مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، محمد رضا خورشیدی پاجی، فعال فرهنگی: در هیاهوی امواج پر شمار کانال های تلویزیونی و رسانه ای ارتباط جمعی دنیا، یگانه شدن، یکی شدن، یک گام ، یک صدا، و یک نداشدن کار سخت و ناشدنی ست.

با همه تلاش ها و زحمات کار نمود ندارد، نگاه نمی شود، لحظه ای زود گذر و رد شدن و تکرار. اما در این میان به یکباره سنت تکرار و خود نما شدن و خود نمایی شکسته می شود و سنت اصیل معنایی، معنوی، ساده و بی ریای حسینی شدن و توجه به گذشته و اصالت های فرهنگی در قالبی نو برداشته های گذشتگان منطبق و هویدا می شود.

یکی از این برداشت ها و باز گشت ها محرم امسال از طرف مردم یزد «حسینیه ایران» نامگذاری شد و با سبکی اصیل در عزاداری امام حسین (ع) الگویی موجز، پر معنا و هدفی فراگیر را بروز و ظهور داد. .

اگر مقصد و راه « حسین » باشد و قیامش، نباید علامت های 20 و 30 و 100 و 200 شاخه و تاج و صلیب نشان، ساز و دهل و طبل پر شمار، این همه رنگ و نشان رنگارنگ بی مسما و توجه به من و منیت ها در کار باشد و نیز ئنام و نان.

اگر عاشقان برای واقعه ای بزرگ، فراموش ناشدنی همۀ آبرو، اخلاص و وصل شدن به سالار شهیدان را فرا راه خود قرار دهند، این همانند واقعه بزرگ عاشورا می شود در طول تاریخ؛ حماسی و ماندنی.

 نمونه و یگانه یکتایی شدن عزاداری عزاداران حسینی در یزد و حماسه آنان، نقل مجالس می شود و خبر دهان به دهان، ارتباط به ارتباط و تکنولوژی به تکنولوژی می چرخد و استقبال می شود و بر دل ها می نشیند. الگویی می شود برای دل هایی که هوایی شده برای اکسیر عزاداری اصیل و جانسوز و بی ریای عزاداران که بدون حتی ابزار پرطمطراق، در عزاخانه و ماتم کده ماه محرم جان را به کربلا می برند و اشک و رشک بر انسان جاری می کنند.

پیر و جوان، زن و مرد، کودک و نوجوان همگی با لباس یکپارچۀ کرامت عزای حسین (ع) بدون هیچ خود نمایی و عاری از هر گونه علامت و نشانه ی محله ای و منطقه ای، دارا و ندار، بالا و پایین ، بزرگ و کوچک، مسئول و مرئوس، پزشک و مهندس، معلم و دانش آموز و... همه و همه فقط به عشق سالار شهیدان همچون جماعتی واحد سینه می زنند.

 این همان الگویی وارسته و بایسته ی عزاداری امام حسین (ع) یگانه و ماندنی می شود و این پیام را در خود هویدا می کند که: ای عزادارن حسینی، اگر برای آن حماسه ساز بزرگ و یارانش جانسوزی می کنید، عزاداری معنایی، از خود گذشتگی و خود را ندیدن و ایثاری بزرگ می خواهد.

البته در همان زمانی که مردم یزد بدون پرچم و علامت و بلند گوهای متنوع و ساز و دهل و طبل و شیپور، با دست خالی در بعد ازظهرعاشورا یکدست و یکصدا و هیئت به هیئت بی نام و نشان  و با نوحه های اصیل و جانسوز به نوحه و عزاداری مشغول بودند، در نقطه ای دیگر ازکشور در شهری ، مشاهده شد عزاداران در دسته های مختلف با متن های بعضا ضعیف و کم محتوا و سبک، غیر مرتبط و علامت های 50 و 100شاخه و صلیبی و سنگین و تابلوهای با مشخص بودن اسامی محله و منطقه و طبل و شیپور و ساز و دهل غیر متعارف  که تعداد آن از افراد سینه زن بیشتر بود ، بین دو مسئول شهری درگیری بود که یکی اصرار بر عبور و چرخاندن علامت صلیبی 130 شاخه و سنگین در شهر و دیگری برای جلوگیری از این حرکات چونه و چانه می زد!

متاسفانه بیشتر از عزاداری در این روز، درگیری آنان توجه مردم را جلب و صحنه ای غیر متعارف، ناهنجار و مأیوس کننده را هویدا می کرد و شاید بیشتر از همه، کودکان و فرزندان ما به جای اخلاص، صداقت، مهربانی و عزاداری اصیل ، پرخاش، بی حرمتی به یکدیگر، منیت و خود خواهی را شاهد و نظاره کردند .

 از همین منظر می توان به اهمیت ابتکار مردم با فرهنگ یزد(همشهریان شهید والا مقام آیت ا.. صدوقی و مرحوم آیت ا.. روح الله خاتمی پدر بزرگوار سید محمد خاتمی) پی برد که آنان وقتی خود را از همه قیدها رها کردند، الگویی شدند ماندنی.

مردم یزد نشان دادند که در عزاداری حماسه حسینی باید از حجاب ریا و منیت و خود خواهی، محله بازی و تابلو سازی خارج شد و گذار خود را به گداز اصیل آن حماسه منتقل کرد .

 یزدی ها نمونه شدند و باید این نمونه شدن را مدیون توجه و اهمیت شان به معرفت عزاداری و اخلاص در اجرای آن بدانند. حماسه آیین اصیل پاسداشت عاشورا بر عاشوراییان جاودان و پایدار و مستمر باد.