آلودگى كنونى در بيشتر رودخانه هاى مازندران كه مسؤولان و كارشناسان شيلات و حفاظت محيط زيست نيز با نگرانى از آن ياد مى كنند، به حدى رسيده كه تعداد ماهيان بومى در رودخانه ها هرروز كم تر مى شود.
اين بحران باعث شده است تا صيادان و ساحل نشينان كم درآمد، حسرت رودخانه هاى مملو از ماهى بومى چند دهه قبل را بخورند.

طى سال هاى اخير به دليل عدم برنامه ريزى و بى تفاوتى نسبت به آلودگى هاى ناشى از ساخت و سازها و دخل و تصرف هاى حريم رودخانه هاى مازندران، وضعيت طورى شده است كه تعداد رودخانه هاى نسبتاً مستعد براى مهاجرت ماهيان و رهاسازى ماهيان پرورشى ازتعداد انگشتان دست كمتر شود.
«ميار»، مسؤول صيدگاه رودخانه چشمه كيله تنكابن، بااشاره به اين كه در سال ۸۳ تنها ۱۱۷ قطعه ماهى آزاد توسط شيلات از رودخانه چشمه كيله براى تكثير و پرورش صيدشد، گفت: اين تعداد ماهى صيدشده فقط به ۲۰ هزار بچه ماهى تبديل شد.
«مرتضى مقدسى»، رئيس مجتمع كارگاه تكثير و پرورش ماهى شهيدرجايى سارى نيزگفت: وجود لايه رسوبات آلوده برروى شن و ماسه هاى بستر رودخانه ها، باعث شده است تا ماهيان مهاجر ازتخم ريزى پرهيز كنند. ازطرفى، اين عامل تخريب كننده و فاجعه بار باعث شده تا ميليونها تخم ماهيان رودخانه اى و مهاجر به ويژه ماهيان آزاد و سفيد در حصارى از آلودگى دچار فساد و نابارورى شوند كه دركاهش ذخاير ماهيان و ديگر آبزيان درياى خزر بسيار مؤثر بوده است.
«حسين غديرى»، مديرعامل اتحاديه صيادان پره، گفت: در سال ۸۳ حدود يك هزار و ۶۰۰ تن ماهى سفيد صيدشد، در حالى كه در سال ۸۲ حدود ۲ هزار و ۵۰۰ تن ماهى سفيد از درياى خزر صيدشده است.
براساس آمار، هرسال فقط ۱۰۸ ميليون مترمكعب فاضلاب آلوده به درياى خزر هدايت مى شود كه ۲۵ ميليون مترمكعب آن به طور مستقيم وارد منابع آبى مى شود.
با اين وجود، بيش از ۹۰ درصد از منابع رودخانه اى اين استان فاقد شبكه فاضلاب است. يعنى فاضلابهاى جارى و متصل به اين رودخانه ها بدون تصفيه وارد درياى خزر مى شود. امروز كمتر رودخانه اى در مازندران وجوددارد كه مسير طبيعى خود را طى كند، چرا كه كاربرى غيرطبيعى باعث شده است تا اين رودخانه ها با انواع آلودگى ها همراه باشند.(iran-newspaper)