مازندنومه،سردبیر:پیشینه احداث و بهره‌برداری موفق اولین راه‌آهن در ایران به حدود 127 سال پیش و احداث خط راه آهن محمودآباد به آمل برمی‌گردد؛هر چند قرار بود این طرح تا تهران ادامه یابد، ولی با کارشکنی‌های پیمانکارهای بلژیکی به شکست انجامید و خطوط آن، برچیده و برای احداث تلگراف استفاده شد.

23 مهر 1306 بود که ساخت راه آهن در ایران آغاز و در 30 بهمن 1315 راه آهن شمال به تهران متصل شد و اولين قطار از روی عبور کرد.

با این سابقه تاریخی از راه آهن تهران-شمال هنوز اما راه آهن در ارائه خدمات به شمالی ها در آغاز راه است.

شهریور 89 بود که با وجود تبليغات صورت گرفته مبني بر ورود سومين قطار ريل باس کشور به مازندران،یک قطار دست دوم که قبلا" در مسير تهران-قزوين مسافر جابه جا مي کرد،به مازندرانی ها تحویل داده شد.

بر روي بدنه آن قطار نوشته شده:تهران-قزوين و حدود 26 هزار کیلومتر هم در اين مسير جابه جايي انجام داده است.

البته پس از پخش اين خبر در رسانه ها و پيگيري هاي مسئولان و برخي از نمايندگان،اين قطار دست دوم به نشانه اعتراض، به تهران برگشت داده شده و قطاری نو و در شان مردم مازندران به استان تحويل داده شد.

غیر از این مورد،باید گفت هنوز واگن های مسیر تهران-شمال و ساری-مشهد کهنه و فرسوده اند و از حداقل امکانات برای مسافران بی بهره اند.

قطار مستقيم ساري- مشهد از 22 مرداد ماه سال 1387 آغاز به کار کرد اما از آن زمان تاکنون هر ساله بر قیمت بلیت ها افزوده می شود و از خدمات و امکانات خبری نیست.

پس از سوار شدن در واگن های لکنده و زنگ زده و پرسر و صدای قطار ساری-مشهد،تنها یک بطری آب معدنی و یکی عدد کیک و آب میوه به مسافر داده می شود و بابت آب جوش،چای و پذیرایی ناهار یا شام باید پول بپردازی.(آب جوش هر فلاسک حدود 1300 تومان و هر وعده ناهار،مرغ بی کیفیت و نپخته با نوشابه حدود 6700 تومان!)

از آن جایی که این مسافرت حدود 15 تا 16 ساعت به طول می انجامد،مسافر یا باید به همان حاضری همراه خودش قناعت کند یا گرسنگی بکشد و یا از همین وعده غذای بی کیفیت قطار بخورد و پول اضافه هم بدهد!

از سیستم گرمایی و سرمایی قطار ساری-مشهد هم چه بگویم که از شدت گرما عرق می ریزی و اگر پنجره را باز کنی با وزش باد یخ می زنی و تو این وسط مانده ای که چه کنی؟!از گرما بپزی یا پنجره باز کنی و هم دود قطار را استشمام کنی و هم سرما بخوری!

صندلی های زهوار در رفته کوپه ها،سر و صدای تخت های بالاسری،نردبان و سقف زنگ زده،سرویس های بهداشتی بعضا"بدون آب و کثیف،درهای متحرک کوپه ها که در سربالایی ها و سرازیری ها ناگهان و بدون اختیار باز و بسته می شود و مسافر را با صدایش خواب زده می کند و...تصاویر دیگری از مسافرت با قطار ساری-مشهد است.

توقف های 10 تا 30 دقیقه ای در ایستگاه های مختلف نیز حوصله بر است و قطار تا شتاب می گیرد به ایستگاه بعدی می رسد و دوباره توقف!

حالا این قطار لاجون و لکنده خط ما را مقایسه کنید با قطاری که چشم بادامی ها برای مردم شان ساخته اند و با سرعت متوسط 300 کیلومتر در ساعت حرکت می کند و همه جور امکانات در آن فراهم است.

این قطار پرسرعت ظرف مدت 6 دقیقه سرعت خود را از صفر به 300کیلومتر در ساعت می رساند و می تواند در مدت3 ساعت و 10دقیقه مسیر 675کیلومتری توکیو تا "شین- آموری" در شمال این کشور را طی کند.

*قابل توجه ، شایسته تشویق

اینترنت فضایی را در اختیار ما قرار می دهد که همه گونه فعالیت در آن ممکن است،عده ای از این فضا تنها برای پست گذاشتن در شبکه های اجتماعی و چت استفاده می کنند،تنانی فقط وب گردی می کنند،برخی وبلاگ و سایت تخصصی و عمومی راه اندازی کرده اند و ...خلاصه هر کس از این رود بزرگ تکنولوژی،پیاله ای آب برمی دارد.

به تازگی تعدادی از جوانان علاقه مند مازندرانی با راه اندازی یک وبلاگ،به انتشار مجله ای در حوزه مازندران شناسی در فرمت پی دی اف اقدام کرده اند که کاری قابل تامل است.

از سایز و گرافیک آماتوری مجله که بگذریم، "مازرونی ها" که تاکنون 5 شماره از آن منتشر شده، محتوای بدی ندارد.

تمام مطالب مجله به زبان مازندرانی تهیه می شود و این جا از زبان فارسی خبری نیست.هر شماره یک سرمقاله به زبان مازندرانی دارد،آیین ها و سنت های بومی با عکس ها معرفی می شود و گزارش و خبرهایی از استان نیز در هر شماره آمده است.

در شماره آخر مجله اینترنتی "مازرونی ها" این مطالب آمده است:

دل گپ(سرمقاله سردبیر، پرسروصدا مِلداش)خبرخنه که به حادثه سیل بهشهر و هفته هنر مازندران پرداخته،شعرخنه(شعر محلی چو اسب سوار از استاد حجت الله حیدری)،واژه خنه(قسم های مازندرانی)،پیربته مثال،مشاهیرخنه(معرفی استاد فرهنگ شریف)،رسم و رسوم(تیرماسیزده شو)،معرفی بازی محلی قلعه کا،گردشگری(رامسرگردی)،معرفی کتاب،چیستان،معرفی مشاغل قدیمی(مرس قلی کر)،آشپزخانه مازندرانی(ماهی اشکم پر)،نگار خنه(عکس هایی از طبیعت مازندران)و....

کار از سر ذوق و شوق این جوانان و گسترش فرهنگ بومی مازندرانی در فضای مجازی قابل عنایت و تشویق است.

این هم لینک وبلاگ مازرونی ها: http://mazeroniha.blogfa.com/