دانشگاه یا قهرمانی؟
در 30 سال گذشته قهرماناني كه صاحب مدارك تحصيلي عالي شده اند به جاي اينكه دانش شان پشتوانه آنها باشد، احكام ورزشي آن ها تضمين كننده موقعيت شان در محافل عمومي بوده و مدارك شان كاربردي در ادارات و سازمان ها نداشته است؛بر همين اساس چرخش و گردش ورزش كشور به دست افراد غير ورزشي افتاده است.
مازندنومه؛یادداشت مهمان،شعبان وفايي نژاد:در خبرها آمده بود كه پدر نوشاد عالميان از اينكه مسئولان دانشگاه پسرش،خواستار رعايت قوانين تحصيلي از سوي فرزندش شده اند ، سخت گله مند و شاكي شده است.
در تحليل اين ديدگاه می توان اين سوال را مطرح کرد كه تكليف استادان دانشگاه ها و مسئولان مراكز علمي با تحصيلات قهرمانان چیست؟ خروجي اين انتظارات را مي توان از چند ديدگاه مورد واكاوي قرار داد:
1- استادان دانشگاه بايد به جهت موقعيت قهرمانان و حضور آنان در اردوي تيم ملي با بالاترين نمرات به آنها مدارك عالي اهدا کنند تا اين قهرمانان با كمترين زحمتي به مدارك بالای تحصیلی دست يابند.
2- بايد برنامه ريزي مناسبي براي تحصيل آنان تدوين كرد تا قهرمانان بتوانند علاوه بر فعاليت در حوزه ورزشي نسبت به ادامه تحصيل شان نيز اهتمام بورزند.
3- رشته هاي تحصيلي آنها با رشته هاي ورزشي همخواني داشته باشد تا از تجربيات آنها نيز استفاده شود.
در 30 سال گذشته قهرماناني كه صاحب مدارك تحصيلي عالي شده اند به جاي اينكه دانش شان پشتوانه آنها باشد، احكام ورزشي و قهرماني آن ها تضمين كننده موقعيت شان در محافل عمومي بوده و مدارك شان كاربردي در ادارات و سازمان ها نداشته است؛بر همين اساس چرخش و گردش ورزش كشور به دست افراد غير ورزشي افتاده است.
چقدر خوب بود قهرمانان ما همچون قهرمانان ساير كشورها، صاحب مدارك علمي مي شدند. البته نبايد اين موضوع را از ياد برد كه تعداد انگشت شماري از قهرمانان با تحصيلات عالي همچون دكتر عبدالله موحد و مرحوم محمد خرمي وجود دارند، اما در ساير موارد قهرماناني كه صاحب مدارك تحصيلي بدون پشتوانه علمي شده اند دلخوش به اين احكام و مدارك ، تنها براي حضور در انتخابات مجلس و شوراي شهرهاي خود از آن جايگاه استفاده مي كنند.
ایمیل نویسنده:sh_vafainezhad@yahoo.com
- شنبه 20 آبان 1391-0:0
شعبان جان
مرحوم محمد خرمي وجود دارند
ايشان ديگه وجود ندارند مرحوم شدند ولي .... - جمعه 19 آبان 1391-0:0
سلام
اي كاش فقط چرخش و گردش ورزش كشور به دست افرادغير ورزشي افتاده بود! اي كاش . . . . .