علي كه از مازندران بر خاسته است يك فرهنگي و آموزشگر چپگرا بود كه وارد كار روزنامه نگاري شد. وي در سال 1336 هنگامي به عضويت تحريريه روزنامه اطلاعات درآمد و خبرنگار پارلماني اين روزنامه شد كه تحت تعقيب ماموران امنيتي وقت (اطلاعات شهرباني ـ ركن دوم ستاد ارتش ـ فرمانداري نظامي) بود و چند بار براي دستگير كردنش به تحريريه اطلاعات هم هجوم برده بودند. باستاني و همسرش با وضعيتي كه بر ايران دهه هاي 1320 و 1330 مستولي بود و طبقه زحمتكش در رنج و تحت ستم قرار داشت مبارزه مي كرد.
    علي خيلي زود از پوشش خبرهاي پارلماني كه در اين كسوت مجبور بود حرفهايي را نقل كند كه نه تنها با آنها موافق نبود بلكه باورشان هم نداشت خسته شد و از سناتور مسعودي ناشر اطلاعات خواست كه كار تحريري ديگري به او بدهد و وي با توجه به اين كه علي تطميع شدني نبوده است او را به تهيه اخبار اقتصادي گمارد. در آن زمان كساني را به اين كار مي گماردند كه فريب حرفهاي مقامات اقتصادي را نخورند، تطميع نشوند و استقلال و شخصيت خود را محفوظ بدارند.
    ديري نگذشت كه باستاني كه از هوش سرشار برخوردار است با مهارتي كه در مديريت خبر ، استعداد رهبري ديگران و نهايت تدبير از خود نشان داده بود به معاونت سردبير روزنامه كه سمت مطبوعاتي مهمي بوده است منصوب شد و تا پايان سال 1357 در اين سمت باقي ماند. دراين سمت، وي در حقيقت كارهاي سردبير را انجام مي داد بدون اين كه حاضر به قبول اين عنوان شود.
    علي كه از ابتداي جواني هوادار ايجاد اتحاديه و سنديكا و چنين تشكل هايي بوده به همراه تني چند از روزنامه نگاران وقت در اوايل دهه 1340 خورشيدي سنديكاي نويسندگان و خبرنگاران را تاسيس كردند كه نقش بزرگي را در ژورناليسم ايران و دفاع صنفي از حقوق اهل اين حرفه ايفا كرد. وي كه در سازمان دهي اين تنها نهاد دمكراتيك آن زمان سهم بزرگي داشت، در اين سنديكا چند بار با راي اعضاء داراي مقام شد. وي با سوابق مبارزات سياسي پيش از روزنامه نگار شدن، هميشه سينه سپر مي كرد و به نام اين سنديكا از حقوق روزنامه نگاران به دفاع بر مي خواست و با نفوذ كلام و مهارتي كه در سخن گفتن دارد مانع اخراج و بي حق شدن دهها تن از كاركنان نشريات و راديو ـ تلويزيون شده بود. شهرت او در اين مبارزه به حدي بود كه مقامات دولتي از بيم وي جرات تعرض به روزنامه نگاران و اعضاي سنديكا را نداشتند. شخصيت علي به قدري قوي بود كه مقامات دولتي وقت از نخست وزير تا مديران كل خواستار جلب دوستي اش بودند و از برخورد با وي حذر داشتند و همين وضعيت روزنامه نگاران را از تعرض دولت مصون مي ساخت زيرا كه در هر تعرضي، علي باستاني مدافع اصلي و حلال مسائل بود. شهرت او در اين كار به حدي بود كه اگر روزي به مرخصي و يا ماموريت خبري خارج از شهر مي رفت بسياري از روزنامه نگاران احساس نا امني مي كردند و بيم داشتند كه در غياب او مورد تعرض قرار گيرند و مدافع نداشته باشند.
    علي پس از آغاز وزيدن بادهاي تغيير در كشور، سردبير اطلاعات را ترغيب به در پيش گرفتن سياست تحريري ديگري كرد و به همين سبب در شهريور ماه 1357 به زندان افتاد.
    وي از مبتكران اعتصاب 62 روزه روزنامه نگاران بود كه به پيروزي انقلاب كمك كرد ولي انقلابيون نخستين نويسنده اي را كه در روزنامه اطلاعات از كار معاف كردند علي باستاني بود كه از آنجا به خانه رفت و ديگر دست به قلم نبرد. علي پس از بركناري، مدتي را هم در زندان بسر برد.
    علي هنوز هم مورد مشورت همكاران قديم خود قرار مي گيرد و در ترتيب دادن مجالس شادي و عزا براي آنان پيشقدم و نفر اول است.
    كمك علي باستاني بود كه مجتمع كوي نويسندگان به وجود آمد و از معدود روزنامه نگاران قديمي است كه هنوز به سكونت در اين كوي ادامه مي دهد كه نشانه وفاداري و علاقه او به ژورناليسم و ديدار همكاران و زندگي در مجاورت و حال و هواي آنان است.(iranianshistoryonthisday)