مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، مازیار مازندرانی: فروش زمين در مازندران و ساخت ويلا در آن براي غيربومي ها، از چند سال پيش کليد خورده و در سال هاي اخير رشد چشمگيري داشته است.

 اين استان که از صنعت جدی برخوردار نيست و جزو استانهاي آخر در اشتغال و به تبع اولويت ها در بيکاري است، مي توانست با استفاده از نعمت هاي خدادادي، قطب صنعت توريسم در کشور و خاورميانه و کمک حالي براي ساکنان آن باشد.

بيکاري و نبود درآمد باعث شده است تا درصدي از مردم به ساخت و ساز در زمين هاي کشاورزي و تبديل آن به ويلا، براي فروش به غير بومي ها و کسب درآمد شوند.

زمين هاي حاشيه دريا توسط افراد و شرکت هاي پولدار و قسمتهاي داخلي استان توسط جوانان کشاورز و اغلب بدون تحصيل، تغييرکاربري داده، به ويلا براي غيربومي ها تبدیل می شود.


اين نوع از درآمد که بيشتر به خام فروشي شبيه است، منجر به نابودي مساحت زيادي از زمين هاي کشاورزي شده است که مثل قديمي مازندراني در اين رابطه بسيار بجا ميباشد: بدوش بخر، نکوش نخر.

با ساخت مسکن مهر در استان، خريداران ويلا در مازندران، به خريد مسکن مهرهاي سرازير شده اند که بايد گفت صاحبان بیشتر مسکن مهرهاي ساخته شده در شهرهاي ساحلي، غير بومي ها هستند. بعضي از اين خريداران با لابي و جعل مدارک و بعضي با خريد امتياز صاحبان اصلي، مالک واحدهاي مسکن مهر شده اند.

به عنوان مثال واحدهاي مسکن مهر در شهر محمودآباد با مساحتی در حدود 70-75 مترمربع و چسبیده به ساحل، اغلب به رئيس بانک ها و شرکت هاي غيرمازندراني تعلق دارند و تا بیشتر 200 ميليون تومان خريد و فروش مي شوند.

 همين حالت براي مسکن مهر سرخرود نيز برقرار است. در شهر سرخرود که کمتر از 7000 نفر جمعيت دارد، بيش از 1000 واحد مسکن مهر در چاکسر سرخرود احداث شده است.

 با بررسي اسناد و مدارک مربوط به مالکان واحدها در سرخرود مشخص مي شود که اين تعداد نيازمند در شهر سرخرود وجود ندارد و اکثرا خوش نشين بوده و از تهران، مشهد، اصفهان هستند.

لازم به ذکر است تمامی این افراد از وام مسکن مهر نیز استفاده کرده اند و همچنين بايد دانست که اين مکان، قبل از احداث مسکن مهر پوشيده از درختان توسکا و مربوط به منابع طبيعي بوده است که ساختمان سازي با قطع صدها اصله از درختان توسکا، آغاز شد.

اين حجم از ساختمان در شهر سرخرود نياز به آبرساني، گاز رساني و برقرساني دارد که هزينه هنگفتي متحمل استان صرفا براي خوشگذراني عده اي خاص و آن هم حداکثر 2-3 روز در ماه مي شود.

هم اکنون شهر سرخرود توانايي آبرساني کامل مسکن مهر را ندارد و نياز به لوله کشي آب از آمل به اين شهر است.

 هزينه احداث خط لوله و انتقال آن بيش از 10 ميليارد تومان برآورد شده است.

 نکته قابل تامل اين است که صرفا در مسکن مهر سرخرود، 10 ميليارد تومان از بودجه استان صرف خوشگذراني افراد غير بومي مي شود.

 حال در نظر داشته باشيد که اين هزينه صرفا براي يک مجموعه از مسکن مهر و صرفا برای خدمات آبرسانی است و با احتساب ديگر واحدهاي مسکن مهر در شهرهاي مختلف هزينه اجراي آن بسيار هنگفت خواهد شد.

 مطمئنا مقداری از بودجه استان صرف این گونه خدمات رسانی ها برای غیربومیان خواهد شد و پولی که می توانست برای آباداني استان و ایجاد کارخانجات زباله سوز خرج شود، برای رفاه غیربومیان به کار خواهد آمد.

 همچنین این مبالغ هنگفت می توانست برای ايجاد کارخانجات، شهرکهاي صنعتي و یا ارائه تسهیلات صرف شود که باعث ايجاد شغل براي تعداد زيادي از جوانان و رونق مازندران مي شد.