ناهید یوسفی خاطرنشان کرد : اصولا شاعران جوان درقالب کلاسیک رویکرد زیادی به رباعی و دوبیتی و مثنوی ندارند ، اما گرایش بسیاری به غزل وظرفیت های مصرف نشده زبان فاخر پیدا کرده اند و محاوره را درغزلهایشان لحاظ می کنند ، چنانچه آثارنوپدید و زیبایشان گاهی سنت گرایان متعصب را عصبانی وتازه جویان راخرسند می کند ،  اما امیدوارم این روند رو به رشد ادامه دارباشد .

این شاعرمعاصر مازندراني درادامه افزود : سپید پردازان جوان اگربخواهند ازتئوریهای وارداتی تئوریسین ها سود ببرند ،  حتما باید همچون نیما و شاملو و سایر شاعران مطرح معاصر، ازمرزادبیات کهن گذشته باشند و پاره ای ازقالب ها ی شعرفارسی را تجربه کرده باشند ، و تا اندازه ای از روش تقطیع و آرایه های ادبی با خبرباشند .

این شاعر تصریح کرد : اکثرجوانانی که هم در حوزه شعرسپید کارمی کنند و هم کلاسیک ، با میانه روی روبه رو می شوند و به خاطرعدم تمرکزدریک شیوه آثار چشمگیرارائه نمی دهند ولی اقلیت هایی ازاین گروه به دلیل استعدادهای ذاتی و مطالعه پی گیردرعین تفکیک این دوشیوه پلی بین شعرمعاصروسپید می زنند وآثار قابل توجه می آفرینند و درانتها جوانانی که ازروی دلمشغولی به سرودن روی آورده اند با گذرزمان درپی اهدافی حرکت خواهند کرد که درحیطه استعدادشان باشد .

ناهید یوسفی یاد آورشد : آن دسته ازشاعران پیشکسوت که دردگرگونی وکارکرد زبان انعطاف پذیری داشته اند گام به گام با پدیده های تازه درعرصه شعرپیش روی کرده اند ، استحاله های همه جانبه دوران را پذیرفته اند و به دستاوردهای ارزشمند رسیده اند حتی دست انداز جاده را زیر پای نو آمدگان صاف کرده اند که قابل تقدیر می باشد .

وی در ادامه افزود : گروهی دیگر از شاعران سالمند که درحس و حال قدیمی شان به سر می برند ، متاسفانه به هیچ نوع تحولی تن نمی دهند ، حتی به تحول قالب نیمایی و درانجمن های ادبی ساعاتی را سپری می کنند ، این شاعران گرچه نقشی درارتقای شعر معاصر ندارند اما قابل احترام هستند ، درعوض ، گروهی دیگربا گرایش افراطی به فرمول های تعیین شده نظریه پردازان مرتکب شعرمی شوند و شاعران جوان و پیر را به عجیب سرایی و هرج و مرج سرایی سوق می دهند ، در نتیجه کاملا مشهود است که فراز و فرود شعر معاصر موشکافی جانانه ای را طلب می کند .
این شاعر درخصوص ارتقاء زبانی ادبیات نو ظهور و جوان امروز گفت : پردازش به این امر خطیر باید از بنیان آغاز شود ، درکتابهای دانشگاهی ، متاسفانه به ادبیات معاصر ایران و جهان توجه چندانی به این موضوع نشده است واگرهم جهت نمایاندن راه کارهای اخلاقی و تربیتی از ادبیات کهن استفاده می شود آن چنان در این آثار واژگان دورازذهن ، بدآوا و تخفیف داده شده به کار می رود که دانش پژوهان سردرگم و دلزده می شوند  ، همین طورصدا و سیما کم تر از اشعارناب شاعران معاصر ایران و جهان بهره می گیرند و در نتیجه مخاطب هفته نامه هم که کم نیستند ناچارند اشعار ضعیف مجله ها را مطالعه کنند ، اکثر روزنامه ها و ماهنامه ها هم صفحه شعر ندارند و اگر هم داشته باشند در انتخاب آثار ادبی شان تنوع بکار نمی برند.
خالق اثر " عطسه های عصبانی " در ادامه اضافه کرد : در جایی خوانده ام شاملو می خواست اولین مجموعه اشعار چاپ شده اش را از بازار کتاب جمع آوری کند و از چند دوست شاعر هم شنیده ام که مجموعه اشعار اولیه خود را عجولانه چاپ کرده اند و این کوتاهی را نتوانستند جبران کنند ، وقتی یک شاعر کم سن و سال اولین کتاب شعرش را چاپ می کند دو حالت پیش می آید ، یا زیادی تایید می شود که در این صورت مغرور شده و دست از تلاش بیشتر می کشد و یا اینکه سرخورده می شود و شعر را کنار می گذارد ، مسلما اگر آثار شاعر جوان زیر نظر یک منتقد و یا استاد مطلع چاپ شود سودمند خواهد بود .

ناهید یوسفی در پایان یاد آور شد : به خاطر تیز بینی و خردمندی شاعران همیشه از ملازمان حکام بوده اند و از خواستگاه مردم با امیربه صحبت می نشستند و جامعه از این هم کلامی بهره ها می برد ، چرا این ارتباط ثمر بخش در کشور ما برقرار نشود ؟ چه بسا افکار و نگرش یک شاعر آن گونه عمیق ، انسان دوستانه و بر حق باشد که آثارش را کار ساز جلوه گر کند و بر موضع فرهنگ و اقتصاد و سیاست به نحوی مطلوب اثر بگذارد .به نظر من به جاست که یک جای خالی در برخی از تصمیم گیری های فرهنگی و اقتصادی و سیاسی در نظر بگیرند  تا شاعر با آن نگاه عمیق و دقیقی که دارد نقطه نظرات خود را بیان کند .(mehrnews)