اي كاش هوشمندان متقي همانند اين شيخ بزرگوار را دريابيم و از توانيائيها وشايستگيهايشان دولت وملت را بهرمند سازيم تا در پايان دوره چهارساله به جاي افسوس خوردن برخود بباليم
اي كاش!!!!!!!

باسلام و احترام به دوست عزیز جناب حاجی خلیل پور و خوانندگان محترم و باتشکر از مدیریت سایت بخاطر درج مطلب زیبا و جالب ÷البته خواستم در مورد مطلب 7 گانه شایستگان چه میکنند به عرض شما برسانم واقعا شایستگی در کشورمان را در سیاسی بازی غرق کردند منظورم سیاسی بازی جناحی وحزبی نیست منظور سیاست نامردی و نابخردانه بعضی ها که فقط با اعمال نفوذ و چسباندن خود به این وان انتخاب میشوند اگر ملاک شایستگی بود که امروز هر 24 ساعت یک گزارش اختلاس و کلاهبردای انهم با اعداد و ارقام انچنانی از دانه درشت های مملکت گزارش نداشتیم

آیا واقعا راه انتقاد باز شده است؟! نه!!! چونکه مردم ...می ترسند که نقد کنند!!! مثال کوچک! سانسور کامنت ها و با اسم های مستعار در روزنامه های سراسر کشور خود گویای همه چیز است! روشنفکران و گل محمدی های ما مزه و طعم انتقاد را چشیدند!!! به 4 تا دهدار و بخشدار و شهردار و ... انتقاد کردن چه سود! زمانیکه زیرساختار بنا و خانه کچ و خراب است! تا موقعیکه زمین لرزه بیاید و خانه بر سر صاحب خانه خراب شود!!!

دوست عزیز جناب آقای خلیل پور؛
نقدپذیری صرفاً یک شعار است. البته نقد کار خوبیست. بشرط آنکه درست و صحیح انجام شود. مسئولین هم اگر تحمل نقد را داشتند، در روبرو شدن با ایرادات مطرح شده از سوی دیگران کمی شرح صدر از خود نشان می دادند. تا کسی پست بالایی می گیرد یک گروه بنام گروه مشاوران راه می اندازد. جدیداً هم مد شده که گروه مشاوران جوان راه اندازی شود. کدامشان گروه منتقدین یا منتقدین جوان را در حوزه کاریشان پیش بینی کردند؟ اصلاً از نقد خوششان نمی آید. اینها همه شعارهای خوش آب و رنگ است که مصرف ندارد. از کدام مسئول اجرایی می شود نقد کرد؟! پوست منتقد را می کنن. چون می گویند کارشان درست است. ضمن اینکه منتقدین روش های صحیح را رعایت نمی کنند. همان اول کار انتقادات خود را در قالب بیانیه، اعتراض نامه و یا اسامی دیگر در جراید و مطبوعات منتشر می کنند. درخصوص همین سبد کالا، آیا نمی شد از همان اول دولت منتقدین خود در مجلس را دعوت می کرد و از آنها نیز راهکار می خواست که روش بهتری را در پیش بگیرند و مشکلات پس از آن پیش نیاید؟ ما بدنبال منتقد نیستیم بلکه دنبال کسانی هستیم که مدام از ما تعریف کنند. بخصوص که مسئول هم باشیم. اتفاقاً داشتن گروهی بنام منقدین در حوزه ریاست - البته منتقدین منصف و واقعیت گرا - که بواقع منتقد دیدگاههای ما باشند سبب می شود تا در برنامه ریزی ها جانب انصاف را رعایت کنیم. وقتی گروهی دائم اشتباهات را منصفانه گوشزد کنند پس چاره ای نداریم جز اینکه دائماً اشتباهات را اصلاح و کاستی ها را جبران کنیم. امری که در ادارات و نهادهای مختلف رعایت نمی شود. کافیست تا ادارات ما یک نفر حتی بصورت خصوصی و منصفانه اشتباهات مهم در تصمیم گیری های مدیر آن مجموعه را به وی تذکر دهد و مدیر هم احساس کند که وی آدم توانمندی در کار بنظر می رسد، بلافاصله او را از دور خارج می کند. ابزار تخریب هم چندان فرقی نمی کند. حتی اگر آبروی آن شخص ریخته شود چندان فرقی ندارد. البته هستند مدیرانی که از این قاعده مستثنی هستند که اتفاقاً در کارشان نیز موفق هستند. اگر همه عزیزان ترس از منتقد را از دل بیرون کنند مطمئناً کارها بدرستی پیش میرود. ضمن اینکه منتقدین باید بواقع انتقاد کنند و نه اینکه با رفتارشان قصد تخریب کسی را داشته باشند.

بادرود: نقدونقادی خودعلم وهنری است که مقدمات خودرادارد.ابتداخواستم عرض کنم مابایدبه چه رویکردی وتوسط کدام مجری انتقادکنیم .بایک نظراجمالی متوجه می شویم اکثرفریب به اتفاق مدیران گذشته وحال واحتمالا آینده مملکت، یادارای تحصیلات دانشگاهی نیستندوآن عده ازعزیزانی که دودچراغ راتجربه کرده انددارای تخصصی غیرمرتبط باجایگاه خودهستندواین خوداصلی ترین مانع ازنقداکثرمدیران بوده وهست ،وقتی دردوره ای پزشکی پست وزارت خارجه رابعهده میگیردیادرجایی درسال 2014شخصی متخصص الهیات درکسوت...مابه کدام زبان سیاسی ازایشان نقدکنیم که ایشان توان پاسخ راداشته باشندولی مطلب بعدی برمیگرددبه شعارهای روسای جمهورمحترم دوره های قبل وحال حاضرکه دقیقاوقتی صحبت ازآزادی شدماشاهدسرکوب های شدید درجمعیت های مختلف بودیم وجایی فردمحترم دیگرکه بارویکرددینی وجلوه های دینی آمده بودماشاهد ازبین رفتن ابتدایی ترین موازین دینی دردستگاهها ومردم بودیم وامسال جناب روحانی عزیزوقتی صحبت ازنقدمیکنندماکمی برایمان باورش سخت شده که فضای بعدازنقدچگونه خواهدبود. بحث وگفتمل ن زیاده ولی تاوقتی مدیریت تخصصی وجودنداشته باشدخیلی نقدمعنانخواهدداشت.