مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، ایرج نیازآذری: برگزاری انواع جشنواره های بومی و محلی بستر و فرصت مناسبی برای همدلی و هم زبانی است.

فرهنگ حلقه واسط اقتصاد و اجتماع است. ازاین رو برگزاری جشنواره های بومی و محلی اگرچه ماهیت فرهنگی و آیینی دارند، عامل مقوم اقتصاد و اشتغال نیز هستند.

به عبارتی در برگزاری جشنواره ها باید وجوه مختلف فرهنگی، هویتی، هنری، اجتماعی و اقتصادی را مدنظر داشت، چه آنکه جشنواره باید عامل همبستگی و هم افزایی و موجد حرکت آفرینی و نشاط اجتماعی باشد.

استان مازندران که از سابقه تمدنی چندین هزارساله برخوردار است، دارای دیرینه و مختصات فرهنگی گوناگون و ارزشمندی است که می تواند منشا حرکت آفرینی برای نسل امروز باشد؛ نسلی که با شناخت از گذشته پرافتخارسرزمینی می تواند پلی برای آینده خود بسازد.

نسلی که فناوری اطلاعات و ارتباطات اورا احاطه کرده و تنفس هویتی و فرهنگی اورا دچار اختلال کرده است.

فرهنگ، سنن، آداب و باورهای بومی و محلی خود را در معماری، مناسبت ها، آیین ها و شقوق مختلف زندگی فردی و اجتماعی متجلی ساخته و عامل مانایی و پویایی جامعه بوده است.

به طور مثال « کایری» یک عامل فرهنگی و اقتصادی همدلانه در استان مازندران است که موجب برقراری روحیه تعاون ونوع دوستی در این منطقه شده است. فرهنگی که نیاز ضروری امروز جامعه ما بوده و گسترش این فرهنگ به شادابی و نشاط جامعه کمک شایانی می کند.

دیرینه تمدنی و تنوع فرهنگی، جای جای استان مازندران را خاستگاه و مستعد برگزاری انواع و اقسام جشنواره های بومی– محلی و به کانون برنامه های شادساز، هویت بخش و حرکت آفرین تبدیل کرده است که امیدواریم با همکاری دوستداران فرهنگ و هنر دیارمان، این دسته از برنامه ها بیش از پیش رونق و گسترش یابد.

برگزاری جشنواره ها ی بومی و محلی چون «بهارنارنج »، «کلیا»، «ورف چال » یا مناسبت ها و بازی های سنتی خوشبختانه با استقبال گرم و پر شور مردم داخل و خارج استان مواجه شده است.

شایسته است به نحو مقتضی تبادل ابتکارات، تجربیات و برنامه ها از طریق رسانه های گروهی و نهادهای فرهنگی صورت گیرد تا از این عناصر هویت ساز برای رونق همدلی و گسترش نشاط و شادابی جامعه استفاده شود.

علاوه بر بهارنارنج، جشن خرمن، مرکبات، صیفی جات و سبزیجات می تواند دراستان مازندران به صورت جشنواره فراگیر برگزارشود.

مشاهدات شخصی نگارنده از جشنواره گل و گلاب قمصر کاشان حکایت از مردمی بودن و مشارکت فعالانه خانواده های قمصری در برپایی یکی از مهمترین جشنواره های اردی بهشتی دارد.

اگرچه مشارکت دستگاه های اجرایی و نهادهای عمومی مثل شوراها و شهرداری ها در برگزاری جشنواره ها لازم است، بعد مردمی و فراگیربودن آن ایجاب می کند فرد فرد خانواده ها نیز در برگزاری جشنواره ها مشارکت داشته باشند.

جای جای شهر کوچک قمصر و خانه به خانه قمصری ها ستاد و محل برگزاری جشنواره گل و گلاب است. شاید این همکاری مردمی بود که توانست دهها هزار نفر را از سراسر ایران به کاشان و قمصر بکشاند.

مستندسازی جشنواره ها و استفاده از تجربیات سایر شهرها و استانها، جلوگیری از هزینه های غیرضرور، پرهیز از فخرفروشی، اهتمام به همدلی و نوع دوستی، آسیب شناسی، اشتغال زایی، گردشگرپذیری، فرهنگ سازی، آفرینش های هنری، تولید آثار علمی و ادبی، کارآفرینی و توسعه فرهنگی و اجتماعی از نکات قابل توجه در این زمینه است که شایسته اهتمام متولیان امور فرهنگی و اجتماعی است.