اسم لاريجانيها با اسم انقلاب، عجين شده است. دكتر جواد لاريجاني - كه پسر ارشد اين خانواده است - از اول انقلاب، كار سياست خارجي را دنبال كرد. ولايتي كه طولاني ترين عمر يك وزير خارجه را در جمهوري اسلامي داشت، با او به سر ناسازگاري رفت، پس (آن طور كه مي گويند)، از او بدگويي نمود و چراغ سبز هاشمي را براي عزل او از معاونت وزارت خارجه گرفت! آن وقتها جواد لاريجاني (درس خوانده آمريكا و شاگرد تارسكي معروف)، تنها كسي بود كه در وزارت خارجه، نظريه پردازي مي كرد، در حالي كه ديگران به كارهاي پيش پا افتاده اجرايي، سرگرم بودند. آن زمان گفته شد كه ولايتي به فراست دريافته كه اين معاون جوان، با هوش تر از آن است كه زير دست بماند، بنابراين بايد كفشش جفت شود! اين را منتقدان ولايتي مي گويند، همان ها كه مدعي اند ولايتي تحمل مدير قوي تر از خود را نداشت.

علي لاريجاني، ديگر عضو خانواده لاريجاني ها، اگر چه قبل از صدا وسيما درخشش زيادي نداشت، امّا نشان داده بود كه مدير تيز و بزي است. او سازمان صدا و سيماي رو به موت را جان دوباره بخشيد و در رقابت با شبكه هاي ماهواره اي فارسي زبان، پيروز شد. اكنون كه به گذشته نگاه مي كنيم و ميزان مراجعات مردم را به ماهواره هاي فارسي زبان در دو مقطع 74 و 84 با هم مقايسه مي كنيم، در مي يابيم كه اين مدير  فلسفه خوانده، چه خدمت بزرگي كرده است. الان هم كه چند صباحي است كه بر دوچرخه شوراي امنيت ملي ركاب مي زند، نشان داده كه باهوش تر از آن است كه پشت سر زيردستان خود تا هر كجا بالا برود و زرنگ تر از آن است كه با طناب شعارهاي خالي فرادستان، تا هر كجا پايين بيايد!

اما صادق لاريجاني، ملاي درس خوانده اي است كه فلسفه اسلامي را به خوبي فلسفه تحليلي غربي فراگرفته و در حوزه قم، يك پا، محل رجوع است. توپخانه او در سالهايي كه سروش قبض و بسط خود را به هوا فرستاد، حتي براي لحظه اي، قطع نشد. او از معدود آخوندهاي درس خوانده اي است كه چند اثرش به زبان انگليسي ترجمه شده است.

باقر لاريجاني اما پزشك فوق تخصصي است كه بسيار كمتر از ديگر برادرانش سياسي است. غير از چند سالي كه در معاونت وزارت بهداشت بوده، بقيه اين دو سه دهه را در ميان لابراتور و مطب و كنفرانس گذرانده است.

مخالفان لاريجاني ها از انتخاب باقر لاريجاني به عنوان رئيس دانشگاه تهران، ابراز نگراني مي كنند و مي گويند رئيس دانشگاه تهران، بايد سياسي خالص باشد، اما موافقان او مي گويند كه پس از 27 سال، وقت آن رسيده تا آدم هاي علمي ناب را بر رياست دانشگاه تهران بگمارند تا حيثيت علمي اين دانشگاه، تجديد شود. بنابراين باقر لاريجاني در زماني رياست دانشگاه تهران را عهده دار مي شود كه معلوم نيست كدام رويكرد براي اين دانشگاه بهتر است: انتخاب آدمهاي علمي يا گزينش عناصر سياسي. اين را آينده نشان خواهد داد. (aftabnews)