يلاقي كوتر

شعبان نادري رجه

 از سال 70 شعر گفتن را آغاز كرد . سروده هاي وي توسط برخي خوانندگان بومي ترانه شده است .

اين شعرتقديم به دانش آموز پل سفيدي شده است كه پدرش را در جنگ از دست داد .

بلند آسمون ته دل نداني

خور ناله ي بلبل نداني

مه پچكه دل كوتر پر يزوئه

بورده هلال ماه ره سر بزوئه

سنگ و كوه دله سينه سو بوردي

تفنگ ور بيتي تينار خو بوردي

تفنگ قنداق سرين بساتي

خون جا بنه ره رنگين بساتي

يراق ته كمر و دشمن بكوشتي

سنگر به سنگرا دشمن بكوشتي

ته آسمون وارش ياد بدايي

لله وا  ره  نواجش ياد بدايي

دل داشتي صد تا در پاي او بيه

تن داشتي قد و بالاي كو بيه

ته آرزو بلن بيه ته بوردي

ته دل سوز همن بيه ته بوردي

اون گدر جان دايي خاك چنگ بزويي

گمونم پير مار ره ونگ بزويي

شه خون دله تنّ ره ته هدايي

شه تشنه گلي بي گل او هدايي

خاسي راس بووشيا قد نداشتي

ته بال بشكس بيا طاقت نداشتي

تازه بشكفته گل چه سر نزندي

يلاق كوتري چه پر نزندي

تيتر هايته پيرن گل دكرده

ته استقامت چكل دكرده

تخته سياه تن ببا كشمبه

كمر يراق ، تفنگ همرا كشمبه

نويسمبه مه پير مرد جنگه

مه جان مار بهار گل رنگه

پير پير گمبه صحرا تجمبه

شه بشكس دل همرا تجمبه

پير دلّ ته عكس جا خو  كمبه

ته دچي دچي رخت من بو كمبه

ته پوتين شه دل سر تو دمبه

ته خشك تك ور قور او دمبه

ته سرخ خون جا وضو گيرمبه

ته عكس شه كتاب رو گيرمبه

ته گل رنگ رو ره من اشمبه

ته نيته آرزو ره من اشمبه

ته وسّه بميرم كفن سر هايتي

شه بوردي دسا لينگه شه ور هايتي

ته ره كه ياردنه گلي گلي بي

ته سر بوري ، بي بال چمبلي بي

ته تابوت همرا مه دل تو گيته

ته رخت جا زمين بك و بو گيته

توسه يا علي علي گتنه

ته وسه شه دل و ديم ره وتنه

مره گمون آسمون غم وارسه

ته چلچلاي ور نم نم وارسه

مه سفري رخت دنبال بموئه

مه كوتر بي پر و بي بال بموئه

ونه آينه مه و سر خنده كرده

بباي عاشقي ره زنده كرده

ته دشت چاچلا من ته بلاره

ته خشك هايته نشا من ته بلاره

چتي بورم مه دل تسه سر وشته

بي ته مه آسمون افتاب بكوشته

ته خالي سنگره من سازه زمبه

ته قطع بيّه سر گل غمزه زمبه

دس ميس هاكنم سنگر بسازم

شه غم بيته دل كاير بسازم

تا تن قد دره تفنگ دارمبه

كمر فانوسقه و فشنگ دارمبه

دل سره ته ور قطار وندمبه

سيو شوي دل ره رگبار وندمبه

اگه دست قطع بوو سينه سو شومبه

منزل به منزل نصفه شو شومبه

نلمبه مه وطن ويرون بوشه

شوچر و منگل و رگون بوشه

ته رخت دمبه پاپلي دكنه

ته دل دمبه چمبلي دكنه

هر چي باوّم ته داغ تموم نوونه

ته نوم دنياي دل جا گم نوونه