مازندنومه؛ سرویس سیاسی، حسین برزگرولیکچالی: برگزاری انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری، پیروزی دکتر حسن روحانی و نجات کشور از افراط گرایی ،تنگ نظری و جزم اندیشی بود.

اکثریت قابل توجهی از مردم (توده و نخبه) قبل از انتخابات در در مورد آینده نظام و وضعیت کشور احساس نگرانی داشتند.

 تشدید تحریم و موانع ایذائی قدرتهای سلطه جو و نابسامانی های داخلی، دغدغه و ذهنیت عمده مردم را تشکیل می داد و به این اعتبار مردم مترصد فضایی بودند تا تغییروحرکت رو به جلو ،صورت پذیرد. از همین رو بود که اکثریت به یک انتخاب تاریخی دست زدند.

 این بار هم ثابت شد که گزینه قهر و طرد و دوری گزیدن از صندوق رأی ، کارساز و اثرگذار نیست و شرکت در انتخابات و رأی دادن به گزینه ای از جنس اعتراض و انتقاد به وضع موجود در مدیریت اجرایی و اهتمام برای اصلاح و تغییرآن وضعیت راهگشا و مورد انتظار است.

دستیابی به همه خواسته ها و اقدامات فوری و تعجیلی برای ترمیم و بهسازی و بازسازی وضعیت ها میسّر و ممکن نیست و منطقی هم نبوده و نیست که در یک ظرف زمانی کوتاه ،در حل معضل جامعه(اقتصادی ،اجتماعی،فرهنگی،..) اتفاق خاصی بیفتد.

این توقع و انتظار از دولت که بتوان در همین مدت کوتاه و رابطه تعاملی با دنیا ،همه معضلات حل شود، اشتباه است. دولت روحانی قرار نیست که صیفی جات بکارد ،قرار است که درخت کاشت کند.ممکن است در دوره زمانی کوتاه ،محصولات صیفی جات و جالیزی ،به ثمر برسند اما برای بارنشستن درخت باید سال ها صبرکرد.

 کاهش نقدینگی ،مهار تورم و یا کم کردن آن ،رشد اقتصادی ،رونق تولید و... ،به سرمایه ،زمان و مدیریت مناسب و هدفمندی نیاز است . روی آوردن دولت به نگاه قانون مدارانه و حرکت در مسیر و مدار قانون و اسناد بالادستی ،طلیعه میمون و مبارکی است که مارا به افقی روشن ازعملکرد دولت اعتدالی ،امیدوار می سازد. > فضایل کبیره را حکمت ،عدالت،شجاعت و اعتدال می داند.به تعبیر او،مردم مس سرشت نمی توانند جای حاکمان طلا سرشت را بگیرند وبنابراین عقل مساوی است با سیاست و سیاست برابری می کند با میانه روی.اعتدال را هم باید هم در سطح رفتار و هم در سطح ساختار جستجو و پی ریزی کرد.

 ساختار اعتدالگرایی ،رعایت حداقل های سیاست ورزی، حکمرانی و اداره کشور وتفاوت در سطح خط مشی ها وراهکارها است.

 اگر اعتدال را به مفهوم دوری از افراط و تفریط تلقی کنیم، به نظر می رسد که در این مسیر، دولت قدم های موثری برداشته است.

امروز کسانی که به سیاست ها وخط مشی ها و برنامه های دولت، اعتراض می کنند، جریان تندرو و افراطی اند. اینان از طریق مجاری و کانال هایی که در اختیار دارند ،بیشترین حملات را به دولت وارد می کنند. جنس مخالفان از اردوگاه اصولگرایان است.

جهت گیری دولت در حل معضلات اقتصادی ونارسایی هاو تنگناهای بین المللی، درست و هوشمندانه انتخاب شده است.دولت در پروژه سیاست هسته ای وحفظ دستاوردهای آن (روند مذاکرات) هم راستا با سیاست های کل نظام و رهبری حرکت می کند.

در دیپلماسی بین المللی ،دولت بر اساس اصول عزت ، حکمت و مصلحت گام برمی دارد. اولویت دولت دکتر روحانی در حال حاضر، بر مسائل بین المللی، حل مسائل هسته ای و حل معضلات و مشکلات اقتصادی تمرکز شده است.

به نظر می رسد که این اولویت گذاری، چندان بی ربط نیست. چون اقتضائات جامعه و شرایط منطقه ای و بین المللی، می طلبد که دولت به این دو موضوع فکر کند.

 حل مشکلات این دو حوزه هم نیازمند به تعامل و همکاری با سایر قوا است و انتظار هم براین است که دو قوه دیگر از کمک و حمایت دولت دریغ نورزند.

چالش ها و دشواری های پیش روی جامعه ما کم شمار نیست.این چالش ها جدی هستند و ماچاره ای نداریم جز اینکه به وحدت، انسجام ویکپارچگی کامل در بین جریان های حامی دولت (اصلاح طلبان و جریان های معتدل)فکر کنیم.

ائتلاف و اجماع اصلاح طلبان و اعتدال گرایان در انتخابات 92 برای حفظ کشور و منافع ملی است و این جهت گیری باید به تمام استان ها سرایت پیدا کند و هرگونه تلاش برای القای ناکارآمدی یا ناتوان ساختن دولت ،امری غیر قابل دفاع و مورد نکوهش است.

 در انتخابات 24 خرداد سال 92 گفتمان اعتدال به یاری و حمایت کامل جریان اصلاح طلبی پیروز شد. دولت روحانی برای عبور از شرایط ناهموار و نامطلوب سیاسی ،احتیاج به صبر ،شکیبایی و مدارا و تحمل دارد.

 فضا تغییر کرده، برای رسیدن به نقطه مطلوب باید بردباری کرد.اصلاح طلبان باید خود را تقویت کنند واز شکل یک آرمان بی سازمان به سازمان آرمانگرا و ساختار تشکیلات پذیر تبدیل شوند.

 اصلاح طلبان ایران، ظرفیت و توان بالقوه ای دارند.همانطور که توانستند طی یک چهار روز(پس از انصراف تاریخی و نجیبانه دکتر محمدرضا عارف) یک کاندیدای 8 درصدی را به 51 درصد برسانند، حکایت از ریشه داری و مقبولیت اجتماعی این جریان دارد؛ البته به شرط آنکه دوباره به ورطه افراط و تفریط نیفتند.

 انتخابات 24خرداد 92 نشان داد که خواسته های اصلاح طلبی همان خواسته اکثریت مردم است و انتخابات زمستان 1394 نیز مؤید همین موضوع خواهد بود.

به تعبیررهبری معظم انقلاب، اصلاح طلبی واصولگرایی دو بال نظام جمهوری اسلامی اند. خواسته ها و مطالبات اصلاح طلبان برآمده ازاسلامیت و جمهوریت نظام است. نه اصلاح طلبی حذف شدنی است و نه اصولگرایان قابل حذف شدن می باشند. این دو مثل کره و مربا هستند که همدیگررا غنی و تقویت باید بکنند.

 تلفیقی از اصولگرایی خردورزانه و اصلاح طلبی اعتدال گونه می تواند جامعه را در مسیر پیشرفت، رشد و بالندگی قرار دهد.

کارگزاران دولت تدبیر و امید و حاملان و عالمان گفتمان اعتدال باید به اخلاق اعتقاد توجه و تأکید کنند. مدیران دولت در هر سطح و دوره و جایگاه بایستی دارای صداقت وتقوا باشند.

 بارزترین مشخصه و نشانه تقوا، راستگویی و صداقت است. در صورت بروز عملکرد و بیانات ناصواب و خلاف واقع از سوی کارگزاران دولت، امید مردم به یأس تبدیل می شود و مردم از این دولت روی گردان می شوند.

نباید مدیری از این دولت یافت شود که به عنوان یک فرد که خلف وعده می کند، اشتهار پیدا کند. قانون پذیری و التزام عملی به قانون ،مطالبه جدی و خواست اصلی مردم از کارگزاران دولت تدبیر و امید است. متأسفانه در این زمینه هنوز برخی از مدیران بازمانده از دولت گذشته که بنا به ملاحظات و الزماتی،( همانند فرمانداران،مدیران کل ،رؤسای دانشگاه ها و سازمان ها)تغییر نکرده اند، به سیره اسلاف خود عمل می کنند که شایسته است در سال دوم دولت، این قبیل از مدیران و کارگزاران جای خود را تغییر دهند . تبلیغ و ترویج روحیات پوپولیستی در حوزه های سیاسی ،اقتصادی و اجتماعی ،.... به هر شکل مذموم است.

دادن وعده ای دروغین، قول های غیر عملی و ناممکن و آشنا نبودن به مقررات و قوانین و اصول موضوعه ومدرن رسمی و اداری، از کارگزاران این دولت نباید ،صورت بگیرد.

همانطور که نتایج سیاست های پوپولیستی دولت گذشته در برخی از امور، با نارضایتی مردم مواجه شد و مردم متوجه واقعیت های تلخ زندگی شدند و پی برده بودند که برخی از اقدامات نادرست بود، استمرار چنین سیاستهایی در دولت روحانی هم چنین بینش جامعه شناختی را برای افکار عمومی به وجود می آورد.

دولت تدبیر که برفراز گفتمان اعتدال شکل گرفت، اگر بتواند در حوزه سیاست، اقتصاد، فرهنگ و مسائل اجتماعی، نابسامانی ها و تنگناهای موجود را حل نماید و تغییرات بوجود آمده برای عامه مردم محسوس و مملوس باشد ،می تواند اقبال عمومی را ازآن خود و به اعتماد دو چندان ملت به خود را تقویت کند.