تشییع آیت الله
گزارش تصویری از مراسم تشییع پیکر آیت الله صابر جباری، امام جمعه فقید بهشهر(عکس از: محمود ربیع زاده)
جای جای این سرزمین کهنسال انباشته از کلید واژگانی است که در درازای تاریخ پراکنده شده و هر روز باربار بر زبان همگان روان می شوند، بیآنکه گویندگان و شنوندگانش اعتنایی به پوستۀ معنایی این واژگان که ما آنها را «جاینام» می خوانیم، داشته باشند و از کنار آن می گذرند.
احمد عطاریه، کارشناس فرهنگ و رسانه: آن چه نیاز امروز صداوسیماست، اعتدال در روشها، تعامل سازنده با مردم، احترام به همه سلایق موجود در جامعه، دوری از برنامهسازی بخشنامهای و فرمایشی و نبود نگاه مدیریتیِ دستوری از بالا به پایین است/ در بسیاری از مواقع حساس، صداوسیما منفعلانه عمل کرده یا به جای تولیدگری، رهروی فضای مجازی و مصرفگرا بوده است.
گزارشی کوتاه از حضور دکتر برجیان و دکتر محمدی در ساری و بابل.
رادیو همه جا بوده و هست؛ چه از آن دوران که تَندبِرگ و ناگرا و نامه و جیپ و لندرور بود و چه حالا که رایانه و اینترنت و پیامک هست. این صدا تنها نیست. او حتا در جایی که مخاطبش هم نباشد، حضور دارد و هر صبح به همه سلام میکند.
«چارسوق فرهنگ» فصلنامهای خبری تحلیلی در زمینههای هنر، ادب و فرهنگ است که با تحلیل وضعیتها، رخدادها، پرترهها، رویدادها و واکاوی پدیدههای موثر، شناخت بهتری از مازندرانِ فرهنگی بهدست میدهد.
کتاب «دیاری سو» با حضور مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران و اهالی فرهنگ و ادبیات در ساری رونمایی شد.
دکتر حبیب برجیان، ایرانشناس و پژوهشگر ارشد دانشگاه کلمبیای آمریکا در ساری گفت: دامنه پژوهش درباره زبان، بینهایت است و کسی نمیتواند ادعا کند همه موارد مرتبط با یک زبان را گردآوری کرده است/مازندرانی زبان زنده است و به نظر نمیرسد به زوال کامل نزدیک باشد.
مهاجرت 800 هزار ایرانی به مازندران در عرض دو سال، یک خبر معمولی و یک نشانه ساده نیست و نباید از کنار این نشانههای منفی، به سادگی و آسانی گذشت/در سالهای آینده مازندران به مثابه یک منجی اقلیمی و به عنوان آخرین منزگاه در این فلات بزرگ و خشک، ظاهر خواهد شد. شاید در آینده بخشی از مراکز مدیریت سیاسی کشور هم از تهران به مازندران منتقل شود.
این روزها خبر مهاجرت(بخوانید فرارِ) دوستان و بستگانت را که در میان روزمرگیهای بی پایانت میشِنوی، شگفتزده نمیشوی، حق میدهی به مردمی که فکرشان رفتن و نماندن است.
جمهوری آذربایجان صنایع سنگینی را در حاشیه خزر مستقر و به شکل گسترده پساب وارد دریا کرده، روسیه در شمال هیچ کوششی برای حفاظت از زیستمندانی چون فوک خزری ندارد و سالانه تلفات گستردهای در سواحل شمالی و شرقی داریم، ایران هم در جنوب بیشترین میزان پساب با ماهیت انسانی یعنی فاضلاب را وارد خزر میکند.