تعداد بازدید: 3246

توصیه به دیگران 1

شنبه 23 آذر 1392-17:4

نیاز زمانه

رسانه مستقل و دردمندم آرزوست

رسانه آزاد و مستقل می خواهد که خط قرمزها را رعایت کند اما این بدان معنا نبوده و نیست که در عمل به وظایف حرفه ای خود را در حصار خط قرمزهای خود ساخته و یا دیگرساخته اسیر کند و یا به کاسبی، سوداگری و تجارت روی آورد و عملا به رسانه ای دوزیست و یا خنثی و بی اثر تبدیل شود.


مازندنومه، حسین برزگر ولیکچالی؛ مدرس دانشگاه و روزنامه نگار: سال های پر از تلاطم نشان می دهد که رسانه ها در خط مقدم پیگیری خواسته ها و انتظارات مردم، بیش از دیگران در معرض آسیب و تهدید بوده اند. رسانه حرفه ای و مستقل از کانون های قدرت و ثروت و با نگاه آسیب شناسانه و رویکرد تحلیل و بررسی کارشناسی و عالمانه و بی طرفانه در عرصه رسانه های مجازی استان مازندران نیاز زمانه اند که نمی خواستند و نمی خواهند فاقد هرگونه اثرگذاری و تهی از هر پیامی باشند.


 اخلاق اعتقاد و اخلاق مسؤلیت اگر چه دو عنوان متباین و متمایز هستند، این قبیل رسانه با اعتقاد به اخلاق و مسؤلیت اخلاقی ، همواره دغدغه عمل به مسؤلیت های اجتماعی  داشته و می کوشند تا فارغ از هیاهو و قیل و قال ها و بده و بستان های سیاسی مرسوم و مألوف نزد پایگاه های قدرت، به وظیفه ذاتی و رسالت و مأموریت واقعی خود همان روشنگری، روشن اندیشی و روشن بینی عمل کنند.


کتمان حقیقت، اغماض بر عیوب و نقایص، جهت دهی و سمت گیری سوداگرانه و حیات دوگانه از این رسانه ها به دور بوده است و کمتر در وادی خود سانسوری جای گرفته اند، چه آن که روش دلیرانه، روشنگرانه و عزتمندانه نشان می دهد که این قبیل پایگاه ها، نقد و نفی را تشخیص می دهند و به دنبال جاذبه در حد اعلی و دافعه در حد ضرورت هستند.


 بر خلاف آن ، رسانه ها و جریان سازی های رسانه ای که تا دیروز دنبال نفی موجودیت و حرکت برآمده از متن ملت در رویداد های تاریخی و سرنوشت ساز بودند و اینک منادی حمایت و هدایت شدند!


نقد عالمانه، پرسش متهورانه و عمل مسئولانه، دردمندانه و البته قانون مدارانه سبب می شود که نشاط، ابتکار عمل، انگیزه خلاقیت در این پهنه تبلور یابد.
رسانه آزاد و مستقل به دنبال تحمیل منویات و دغدغه های شخصی خود به سیاستمداران و کارگزاران سیاست نیست و البته اگر می خواست چنین عمل کند کم نبودند شایستگان، فرهیختگان و فرزانگانی که سال ها کوشش و استواری را به جان خریدند و خود واجد ، لایق و صاحب صلاحیت برای پذیرش منصب و مسؤلیت در حوزه های مختلف سیاسی ، فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی هستند اما ترجیح می دهند که راهنما و راهگشا باشند.


تجربه تاریخی دنیای معاصر نشان داد که هیچ حکومت و قدرت و نهاد سیاسی از اعتماد به جامعه رسانه ای دچار زیان و خسران نشده است که بخواهند سخت گیری را پیشه خود کنند.
رسانه آزاد و حرفه ای که رویکرد و صبغه فرهنگی اجتماعی دارد، می خواهد پهنه سیاست و مدیریت را به روح لطیف و مهربان فرهنگ و اجتماع بیاراید و ضخامت اندیشی و سخت جانی را تلطیف نماید.


 از این رو با وجود داشتن دوستان سیاسی ، دشمنان پرشماری هم دارد. اما تفسیر او از آسایش دو گیتی این حرف است : "با دوستان مروت ، با دشمنان مدارا".
رسانه می خواهد چشم بیدار جامعه باشد و به عنوان یک بازوی قوی نظارتی ، یاری گر و پشتوانه اهالی سیاست در این پهنه ، ارمغان آور امید و نشاط و تدبیر باشد.
 اینک که در عصر تدبیر و امید به سر می بریم ، اکنون نوبت آن رسیده است که با یاری خواستن از اهالی با اهل و با فضیلت استان ، فضای حاکم در راستای جبران عقب ماندگیها و تنگناهای این سال های سخت و دشوار بیش از پیش فراهم شود. و رسانه مستقل و آزاد هم دغدغه ، نگرانی و دردمندی جز این ندارد.


رسانه مستقل و حرفه ای، خود را ابزار عملیات روانی سیاست بازان و سیاست پیشگان نمی داند و راه را برای هرگونه نقد نجیبانه و پرسش عالمانه و مسؤلانه به روی چشمان بیدار جامعه می گشاید؛ همچنان که در این سال ها بر مواضع و بنیان های فکری منبعث از جامعه متکثر، متنوع و مبتنی بر ادب، اخلاق ، انضباط، قانون، آزادی و دینداری روشن اندیشانه پای فشاری کرد .
رسانه آزاد طعمه اهالی سیاست نیست و ابزاری برای عملیات روانی و ستیز و پرهیز نمی شود ؛ چرا که معتقد است سوق دادن رسانه به سمت چنین کارکردهایی ، جدای از آن که جامعه را فاسد و از اهداف متعالی خود منحرف می سازد، موجب خواهد شد تا کارگزاران و زمامداران امور نیز بیش از مردم متضرر شوند.


شرایط کنونی پیش روی رسانه های مستقل ، آزادی خواه ،تحول آفرین و نوگرا سخت و حساس است. اما گزیر و گریزی نیست که این جماعت اهل قلم می خواهند که قانون اساسی به صورت درست و کامل اجرا شود. منافع ملی رعایت و رویه های غیر اخلاقی و غیر حرفه ای در وادی رسانه ها و حدود و ثغور فعالیت و کنش سردمداران و سیاستمداران این پهنه و سامان رخ ندهد و بنیان کن شوند.


رسانه آزاد و مستقل می خواهد که خط قرمزها را رعایت کند اما این بدان معنا نبوده و نیست که در عمل به وظایف حرفه ای خود را در حصار خط قرمزهای خود ساخته و یا دیگرساخته اسیر کند و یا به کاسبی، سوداگری و تجارت روی آورد و عملا به رسانه ای دوزیست و یا خنثی و بی اثر تبدیل شود.


این رسانه های روشنگر نشان دادند که به جز منافع مردم و جامعه ، دفاع از حقوق و جاری ساختن مطالبات مردم عقد اخوت با هیچ کسی و یا جریانی نبسته است و افکار عمومی را مطابق با منافع و مصالح خویش جهت یا سازماندهی نمی کند.


صراحت لهجه کارگزاران این قبیل رسانه و عدم لکنت در دفاع از حقوق جامعه و مدار توسعه یافتگی میهن و محل، خود نشان دهنده این حقیقت روشن است.


 اما در این بین باید گفت رسانه های آزاد ، مستقل و حرفه ای در طول سال های فعالیت خود، استقلال عمل خود را حفظ کرده نقد مشفقانه (چه متوجه دولت ها و چه متوجه نهاد ها و سازمان های خارج از چارچوب قوای سه گانه) را وظیفه خود دانسته و بر سر منافع مردم و استان با کسی معامله نکرده و اسیر مصلحت گرایی های پوچ و یا بده و بستان های و جمع آوری اعانات سیاسی نبوده و با درک درست از شرایط میهن و محل ، به وظایف و رسالت خود عمل می کنند. در این راه ، سخت منتظر یاری دردمندان زمانه است.


  • حمید صالحیپاسخ به این دیدگاه 1 0
    دوشنبه 25 آذر 1392-12:10

    بنده ضمن پوزش از اساتید به خاطر جسارت در تایید بدون اجازه گفته های استاد و آقا یا خانم غلطانداز باید عرض کنم آنچه که گفته شد در کتاب های روزنامه نگاری و صفحات اینترنتی پیش از این خوانده شده.این وسط اگر کسی راهکاری برای رفع معضلات ارائه نکنه به نظر من خیلی عاقلانه تره.چرا؟چون وقتی کسی خودشو زده به خواب نمیشه بیدارش کرد.دوستانی که نمی تونند دست از حرام خواری رسانه ای بردارند مطمئن باشند اگر جهنمی باشه در قعر اونجا مجازات میشند.چون علیه خودشون،خدا و خلق خدا جنایت می کنند.خیانتی که در هیچ جای دنیا و حتی ایران در این حد وسیع عادی و عادت نیست.فقط دلم میخواد یک نکته رو اضافه کنم که به نظرم مهمه.تا وقتی که روزنامه نگاری برای یک فرد تبدیل به شغل نشده باشه ممکن نیست به اون شخص بشه گفت روزنامه نگار.ایرادی هم به فعالان و دلسوزان وارد نیست.چرا که امکان روزنامه نگار بودن وجود نداره.اما اگه بخوایم درباره روزنامه نگاری حرف بزنیم باید بدونیم کی حرفه ایه و کی نیست.اگر بنا باشه هرکسی که چیزی مینویسه و منتشر میکنه حرفه ای باشه ما در مازندران حداقل 750خبرنگار داریم که روز خبرنگار رفتن کارت هدیه گرفتن پارسال.تازه من هیچ کسی از بچه هایی که میشناختم رو ندیدم بره.اما اگر معیار استانداردهای حرفه ای و رعایت اخلاق حرفه ای باشه تو مازندران 5تا خبرنگار هم نداریم.همه هم میدونن کیان.ما ایرانیا همه چیمون به همه چیمون میاد.وقتی رسانه نداریم چه طور خبرنگار داشته باشیم و بالعکس.احتمالا همه همه این را هم می دانند که رسانه بدون روزنامه نگار و خبرنگار مثل تیم فوتبال بدون بازیکنه.

    • يکشنبه 24 آذر 1392-6:57

      ای به قربون آدم چیز فهم. عالی بود. براوا. هورا....
      آقای برزگر اینهمه دانش و علم و اندیشه و صفا و وفا و آزادمنشی و استقلال رای و روشنگری را از کجا آورده ای؟
      غلط انداز که به این نوع برداشت از رسانه های مستقل غبطه می خورد و واقعاً سطح توقعات خود را از خداوند پائین آورده و به جای انسانم آرزوست می گوید رسانه مستقلم آرزوست.
      حالا در صحنه عمل این رسانه مستقل می تواند وجود خارجی داشته باشد یا نه بحث جدی و عمیق دیگری است که فعلاً نمی شود همه ابعاد آن را باز کرد.
      جناب آقای برزگر عزیز غلط انداز را این سوال اساسی پیش آمد که واقعاً آیا رسانه مستقل به معنای واقعی می توانیم توی این دنیای شلوغ و پر ترافیک و پر رابطه داشته باشیم؟ بهتر است دلایل کرنش ها و وابستگی های متعدد رسانه ها را برشمرید تا ببینمی کدام رسانه مستقل است؟
      از این مهمتر آیا می توان در جامعه دینی رسانه ای مستقل از دین و دیانت و مذهب داشت و ایده ها و برداشت های شخصی را به نام استقلال به خورد مردم معتقد داد؟
      آیا در تعریف استقلال فقط عدم وابستگی اقتصادی مقصود و مورد نظر است؟
      آیا در مورد عدم استقلال اقتصادی جنبه های مورد سرزنش وابستگی اقتصادی به دولت مطرح و مطمح نظر است و وابسته بودن به سرمایه برخی از جریانات فکر و سیاسی و فرهنگی مانعی در استقلال به وجود نمی آورد؟
      آیا وابستگی به قطب های سرمایه بیرون از کشور و یا به سازمان ها و سرویس های جاسوسی و یا افرادی که وابستگی خود به سرویس های جاسوسی را در قالب و پوشش شرکت های خاصی پنهان می کنند مانعی ندارد و استقلال را خدشه دار نمی کند؟
      آیا منظور از استقلال تنها استقلال از نظام فکری اکثریت جامعه است و رهایی از آنچه بوی دین و دولت و مذهب می دهد ملاک استقلال است؟
      آیا وابستگی های فکری و فرهنگی به مدرنیته و تفکر سکولاریستی و کثرت گرایی های خطرناک و متکثر کردن حقیقت واحد در قالب مکاتبی نظیر پلورالیسم مانع از استقلال نمی شود ولی وابستگی به اسلام و دین و روحانیت و سنت پیامبر (ص) و ائمه طاهرین (ع) بر خلاف مسیر تجدد و مدرنیته است و چون فعلاً جریان حاکم در کشور پرچمدار دفاع از این امور هستند رسانه های مدافع از استقلال به دور هستند؟
      منظور از استقلال کدام بعد را شامل می شود؟ آیا فقط بعد اقتصادی منظور است یا ابعاد سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و امنیتی را هم شامل می شود؟
      اگر مقصود همه این موارد باشد، آیا اساساً چنین رسانه ای قابلیت وجود در خارج پیدا می کند که به یکی از اینها وابسته نباشد و از بی هویتی کامل برخوردار باشد؟
      هویت نشریات و رسانه ها چه مجازی و چه عادی و چه مکتوب و چه تصویری در وابستگی فرکی و فرهنگی است که در پس برنامه ریزی های آنها نهفته است. از این زاویه شما هرگز نمی توانید رسانه مستقلی را پیدا کنید. هر سرمایه گذاری برای رسیدن به مقصودی انجام می پذیرد و رسانه ها بدون وابستگی فکری و فرهنگی هرگز قادر به تداوم نیستند و وابستگی های مالی و مدیریتی به دستگاههای دولتی، سرمایه های شخصی افراد، سرمایه های جریانات سیاسی و فرهنگی مربوط به گروههای سیاسی، سرمایه های جریانات امنیتی و جاسوسی برون مرزی حتماً وجود خواهد داشت.
      اگر همه این استقلال ها را بپذیریم که محال است، محال ترین حالت استقلال این است که بگوییم نظام برنامه ریزی در رسانه ها محض رضای خدا باشد و هیچ نیت و غریضه و انگیزه دیگری مد نظر سرمایه گذار نباشد. رسانه ها در واقع مظهر جنگ فرهنگی میان نهله های فکری و سیاسی و فرهنگی با کمک های اقتصادی افراد، گروهها، دولت ها، سازمان ها، سرویس های امنیتی و جاسوسی و نهادهای مختلف است.
      به نظر می رسد همه بر این امر واقف هستند که امکان استقلال همه جانبه در دنیای کنونی وجود ندارد ولی برای منافع روانی و استفاده از جلوه های زیبای استقلال طلبی بر این مسئله تاکید می کند.


      ©2013 APG.ir