در اوضاع و احوال نابسامان امروز کشتی ، فقط استعفای غلامرضا محمدی کم بود تا به دردسرهای  کشتی افزوده شود. محمدی در متن استعفای خود از این که نمی تواند جوابگوی سوالات و انتقادهای مردم باشد، عذرخواهی کرده و در نهایت هم اعلام کرده که نمی تواند به کار ادامه دهد. در این بین پیشکسوتان عرصه کشتی هر چند که همگی نسبت به جریانات اخیر نظری مشابه دارند. اما هر یک گوشه ای از مشکلات را به زبان خاص خود بیان می کنند. در چنین مواقعی حرفه ای مجید ترکان قهرمان مازندرانی همیشه متفاوت تر و خواندنی تراست.

ترکان در مورد وضعیت آشفته کشتی آزاد می گوید:
قبل از این که غلام محمدی از سمت خود استعفا دهد، اوضاع به اندازه کافی خراب بود. در حال حاضر وضعیت کشتی ما زیر صفر است. متاسفانه الان دو، سه سالی است که هر گاه ازهر مسابقه جهانی یا المپیک که برمی گردیم اوضاع آشفته تر می شود. نمونه اش هم استعفای منصور برزگر در همان آتن بود و حالا هم استعفای محمدی. بهتر است کارشناسان و رسانه ها در این شرایط دنبال انتقاد و نقد کار محمدی نباشند. چرا باید همیشه از جز به کل برسیم؟! اگر قرار بر نقد است باید راس هرم را نشانه بگیرید. بروید ببینید فدراسیون برای این مسابقات چقدر برنامه ریزی کرده بوده.

قهرمان آسیا در سال 1983 به این مسئله اشاره می کند که در حال حاضر همه پیشکسوتان صدای اعتراض خود را بالا برده اند اما به یک باره همه چیز فراموش می شود:
شرایط فعلی که زمان مناسبی برای حرف زدن نیست. صدای من در میان صدای جمع معترضین خفه می شود. معمولا در کشور ما همه با هم فریاد می زنند ولی بعد از یکی، دو هفته همه چیز فراموش می شود. در حال حاضر همه حرف ها و انتقادها تکراری است. همه از این چهار مربی جوان می گویند و این که چرا در جمع آنها یک مربی بزرگ تر نبوده. اما این حرف ها چه فایده ای دارد. وقتی کسی برای این حرف ها اهمیتی قائل نمی شود، چه راهکاری بدهیم.

مرد نقره ای جهان در سال 1985 به انتقاد از جوانگرایی  فدراسیون طالقانی می پردازد:
آقایان مدام دم از جوانگرایی می زنند. جوانگرایی که استفاده از کشتی گیران جوان و بی تجربه نیست. اگر می خواستند به اصطلاح جوانگرایی کنند چرا تیم اکبر فلاح را به مسابقات اعزام نکردند. دست پرورده های اکبر آقا حالا کجا هستند؟!

این پیشکسوت مازندرانی نمی خواهد در رابطه با استعفای غلامرضا محمدی یکی از چهار مربی جوان تیم ملی حرفی بزند. در واقع او دوست ندارد یک طرفه به قاضی برود:
من هیچ وقت یک طرفه قضاوت نمی کنم. محمدی حتما برای خود دلایلی داشته است. همان طور که بنا در جریان تمرینات اردو را ترک کرد. شاید حرفهای محمدی هم منطقی باشد و شاید هم از زیر بار مسئولیت شانه خالی کرده. واقعا نمی خواهم در این مورد قضاوت کنم. اصلا نمی دانم او واقعیت را گفته یا نه؟! اما از وقتی این چهار مربی را برای تیم ملی انتخاب کردند یک سوال ذهن من را به خود مشغول کرده و آن این است که مسئولان محترم فدراسیون با چه ملاک و معیاری این مربیان را انتخاب کردند؟! مگر مربیگری در لیگ و قهرمان کردن یک تیم که با تزریق پول توانسته به مراحل نهایی مسابقات راه پیدا کند، ملاک مناسبی برای انتخاب سرمربی گری تیم ملی است؟! اگر جواب این سوال را بگیرم، راحت تر می توانم حرف بزنم.(koshti)