مازندنومه؛ سرویس فرهنگی و هنری، کلثوم فلاحی: دلاور بزرگ‌نیا در مراسم عصری با فردوسی در خانه کلبادی ساری، اظهار کرد: اسفندماه امسال همایش درخور شان فردوسی برگزار می‌شود تا به مناسبت هزارمین سال سرایش شاهنامه، از مقالات و نقطه‌نظرات استادان این حوزه بهره‌مند شویم.

مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری مازندران با بیان اینکه ایرانیان هر وقت، یک قرن فرصت یافتند، شخصیت خود را بازسازی کردند، گفت: از رودکی تا فردوسی، یکصد سال طول کشید و خرد ایرانی شخصیت خود را پیدا کرد.

وی با اشاره به اینکه شاهنامه، خردنامه ایرانی و از مولفه‌های معرفی فرهنگ و ادب این کشور است، تصریح کرد: امروز با آثار کلاسیک و برتر ادبی فاصله گرفتیم و تردید ندارم که بالاخره خودمان را پیدا می‌کنیم، چون خرد ایرانی اگرچه که در پیچ  و تاب روزگار شاید کمرنگ شود، همیشه راه خود را پیدا کرده، شخصیت‌های خود را می‌سازد.

بزرگ‌نیا با بیان اینکه مازندران به فردوسی بسیار بدهکار است، ادامه داد: هرگز نمی‌خواهیم فردوسی و شاهنامه را به جغرافیایی کوچک محدود کنیم. اگر به دماوند و سیمرغ و پهلوانان این منطقه بی‌تفاوت باشیم به همه تلاش‌های فردوسی جفا کرده‌ایم.

وی افزود: فردوسی به خاطر اینکه جغرافیای فرهنگی این سرزمین بر همه شاخصه‌های تعیین کننده مرزها برتری داشت از مازندران با عنوان شهر ما یاد می‌کند.

این مسئول ادامه داد: دغدغه فردوسی چیزی جز گسترش زبان فارسی نبود و اگر گستره زبان فارسی کاهش یافته به خاطر بی‌تدبیری ما است.

*فرزندان ما هری‌پاتر را بیشتر از بیژن و منیژه می‌شناسند

در ادامه این مراسم کتاب آیین مهر و بازتاب آن در بخش شاهان پیشدادی شاهنامه به قلم بانوی روشندل خانم مرضیه زارع، اثر تازه نشر شلفین رونمایی شد.

مرضیه زارع در سخنانی کوتاه از استاد راهنمای خود، دکتر رضاستاری سپاسگذاری کرد.

دکتر رضا ستاری -عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران-هم گفت: پایان‌نامه‌ها در کتابخانه دانشگاه نگهداری می‌شوند و خانم زارع پایان‌نامه دوره کارشناسی ارشد خود را در قالب کتاب ارائه داد.

وی در ادامه با اشاره به اینکه پاسداشت فردوسی، پاسداشت فرهنگ ایران زمین است، اظهار کرد: فردوسی برای فرهنگ ما کاری مانا انجام داده و برای شاهنامه و کاری که این شاعر انجام داده، نمی‌توان هیچ بدیلی پیدا کرد.

وی با اشاره به اینکه شاهنامه را می‌توان به عنوان متنی تلقی کرد که جهان باستان را با جهان پس از اسلام، پیوند زده است، افزود: این اثر بر خلاف تصور برخی، فقط شرح دلاوری‌ها و جنگ‌ها نیست، بلکه گنجینه‌ای از فرهنگ ایرانی پیش از اسلام و پس از اسلام است و تلفیقی از آنچه که در دوران پس از اسلام تا عصر فردوسی در ایران جاری بود.

عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران با بیان اینکه شاهنامه گنجینه‌ای برای زبان فارسی است چون در زمانی فردوسی شاهنامه را سرود که به خاطر توسعه زبان عربی و ترکی، زبان فارسی در مظان تهدید قرار گرفته بود، گفت: این امکان وجود داشت زبان ما با همه داشته‌های خود، از بین برود، اما زبان شاهنامه به میان مردم رسوخ پیدا کرد و بعد از گذشت هزار سال از سرایش شاهنامه، هنوز بسیاری از واژگان این اثر ماندگار، زنده است و مردم با آن واژگان، ادای مطلب می‌کنند.

ستاری با اشاره به اینکه به خاطر نفوذی که شاهنامه در میان مردم داشت، حتی افرادی که سواد نداشتند هم ابیاتی از شاهنامه را حفظ بودند و امروز هم این گونه است، تصریح کرد: امروز فرزندان ما هری‌پاتر و داستان‌های فراگیر شده را بیشتر از بیژن و منیژه می‌شناسند و با این موج همه‌گیر، همراه شدیم.

وی با بیان اینکه در 10 سال اخیر جو فرهنگی بر کشور حاکم شده و مردم در نامگذاری فرزندان خود، بازگشتی به گذشته فرهنگی ایران دارند، ادامه داد: امروز مردم سعی می‌کنند نام‌هایی که در شاهنامه وجود دارد را بر روی فرزندان خود بگذارند.

عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران با اشاره به اینکه حفظ داستان‌های ملی از دیگر ویژگی‌های شاهنامه است، خاطرنشان کرد: در روزگاری که داستان‌های ملی ایران، پراکنده شده و آخرین بار در دوران ساسانیان جمع‌آوری شده و در صدر اسلام از بین رفته بود، فردوسی این داستان‌ها را در شاهنامه گرد هم آورد.

ستاری با بیان اینکه فردوسی هیچ داستانی را سرخود نسروده و اگرچه آفریدگار شاهنامه است اما داستانی، آفریده فردوسی نیست، اظهار کرد: همه داستان‌های شاهنامه، روزگاری در ایران اتفاق افتاده بود و هنر فردوسی در به نظم درآوردن این داستان‌ها است، چراکه شعر همیشه در ایران رسانه برتر بود و فردوسی این داستان‌ها را به صورت شعر درآورد تا در یادها باقی بماند چون تاثیر شعر در ایران، مانند تاثیر فلسلفه در یونان است.

این استاد ادبیات دانشگاه مازندران با اشاره به اینکه وحدت جغرافیایی که شاهنامه از آن برخوردار است و می‌توان در ایران به عنوان یک کارکرد، پی گرفت، باعث شد ایران هرگز تجزیه نشود، افزود: تاریخ نشان می‌دهد بخش‌هایی که به زور از ایران جدا شدند بعد از استقلال، علاقه‌مند پیوستن به ایران هستند و این علاقه در کشورهای آسیای میانه، آسیای مرکزی و بخش‌های دیگری از اطراف کشور، قابل توجه است.

وی با بیان اینکه شاهنامه می‌تواند عامل این وحدت باشد و رد پای گرایشی که به دنبال حقوق ایرانی بود را می‌توان در شاهنامه دید، گفت: هیچ کسی در این زمینه به اندازه فردوسی بر گردن ما حق ندارد چون اعتدالی که فردوسی در تلفیق فرهنگ ایرانی پیش از اسلام و پس از اسلام داشت در تقابل با اعتقادات این دو دوره نبود و بین عرب و اسلام در شاهنامه تفاوت قائل شد و به گونه‌ای این دو مورد را تلفیق می‌کند که هر ایرانی مسلمان، آن را می‌پذیرد.

ستاری با اشاره به اینکه  اگرچه که بدفهمی‌هایی هم از شاهنامه صورت گرفت، ادامه داد: مثل تمام کسانی که در روزگار ما هم کتاب‌های نخوانده را رد می‌کنند درحالی که دلیلی در این زمینه ندارند و به صرف اینکه دیگری، کتاب را رد کرده آنها هم بر رد کتاب تاکید دارند.

این استاد دانشگاه مازندران با بیان اینکه فردوسی با سرودن شاهنامه تلاش کرده که ذهن ایرانیان ناامید نشود و به سمت شورانگیزی هدایت شوند، گفت: فردوسی در طول تاریخ، روح حماسی را در جان ایرانیان زنده نگه داشت.

خاطرنشان ی کنیم  در این مراسم که به کوشش سازمان میراث فرهنگی، گردشگری وصنایع دستی مازندران برپا شده بود، فرزاد محمدنژاد از شاگردان مرحوم محمدرضا لطفی به تارنوازی و اجرای بخش‌هایی از شاهنامه پرداخت. نقالی هم بخش دیگری از این برنامه بود که توسط رئیس ارشاد شهرستان میاندورود اجرا شد.