مازندنومه،سردبیر:اول اسفندماه زادروز هنرمند برجسته موسیقی مازندران- استاد احمد محسن پور قادیکلایی- است.

او یکم اسفند ماه 1324 در روستای قادیکلای بزرگ قائم شهر دیده به جهان گشود. از دوران کودکی به کمک پدرش «رحمت» با ساز «للـه‌وا» آشنا شد و بعدها با پيگیري مثال‌زدني ـ كه نمونه‌اش در بين انسان‌هاي روشن‌دل نادر است ـ به نواختن سازهای فلوت و نی‌لبک روي آورد.(استاد از سنین خردسالی به دلیل بیماری نابینا شد.)

در سال 1344 وقتي دوستان نزديكش تصميم گرفتند كه براي او هديه‌اي بخرند، جز ويلن هيچ چيز ديگري را برازنده‌ي اين هنرمند جوان نديدند.

وي نيز پس از دريافت اين هديه‌ي ارزشمند، ابتدا مدت كوتاهي نزد «نور محمد طالبي» و سپس کتاب‌های دوره‌ي هنرستان و ردیف صبا را نزد استادان آن زمان آموخت. با اين وجود پس از سال‌ها ساز كمانچه را به دليل محلي بودنش برگزيد.

استاد محسن پور در کنار زنده یاد استاد نورمحمدطالبی(عکس از سایت tabri)

محسن پور در سال 53 ـ 1352 عضو گروه محلي راديو ساري شد و در سال 1354 به ارکستر ملی فرهنگ و هنر مازندران پیوست. سپس در سال 1356 سرپرست گروه موسيقي محلي اداره‌ي فرهنگ و هنر آن زمان شد كه سرپرستي‌اش را تا سال 1357 ادامه داد.

او در سال 1364 با وجود نابساماني وضعيت موسيقي كشور و فشارهاي بي‌اندازه‌اي كه بر روي هنرمندان و نهادهاي موسيقي كشور بود، تصميم به تاسيس فرهنگ‌خانه‌ي مازندران گرفت، تا بتواند به آموزش و اشاعه‌ي موسیقی و همچنين پژوهش درباره‌ي موسیقی مازندران و حفظ و نشر آن بپردازد؛ تصميمي كه پس از اجرايي شدن آن، نه تنها مردم مازندران، بلكه همه‌ي مردم ايران را تا سال‌ها وام‌دار خود ساخت.

فرهنگ‌خانه‌ي مازندران و البته استاد احمدمحسن‌پور نقش ويژه‌اي در احياي موسيقي مازندراني ايفا كرده است، به طوري كه تاکنون صدها ساعت از موسیقی نواحی مختلف مازندران زير نظر او گردآوری شده است و البته اين تنها گوشه‌اي از فعاليت‌هاي اين مركز است.

 بخش كوچكي از اين ضبط‌ها در سال 1376 در آلبوم «انجمن موسيقي ايران» در قالب شش نوار کاست منتشر شد.

محسن پور همچنين با بنيان گذاري گروه موسیقی «شواش» در سال 1367 نقش ارزشمندی در اشاعه‌ي موسيقي مازني در سراسر كشور داشت.

 آلبوم‌هاي «ابر بيته هوار ـ 13۶۴»، «اِفتاب ته (تيغ آفتاب) ـ 13۶۸»، «بهار مونا ـ 1369»، «مازروني حال ـ 136۶»، «اساره سو ـ 13۷۰»، «شوار ـ 1370»، «بهارانه ـ 13۷۳»، «ماه تَتي ـ 13۷۸»، «دودوك تيكا ـ 13۷۹»، «گِل گِلون ـ 1382»، «طالب زهره ـ 1383»، «لالایی‌هاي و نوازش‌هاي مادرانه (مهر خونش) ـ 1387»، «تبري (تك‌نوازي كمانچه) ـ 1385»، «چلچلاي سفري ـ 1387»، «روجا (اشعار مازندراني نيما يوشيج) ـ 1388»، «مَم زمون«1389» و... تنها بخش صوتي فعاليت‌هاي استاد را در بر مي‌گيرد و به يقين بررسي كامل آلبوم‌هاي تصويري، كنسرت‌ها، سروده‌ها و كارهاي پژوهشي او و گروهش فراتر از این هاست.

او در بسیاری از شهرهای ایران از جمله ساری،قائم شهر،شاهرود،بابلسر،سوادکوه،تهران،سمنان و...کنسرت اجرا کرده است.

محسن پور در نوامبر 2004 در شهرهاي اِسن(به کوشش مازندراني هاي مقيم اِسن)، کلن(به دعوت انجمن تئاتر ايران و آلمان) و برلين(با تلاش مازندراني هاي مقيم برلين) آلمان کنسرت موسیقی مازندرانی برگزار کرد.

نوامبر سال 2008 نیز او و گروهش دوباره به آلمان رفتند و در شهرهاي کلن(به دعوت انجمن تئاتر ايران و آلمان)، هامبورگ(به کوشش شبکه ي تلويزيوني پي دي اف) و برلين(به کوشش مازندراني هاي مقيم برلين) کنسرت اجرا کردند.

کنسرت خیریه استاد محسن پور به نفع سیل زدگان بهشهر(عکس:مصطفی کاظمی)

محسن پور در گفت و گویی که دو سال پیش با مجله "چیستا"انجام داد در مورد این که چرا بخش قابل توجهي از كارهايش به بازسازي ملودي‌ها و تصنيف‌هاي قديمي اختصاص دارد،گفت:«در ايجاد انگيزه براي انتخاب اين رويكرد، عامل‌هاي يسياري نقش داشته‌اند. يكي از اين عامل‌ها حفظ هويت ملي‌مان بود تا سرمايه‌اي باشد براي فردايي بهتر.

 در اين گذر مشكلات زيادي در سر راه مان وجود داشت و دارد. مهم‌ترين آن‌ها احياي سازهاي مورد نياز بود. براي نمونه ساز للـه‌وا فقط در دست چوپانان بود و ما مي‌بايست آن را در دسترس همگان قرار مي‌داديم. خوشبختانه امروز بسياري از جوانان به اين ساز روي آورده‌اند. هم‌چنین ساز دو تار كه در دست گودارها بود، بايد همگاني می‌شد. ما با كمك همه‌ي دوستان و جوانان علاقه‌مند توانستيم اين مشكل را تا حدودي از سر راه مان برداريم و گروهي را تشكيل دهيم تا كار موسيقي به درستي صورت پذيرد.»

عکس از صفحه فیس بوک استاد محسن پور

او در گفت و گوی دیگری در پاسخ به این پرسش که آيا موسيقي مازندرانی مثل زبان ما که از رشد چندانی برخوردار نیست،شاهد تغییراتی خواهد بود؟پاسخ داد: «همان گونه که در جريان هستيد، آثار گوناگوني از موسيقي مازندران ارائه شده و مي‌شود. اين آثار چه متعلق به دوران قديم باشد چه به دوره‌ي کنوني درمجموع، اين موسيقي، مخاطبانِ ويژه‌ي خود را دارد و نشان دهنده‌ي اين واقعيت است که موسيقي مازندراني، جاري و ساري است؛ يعني افرادي عامل اين پديده هستند و هر پديده‌اي که جاري و داراي حرکت باشد در حال توسعه است و زوال پذير نيست.

 دوم آن که به گمان اين جانب هرچيزي که قابليت ماندن را داشته باشد طبيعي است که مي‌ماند و خود را نشان مي‌دهد.»

استاد محسن پور در برنامه خیریه کمک به سیل زدگان بهشهر(عکس:مصطفی کاظمی)

احمد محسن پور با آن که بیماری سختی را در دهه 80 پشت سر گذاشت،استوار و پویا در راه توانمندسازی و اشاعه موسیقی مازندرانی گام برمی دارد و هر ساله کنسرت ها و آلبوم های تازه ای را از او و گروه شواش شاهدیم.

او برند موسیقی مازندران است و موزیک ما را او به ایران و جهان معرفی کرده است.تولدش فرخنده باد.