خاويار و ماهيان خاوياري به عنوان درهاي گران بها و محصولات خاص درياي خزر محسوب ميشوند به طوري که خاويار درياي خضر داراي شهرت بالاي جهاني است و ارزش آن به لحاظ تجاري و درآمد براي کشور داراي اهميت است اما علي رغم تمامي اين مزايا از ابتداي سال جاري تاکنون تنها 700تن انواع ماهي خاوياري در درياي مازندران صيد شد که به لحاظ گوشت ماهيان خاوياري 55درصد و به لحاظ خاوياري 30درصد نسبت به سال قبل کاهش نشان ميدهد. مديرکل شيلات استان مازندران در اين زمينه ميگويد صيد ماهيان خاوياري در درياي مازندران در سال جاري کاهش محسوسي داشته است. محمد قاسمي علت اصلي اين کاهش را صيد بيرويه، برداشت بيرويه شن و ماسه از بستر رودخانهها و از بين رفتن مکان تخمريزي ماهيان خاوياري، فقدان تصميم جمعي مشترک در بين کشورهاي همسايه درياي خزر در حفاظت از ذخاير شيلاتي به خصوص ماهيان خاوياري، آلودگيهاي متعدد زيستمحيطي و عدم سرمايهگذاري در زمينه رهاسازي بچهماهيان خاوياري توسط کشورهاي همسايه اعلام ميکند و ميافزايد به منظور حفاظت از ذخاير ماهيان خاوياري هر ساله علاوه بر رهاسازي ميليونها قطعه بچه ماهيان خاوياري و فعاليت گسترده يگان حفاظت آبزيان در مبارزه با قاچاقچيان صيد و توزيع ماهيان خاوياري باز هم شاهد کاهش صيد ماهيان خاوياري ميباشيم. بايد از تمامي امکانات و ظرفيتها در جهت حفاظت از ذخاير ماهيان خاوياري استفاده کرد و ديگر کشورهاي حاشيه درياي خزر را نيز در اين رابطه با خود همراه کرد. مقدسي رئيس مرکز پرورش و تکثير بچهماهيان سفيد و خاوياري شهيد رجايي ساري نيز در اين رابطه ميگويد براي بازسازي ذخاير درياي مازندران در سال جاري بيش از 5ميليون قطعه بچه ماهيان خاوياري در رودخانههاي استان مازندران رهاسازي شد که اين ميزان در مقايسه با سال گذشته 15درصد افزايش داشته است. وي ميافزايد: قاچاق ماهيان 2تا 3کيلوگرمي و آلودگي درياي خزر از علتهاي اصلي کاهش صيد ماهيان خاوياري در درياي مازندران ميباشد، که بايد برنامههاي پيشگيرانه و حفاظتي با قدرت و دقت بيشتري به اجرا درآيد تا از اين سرمايههاي ملي که به عنوان يکي از راههاي درآمد ارزي کشور محسوب ميشوند به خوبي حفاظت شود. يوسفيان از کارشناسان شيلات در اين زمينه معتقد است توليد ماهيان خاوياري بالغ و استحصال خاويار از آن از مرحله رهاسازي بچهماهيان خاوياري تا توليد خاويار نيازمند يک فرآيند زماني 10تا 15ساله است که در اين مدت ممکن است حوادث و اتفاقات زيادي از جمله آلودگيهاي زيست محيطي، تردد کشتيهاي تجاري، صنعتي شدن مناطق اطراف دريا، قاچاق انواع ماهيها به خصوص ماهيان خاوياري و صيد بيرويه، روي دهد که هر کدام از اين موارد ميتواند يک تهديد جدي در زمينه کاهش ماهيان خاوياري و در نهايت خاويار به شمار آيد. وي ميافزايد در زمينه درياي خزر بايد گفت اين حوزه آبي يک درياچهى بسيار بزرگ است که به دليل بزرگ بودن، آن را دريا ميناميم و از آنجا که يک محيط آبي بسته است بنابراين حفاظت و بازسازي ذخاير شيلاتي آن مستلزم برنامههاي حفاظتي خاص است. زماني از کارشناسان حفاظت محيطزيست در اين زمينه ميگويد يکي از مکانهاي اصلي براي تخمريزي و تکثير ماهيان خاوياري از گذشتههاي دور، رودخانههاي منتهي به دريا بودهاند که متأسفانه به دلايل مختلف امروزه اين رودخانهها در استان مازندران قابليت و اهميت شيلاتي خود را از دست دادهاند. به طوري که در حال حاضر تنها رودخانههاي سرداب رود، چشمه کبله، همراز، بابلرود، هراز، تجن و شاهزاده بابلسر در مازندران داراي اهميت شيلاتي ميباشد در حالي که در استان مازندران نزديک به 25 رودخانه کوچک و بزرگ منتهي به دريا وجود دارند.