مشاهده کنند؟

 برنج هندی و پاکستانی را با همه اعلام خطرهایی که نسبت به سلامت اینها می شود تهیه کنند چون قدرت خرید برنج ایرانی را ندارند!

 اجاره بهای سنگین خانه های شان را در حالی بپردازند که ماه هاست حقوق دریافت نکرده اند؟ پدری برای پاسخ به نیاز فرزندانش به جای کباب، پوست مرغ را به سیخ بکشد؟ این ها فقط بخش کوچک تصاویری از گوشه و کنار همین شهر های ماست.

عزیزان مسئول! اینها سیاه نمایی نیست. واقعیت های امروز اقتصادی جامعه ی ایران است، اما حجب و حیا و عشق به انقلاب و نظام باعث شده تا این مردم عزت مندانه بغض های خود را فرو برند ، آن وقت شما در غوغای جنگ های زرگری و لفظی خود سرگرم هستید و مدام در حال وعده دادن هایی که حتی باورش برای خودتان نیز مشکل شده است!

 سلطان و مافیای گوشت و شکر و مرغ و تخم مرغ و مسکن و ماشین و واردات غیرقانونی و ده ها مورد دیگر می گویید و آن وقت آب از آب هم تکان نمی خورد، در همچنان بر همان پاشنه ها می چرخد و مردم همچنان چشم شان به دهان شما دوخته شده است و بازی گرفتن شخصیت خویش را به نظاره نشسته اند.

 باور کنید اینها دون شأن نظام مقدس اسلامی ماست. آیا بنیانگذار کبیر انقلاب، شهدای گرانقدر این آب و خاک و رهبر معظم انقلاب از وضعیت به وجود آمده راضی اند؟

با چنین وضعی فلان مسئول ما از تریبون استفاده می کند و می گوید مردم راضی اند! دیگری می گوید چرا مرغ را نشان می دهید؟ دیگری از شکست استکبار می گوید؟(البته که استکبار همچون همیشه تو دهنی بزرگی از این مردم خواهد خورد) آن یکی از دست های داخلی می گوید، بعدی هم فتنه جدید را مطرح می کند، عزیز دیگری اسلام و مسلمانی و قرآن را خرج سوء مدیریت های حاکم بر کشور می کند و.... این داستان ها همچنان ادامه دارد!

امروز به واقع با یک بحران روبرو هستیم. این بحران قبل از آنکه اقتصادی باشد مدیریتی است. تصمیمات غلط مدیریتی در حوزه های صنعتی و اقتصادی، ریشه بسیاری از نابسامانی های امروز است.

تصمیمات دستوری و امر و نهی ئی و خلق الساعه اکنون آثار خود را نشان داده است. اما متأسفانه همچنان شاهدیم که شعار و شعارگرایی بیش از عملگرایی نمود دارد.

 هر روز شعارهای افشاگری و خواهیم گفت و بعضی ها نمی خواهند ما رشد کنیم و دست های داخلی و قطع همه ی دست ها و... از این گفتمان ها بسیار است اما آنچه جامعه می بیند، رشد صعودی قیمت ها و بی ثباتی بازار اقتصادی کشور و کوچک شدن سفره های مردم است.

 آنچه امروز جامعه ما بدان نیاز دارد اصل شفافیت و صداقت است. این شفافیت باید نخست در میان مدیران و مسئولان و دستگاه های مرتبط شکل بگیرد.

مدیران محترم لطفاً سعی نکنید نمره خود را 20 جلوه دهید و دیگری را مقصر بدانید. بپذیریم نتوانسته ایم نمره قبولی به دست آوریم. آمار و اطلاعات شفاف و واقعی گام نخست کنترل وضعیت کنونی است.

 گام بعدی انتقال این شفافیت به مردم است. این مردم بارها نشان داده اند که در شرایط سخت و بحرانی چگونه بزرگ منشانه رفتار می کنند. دوران جنگ این شفافیت وجود داشت، چیزی برای پنهان کاری نبود، امروز هم جنگ دیگری را تجربه می کنیم، جنگی که به واسطه ی زیاده خواهی های استکبار و با اعمال تحریم های علیه کشورمان ایجاد شده است و با سوء مدیریت برخی از مسئولان، دامنه آن افزایش یافته است.

 شفافیت و پرهیز از آمارهای غیرواقع در حالی که مردم همه چیز را لمس می کنند باعث خواهد شد تا همین مردم با همت جانانه وارد عرصه شوند و آن زمان است که بار دیگر معجزه همدلی و همراهی مردم را خواهیم دید.

به واقع امروز هر مسئولی و در هر مقامی اگر توان مدیریت اوضاع کنونی را ندارد شجاعانه باید اعتراف کند و از همه فعالان و متخصصان امر دعوت به همکاری نماید و یا اگر توان استفاده از ظرفیت نخبگان و متخصصان را ندارد کار را به دیگری واگذارد.

 اعتراف به اشتباه و ناتوانایی بسیار زیباتر از این است که خدای ناکرده متهم به خیانت در قبال این مردم شویم.

به واقع آیا ما از همه ظرفیت ها و توان فکری و مدیریتی کشور استفاده می کنیم؟ آیا برنامه مدون و مشخصی برای پیشبرد وضعیت اقتصادی کشور داریم؟

باور کنید اقتصادی که با بالا رفتن قیمت مرغ به هم می ریزد مشکلات اساسی دارد و از بی برنامه بودن رنج می برد.

 اقتصادی که بالاتر رفتن قیمت نفت و درآمدهای نفتی آن در حالی که باید نتیجه بهتری برای آحاد مردم جامعه و تولید و کسب و کار کشور داشته باشد با نتایجی معکوس روبرو می شود، قطعاً در برنامه ریزی و اجرا مشکل دارد.

 درد مردم ما نخوردن مرغ و گوشت نیست، بی تدبیری در امور اقتصادی است که هر روزی از یک جا سر برمی آورد.

 مردم فهیم کشورمان همچون همیشه استوار و پابرجا برای دفاع از آرمان های انقلابشان ایستاده اند، این عزت مندی را پاسخی شایسته می باید، اگر توان پاسخی درخور ندارید لطفاً کار را به کاردان بسپارید.

 این کلام پیامبر رحمت و مدیریت، حضرت محمد(ص) گویا با این روزهای ما سنخیت دارد که فرمودند: بیم من بر امتم از فقر نیست، از سوء تدبیر است.