خ کاشی خسته نباشید
استمرار شما در تفکر خاص نواندیشانه شما قابل تقدیر است

در درون منه خسته دل دانی که چیست؟
من خموشم واو در فغان وغوغاست هنوز

ده تا مثل شما خ کاشی جسارت سخنوری را داشته باشن دیدگاه خود را نه به دلیل تظاهر به خیر خواهی بلکه به دلیل نوعدوستی و احساس مسولیت در قبال دیگران بیان کنند شاید راه به جایی برسدوگرنه اندر خم ی کوچه ایم
خ کاشی موفق باشید

سلام و درود بر سر کار خانم کاشی موضوع مقاله بسیار عالی شما قطعا توجه زیادی را به خود جلب مینماید عنصرقوی و فوق العاده با اهمیتی بنام انسان در توسعه حاجتی به هیچ توضیح اضافه ندارد و خالی بودن بستر تصمیم گیری واجرای پروژه ای بنام توسعه بدون حضور زنان که نیمی از جامعه آدمیان را تشکیل میدهند یعنی یک شعار تو خالی و عدم حد اقل اراده لازم در اجرای این پروژه ضروری بنام توسعه ، وبالاتر ومقدم تر از آن دعوت از زنان به حضور جدی آنان در فعالیتهای سیاسی و اجتماعی به عنوان پیش نیاز توسعه امری کاملا واضح است به طوری که امروز میزان آزادی و پیشرفت کشور را با فاکتور نقش و رضایت زنان در آن کشور می سنجند خلاصه اینکه قاطعیت حضور و پی گیریهای شما بسیار ستودنی و کارهای به زمین مانده بسیاری باقی مانده است و بسیار ترانه هایی که بر لبان ما مانده و ما نخوانده ایم هنوز ....... بقولی
مجملش کردم نکردم من نهان ورنه هم لبها بسوزد هم دهان

زن و مرد هر دو باید از فرصت‌های برابر و مساوی بهرمند شوند تا معلوم شود.....

ممنونم خانم کاشی .

مقاله جالبی بود. زنان ما باید به دنبال فرصت وامکانات برابربا مردان باشند. این امر تنها در سایه خودآگاهی زنان ومردان ایجاد می شود. بستر این اگاهی فراهم است ( گسترش اموزش عمومی وعالی درایران ورشد شهرنشینی و...).زنان باید نهادهای مدنی تاسیس کنند تا مطالبات پراکنده واتمیزه شده خود را از جامعه وحکومت بگیرند

آنچه که عیان است! مثل اینکه هنوز نیاز به بیان است!
احتمالا منم به عنوان مخاطب باید بنویسم مرسی خانم کاشی پنجره ی چدیدی رو به زنان مازندرانی باز کردید!
اما خب حقیقت چیز دیگریست ...

امروز وقتي يادداشت خانم كاشي را ديدم به عنوان يك زن مازندراني به خود باليدم اميدوارم نظرات ايشان با بسط و گسترش بيشتري در جرايد و رسانه ها از طرف بانوان واقايان دلسوز منعكس شود و مسولين به جامعه زنان توجه بيشتري نشان دهند .

درود بر سرکارخانم کاشی
ای کاش فضایی ایجاد می شد تا زنان تاثیر گذار استان مسایل و مشکلات جامعه زنان را با شیوه های علمی بررسی می کردند شاید اندکی از معضلات این حوزه کم می شد. اما ظاهراً این ضرورت هنوز از سوی متولیان امر احساس نشده شاید هم اصلاً مشکلی وجود ندارد و ما....

باتشکر ازسرکارخانم کاشی ازفعالین فرهیخته سیاسی.
ارای زنان درزمان انتخابات حتی ارزشمندتراز مردان است زیرا اعتقادبه عملکرد کاندیدا رابه "نان شبی،تفریح یک روزه ای،سیب زمینی،سیمکارت وگرمکن ورزشی و..."! نمیفروشند.
اما برمسندنشینان بزودی خاطرات شعاردادنهایشان رافراموش میکنند.زنان بااعتقادبه تغیر رای دادند درحالی که عدم حضور زنان درسطوح مدیریتی همچنان مهربی اعتمادی است برشعارها .
حتی عدم تغیر دربرنامه های اموربانوان وخانواده وضعف مدیریتی این مجموعه جای تاسف دارد.

در بسیاری از کشورها قانونگذاران قولنینی را وضع می کنند تا از نگاه جنسیتی در برنامه ها و اجرای قوانین بکاهند و بر اساس اصول انسانی و با توجه به سرمایه های انسانی در جهت پیشبرد اهداف توسعه و پیشرفت کشور گام بردارند . اگر بپذیریم سرزمینی که در آن زندگی می کنیم از آن همه مردم اعم از زن و مرد است و همه ما در قبال آن حقوق و وظایف مشترک داریم آنگاه می توانیم همکاری ومشارکت همه گروها و اقشار را با توجه به تخصص و مهارت شان بپذیرم .

خانم کاشی خیلی خوب بود. واقعا باید جامعه به این درک برسد که دیگر نمی توان حقوق واقعی زنان را از آنها گرفت.
فقط یک نکته را با عرض پوزش خدمت تان عرض می کنم. در ادبیات علوم اجتماعی زنان یک طبقه نیستند. بلکه قشر محسوب می شوند. تعریف طبقه با قشر تا حد زیادی تفاوت دارد.

ضمن تشکر از خانم کاشی .کاش استاندار مازندران ازتجربه زنان شریف وبا کمالات مازندران درکاهش مشکلات زنان استفاده کند

احسنت، وره گنه خاخر باسواد.

دست مریزاد سرکار خانم کاشی. جامعه زمانی به رشد و تعادل میرسه که به زن از جایگاه انسانی نگریسته شود نه جنسیتی . و این وظیفه مادران رو در تربیت بالاخص فرزندان پسر مهم تر و عمیق تر می کنه. ولی اونچه که دردناکتره اینه که در جامعه امروز ما زنهایی هستن که پست های مدیریتی درجه دوم یا سوم دارن در بدنه دولت ولی متاسفانه ازونجایی که قریب صددرصد این افراد با رابطه وارد عرصه بی میدان و رقیب شدن که تخصصی هم نداشتن جایگاه توانمندی به حق زنان با تخصص و شایسته رو در همون عرصه ها زیر سوال برده و نه تنها پلکانی برای رشد زن ایجاد نکرده که بر این تفکر که حضور زن مغتنم است خط بطلان کشیدن و اتفاقا یا به عمد یا سهوا زن رو منزوی تر نمودن که سبب نوعی طغیان و سرکشی زن در جامعه شد.چون اگاهی مثل رود جریان داره و راهشو پیدا می کنه حتی اگر بارها سد بزنن ازنان اگاه در جریانن پس نذاریم به خروش بیان که درین صورت هم خودشون هرز می رن هم خرابی به بار میارن. اینو مسئولین باید خیلی زودتر می فهمیدن که راهش گشت ارشاد نیست بلکه درک درست ازین جنس و خواسته و اهدافشه و اینکه منزوی کردن زن یعنی هدر رفت 50 درصد انرژی یک جامعه.