آقای م.ک به نظر حرفهای ایشان کلی تر ازآن چیزیست که مد نظر شماست یا خدای ناکرده شخص خاصی را مورد خطاب قرار داده اند یا منفعتی برای کسی در کار باشد .قطعا شما آن دوره ای که ایشان مدیریت داشته را ندیده اید ....حرفهای شما نشان از تعصب شخصی به آقای طاهرپور دارد نه جامع نگری به یک اتفاق مهمی که سالها زبانزد خاص و عام بود

دوره ای اول تا چهارم دوره باشکوهی بود کافی است یکبار با آگاهی نسبت به گذشته قضاوت کنید .برای شما آرزوی توفیق دارم

به عنوان کسی که از سالها پیش در انجمن سینما جوان بوده و همچنان به عنوان استاد در ان مشغول بوده ام می توان بگویم آقای طاهرپور انسان شریفی است اما نه سابقه مدیریتی مناسبی داشتند نه در جشنواره وارش توانسته اند آن مجموعه را خوب اداره کنند و نه کار مفید در بحث اجرایی انجام داده اند .

... جناب قربان پور جشنواره وارش اگر مدیریت خوبی میشد امروز خاموش نبود .... وارش فقط زمان طاهرپور معتبر بود و هست

آقای قربان پور...شروع شد حضورتان!!

آقای غلامعلی رنجبر

استاد معظم دانشگاه

مصداق بارز «...» شما هستید.

به دنبال جنگ نرم باشید.

من دستی در هنر سینما نداشته و ادعایی در این رابطه ندارم ولی عرضه عرض تبریک گفتن به مناسبت 21 شهریور -روز سینما- را به اهالی سینما دارم و با تمام وجود به این اهالی تبریک عرض می کنم.

البته با این توضیح که سینما امروزه مهمترین وسیله برای اعمال جنگ نرم از طرف دشمن محسوب می شود و این از تعداد رسانه های دیداری دیجیتالی که به صورت فول اچ - دی در فضای کشور پخش می شود و محصولات تولیدی سینماگران آن سوی آب را پخش کرده و اذهان مردم و جوانان ما را به سمت خود جلب می کند و با استفاده از سه عنصر اصلی سکس و کذب و خشونت تمام فضای ذهنی جوانان و میانسالان و حتی بچه های ما را اشغال کرده وظیفه سینماگران داخلی برای مقابله با این هجمه و شبیخون فرهنگی استکبار صد چندان می شود.

برخی از وادادگان و دلدادگان به فرهنگ مبتذل غرب و تسلیم شدگان در برابر دنیای سکس و سر فرود آوردگان در برابر ثروت و دست بالا بردگان در برابر خشونت از جمع نجیب سینماگران ما ضربه های هولناکی به حیثیت و شخصیت سینمای ما زده اند و تعدادی هم با بستن و تحجر و نقد و تندروی های بیجا نوعی بیقراری و انزجار را در مردم بر علیه سینماگران ما دامن زدند و هر دو اینها به مثابه دو لبه قیچی به نفع ابتذال غرب پادوگری کردند. هوشمندی سینماگران و بازسازی شخصیت سینمای ایران کهکترین آمال و آرزوی هنرمندان این عرصه است.

افرادی مانند ه.ت. که منتهی الآمال ایشان خوابیدن در ملاء عام و جلوی دوربین با نامحرم در زیر یک رختخواب بود و اینکه برخی هنوز آرزوی راحت لخت شدن در برابر دوربین را در سر دارند و همانند گلشیفته ها شیفته فرصتی برای نمایش تن به جای هنر هستند، جزء خسارت های بزرگ فرهنگی در عرصه سینمای ایران است و اینکه سوژه های فیلمنامه نویسان ما در بسیار موارد از جذابیت کافی برخوردار نیست و فرار جمعیت علاقمند از سینما را باعث شده و بسیاری را به سمت انتخاب کانالهای خارجی به عنوان انتخاب اول هدایت کرده است از نقاط ضعف و کم کاری های سینمای ایران است. مهارت در فیلمبرداری و نقطه ضعف های بازیگری و لرزش ها و کم استفاده کردن از قدرت تکنولوژی در ساخت فیلمهای فاخر و هزینه های کمر شکن تهیه فیلم و استقبال کم از سرمایه گذاری در عرصه ساخت فضای سینمایی مناسب و جدید و ... بیش از مقاومت های اجتماعی به محتوا و شکل عمل سینماگران مربوط می شود.

فرافکنی و دیگران را مقصر پنداشتن مسئله ای را حل نمی کند و مشکل لاینحل بدون راه حل باقی می ماند. باید فکر کرد چگونه می توان از بروز و ظهور پدیده های زشت در سینمای ایران جلوگیری کرد؟ چگونه می توان پدیده های جدید بازیگری و ... را در سینمای ایران به وجود آورد؟ چگونه می توان بازار فیلمهای معنوی و تاثیرگذار ایرانی را در سطح جهان با اقتصادی قوی ایجاد کرد؟ چگونه می توان قدرت نرمی از فیلم های ایرانی تولید کرد؟ چگونه می توان بار روانی فعالیت های شبکه های فارسی زبان را معکوس نمود و از راه فیلم های ساخت داخل در مردم آنسوی آب ها و در جوانان و طرفداران فیلم و سینمای داخل کشور آرزو و تمایل و کشش و میل ایجاد نمود؟ اینجا است که اهالی سینما به جای تقابل با همدیگر و توسعه اختلافات عجیب و غریبی که در بین آنها حاکم شده به سمت اتحاد و اتخاذ روش های وحدت گرایانه و اصولی وسازنده و تولید پدیده ای به نام سینمای دینی و فرهنگی مبتنی بر هنجارهای جهانی و اسلامی و انسانی متمایل شوند. از مداخله در امور غیر عذرخواه هستم با عرض تبریک مجدد.

غلامعلی رنجبر، عضو هیات علمی دانشگاه