مازندنومه،سردبیر:چند روز پیش خبری را از یک هنرمند پیش کسوت انتشار دادیم با این عنوان:"60 سال نمدمالی،صفر روز بیمه"؛ ماجرای یحیی شاه نظری- نمدمال 75 ساله رامسری-که از دست سه رییس جمهوری-رفسنجانی و خاتمی و احمدی نژاد- جایزه گرفته و حداقل دو رییس جمهوری به او نوشته داده اند بلکه بیمه شود،اما او پس از 60 سال کار دشوار هنری-نمدمالی- هنوز بیمه نشده است.

سابقه تأمين اجتماعي در ايران به تصويب اولين قانون استخدامي كشوري در سال 1301 باز مي‌گردد كه طي آن، نظامي براي بازنشستگي به وجود آمد،لیکن پس از 90 سال هنوز افرادی مثل شاه نظری پیدا می شوند که اگرچه پای شان لب گور است، چیزی به اسم بازنشستگی و هزینه درمان نمی شناسند!

فردای همان روز که خبر این هنرمند پیشکسوت رامسری را انتشار دادیم،حضوری با چند نفر از متولیان و کارشناسان ارشد اداره کل تامین اجتماعی استان در مورد مشکل او صحبت کردم،ولی به ظاهر راه حلی قانونی وجود ندارد و تنها راهی فرعی را پیشنهاد دادند که ما هم قضیه را به شاه نظری اطلاع دادیم تا اگر خواست،اقدام کند.

دوستی می گفت:بهتر است شاه نظری از سازمان گردشگری استان نامه بگیرد و به تهران نزد رییس و معاون مازندرانی این سازمان ببرد تا آن ها از طریق مشایی که همشهری شاه نظری ست،با رابطه، او را بیمه کنند!

نظام تامین اجتماعی در دنیای امروز،پیچیده و پیشرفته شده است و در بسیاری از کشورها همه مردم بیمه اند و از مزایای مختلف آن بهره می برند.

مثلا" نظام تأمین اجتماعی سوئد با بیش از یک قرن سابقه، همه شهروندان را زیر پوشش داشته و خدمات لازم را در دوره بیکاری، بازنشستگی ، بیماری ، ازکارافتادگی، حوادث و طلاق را ارائه می کند.

بیمه اجتماعی در این کشور تمام کسانی را که در سوئد کار و زندگی می کنند،در بر می گیرد.

بر اساس قوانین سوئد نویسندگان،مترجمان،نقاشان و موسیقی دانان قبل از شروع یک پروژه می توانند کمک هایی را از دولت دریافت کنند.

در بخش هنرهای تصویری دولت بر اساس مصوبه پارلمان،یک درصد از هزینه ساخت بناهای عمومی را برای خرید آثار هنری و استفاده از آنها در ساختمان مورد نظر هزینه می کند که در واقع مکانیزمی عملی برای حمایت از هنرمندان است.

علاوه بر این،شورای هنر و سازمان مالکیت معنوی با برخورداری از بودجه ویژه ای در این زمینه کمک می کند. دولت نیز در مواردی رأساً تولیدات فرهنگی و هنری افراد را خریداری می کند.

در این کشور یارانه های متعددی که دولت از طرق مختلف به اقشار متفاوت جامعه مانند دانشجویان و دانش آموزان می دهد نیز مکمل سیستم تأمین اجتماعی است.

جالب این که در سوئد برای همه بچه ها تا موقعی که شانزده سالگی شان پر شود کمک هزینه پرداخت می شود.کمک هزینه بچه هائی که بعد ازاتمام شانزده سالگی هنوز کلاس نهم را تمام نکرده اند هم تمدید خواهد شد.

بچه ها که هیچ،در ایران پیرمرد 75 ساله،با 60 سال کار هنری که از دست سه رییس جمهوری هم لوح گرفته، بیمه نیست و نمی داند آینده اش چه می شود؟!

*ما حسنعلی جعفرها!

نقل است که:سه نفر نزد شخصی برای خواستگاری دخترش آمدند.یکی از این ها حسن نامی بود که دیندار بود،اما مال و جمال نداشت!

دیگری علی بود که جمال داشت،ولی دین و مال نداشت!سومی هم جعفر بود که مالدار بود و دین و جمال نداشت!

پدر،دختر را به حضور طلبید و خواستگاران را معرفی کرد و گفت:کدام یک را پسند می کنی؟دختر هم جواب داد:حسنعلی جعفر را!

قصه طمع ورزی و تمامت خواهی و اشتهای سیری ناپذیر ما،جزیی از فرهنگ ایرانی ماست و بدان باور داریم که:«مفت باشه،کوفت باشه»!

مثال در این زمینه فراوان است،اصلا" می توانید آزمایش کنید؛به یک بی سواد روزنامه ای را به رایگان بدهید تا مال خودش باشد،مطمئن باشید رد نمی کند! برای مال مفت سر و دست می شکنیم ما!

پنج شنبه شب گذشته،ساعتی را کنار استاد مسلم تاریخ و فرهنگ و ادب ایران و مازندران-سیروس مهدوی- بودم.

نمی دانستم استاد در کنار آثار مکتوب و پژوهش های فرهنگی،در دنیای دیجیتال نیز مهارت دارد.می گفت از سال 1369 کامپیوتر داشته است. گوشی اپل او به اینترنت مجهز بود و می گفت مودم آن داخل ماشینم است و هر کجا می روم اینترنت دارم.

آی فون را درست یک سال پیش از کانادا خریده بود.استاد می گفت:در کانادا که بودم استیو جابز درگذشت.(این روزها برابر است با سالگرد درگذشت استیو جابز،بنیان گذار اپل.)

او ادامه داد:به من اطلاع دادند که فروشگاهی به بهانه یادبود نام جابز،گوشی های اپل را رایگان به مردم می دهد.به آن فروشگاه رفتم و در کمال تعجب دیدم که خلوت است و مشتری ندارد!

برای چند ثانیه تصور کنید این اتفاق در ایران بیفتد و فروشگاهی نه آی فون و آی پد رایگان،بلکه مثلا" یک پاکت پفک نمکی رایگان بدهد!صف و هجوم مردم قابل تصور نیست!به قولی فحش هم اگر مفت باشد ما دنبالش می رویم!

استاد مهدوی می گفت:با این که آن روز فروش گوشی های اپل رایگان بود،کسی مراجعه نکرد.خود او هم به خاطر این که نگویند ایرانی جماعت،حسنعلی جعفری و به دنبال مال مفت است،قبول نکرد که گوشی رایگان بگیرد و پول داد و همین آی فونی را که در دست داشت خرید.(البته به او تخفیف هایی داده شد.)

استاد را تحسین کردم و همان لحظه این سئوال را از خودم پرسیدم که اگر من جای او بودم،چه می کردم؟نمی دانم...ولی به گمانم خودم نیز از جماعت حسنعلی جعفر هستم!