هوالعزيز
«اِنَّ اللهَ يَأْمُرُكُمْ اَنْ تُؤَدُّوا الْاَمَانَاتِ اِلَي اَهْلِهَا وَ اِذَا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ اَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ»( النساء، 58 )
«همانا خدا به شما امر مي‌كند البته امانات را بصاحبانش باز دهيد، و چون حاكم بين مردم شويد، هر آينه به عدالت داوري كنيد.»
در راستاي برقراري «مديريّت بومي» تاپورستاني و بناي «اتاق فكر» و «توريسم با اعمال شاقّه» و «باز باران با زباله» و «شلّيك كودكانه و اِبْنُ‌الْوَقتي(Oportunism) 1420 روز دمكراسي به سبك و سياق سيّداحمد ميري، كه بابلسر را آباد نمود و رامسر را آبادتر!! تا الباقي تحصيلات تكميلي مديريّت اَخته شده به رسم و آئين خان قاجار» و هزاران راه مالرو نرفته و هزاران نامه‌ي نانوشته و اين همه كوفي فريبكار، با هم مي‌خوانيم نُدبه‌ي يكهزار و سيصد پليسي كه اينگونه امنيّت اجتماعي مازندران را در ايّام نوروز و بنا بر تيتر موجود در صفحه‌ي نخست روزنامه‌ي صبح بشير، روز شنبه 20/12/84 ، سال هشتم ، شماره 2219 ، صفحه 1 )
سركار سرهنگ عيسي شهابي، فرماندهي محترم ناحيه انتظامي شهرستان بابلسر ـ پنجشنبه 17/01/85
سلام عليكم ـ وقت به خير ـ لطفاً به وجود اسامي افراد و نقش‌آفرينان مصيبت‌نامه‌ي پيش رو، حسّاس نشويد و درد را بنگريد و حال را!
موضوع : در راستاي اقدامي كاربردي به لحاظ پيشگيري از وقوع هرگونه جُرم و جنايت محتمل آتي از سوي عناصر «قانون‌گريز» و «جامعه‌ستيز» مبتلا به عارضه‌ي «ناسازگاري اجتماعي»(Vandalism) معرّفي شده ـ و ارشاد جدّي و آشنا نمودن دو خانواده‌ي متعلّق به «محمود يعقوبي» و «عبّاس زمانيان» با قوانين و روش زندگي در جامعه‌ي شهري
اوّل دعوانا : مكتوب حاضر را با عرض ادب و احترام خاصّه به محضر «علما» و «شهدا» و «جانبازان» و «آزادگان» و «مردم فهيم و هميشه در صحنه»ي ناظر بر سه دهه از حاكميّت نظام مقدّس اسلامي، آغاز مي‌نمايم. و مي‌دانم كه شما مسئولين محترم شهرستان بابلسر، از بس كمينه بازي‌اتان، مديريّت كلان جامعه بوده و به دعاوي و درگيري‌هاي كمتر از قتل و غارت نيز پيگير و پاسخگو نمي‌باشيد، خُب(خوب)، آنچه به جايي نرسد، فرياد است و بر همين منوال نيز مسئوليت پذيرفته‌ايد و لذا من و امثال من كه زمينه‌هاي بروز و ظهور جرائم منتهي به قتل و جنايت را آدرس مي‌دهيم، قدر مسلّم كه با اين همه دل مشغولي‌هاي موافق سلايق شخصي‌تان، رغبت و فرصت رسيدگي به فرياد «هَلْ مِنْ نَاصِرٍ يَنْصُرُنِي» چون مني را نمي‌توانيد داشته باشيد و اگر هم بنا بر موجودي ميدان عملكردتان، انگشت اشاره‌ي آيات شريف را بسوي هر كدام از شما هدايت و نشانه روم، به «تريج» عاريتي و اعتباري همه‌اتان بر مي‌خورد و هزار گونه ادّعاي آن داريد كه شأن و شخصيّت‌تان فراتر از اين است كه مورد اشاره‌ي مصاديق بارز مصحف شريف باشيد! ـ در حالي كه ابتدا بايد من و امثال من احساس شأن و شخصيّت نمائيم و بعد اگر خبري شد، به شما نيز از آن گوشت قرباني بجا مانده از مصيبت‌نامه‌ي «سقيفه»، ارائه گردد! به قولي كه ؛ «نه به بار و نه به داره، اِسمش عمو يادگاره!!» ـ و از سمت و سويي ديگر نيز، آنقدر سَرِ مباركتان در عمق برف مديريّت امور خصوصي و رصد مصائب ينگه دنيايي‌ها، آنهم ـ البته در مقام بحث و جدل از نوع شماره كردن دندان اسب خيالي آكادميك فرو مانده كه صدها به مثل من و خانواده‌ام را گرسنه بر سر چشمه ببريد و تشنه و سَر بُريده، باز گردانيد ـ باور بفرمائيد و ولي غم مخوريد و در فكر كلبه‌ي «احزان»ي كه اگر «گلستان» هم نشد و الباقي مقتل‌نامه‌ي يوسف در چاه «عدالت اجتماعي» و خَر مُهره‌يِ «مِهر ورزي» و «سهام هفت ترشي عدالت» و «توسعه‌ي قضايي» و «تكريم ارباب مرجوعي» و «حقوق شهروندي» بالانس نشده و «تمدنهاي بشرط گفتگو» مانده ـ «وريد گردن» حواله نفرمائيد كه راسيتش، «كَكِتان» نيز نمي‌گزد!
با عنايت به شعار حتماً برخاسته از شعور « جامعه مسئول ـ پليس پاسخگو»، كه بر پيشاني پايگاه اينترنتي نيروي انتظامي جمهوري اسلامي(www.police.ir) حَك شده و همچنين شعائر ديگري به مثل « مشاركت همگاني!» و « پليس ما باشيد!» ـ اينجانب حسين صادقي‌مرشت، همان آموزگاري هستم كه طي ملاقات ساعت 8:20 صبح روز سه‌شنبه مورخه 14/04/84 ، در محل دفتر كارتان، في‌الواقع و با توجّه به اظهارات ناب و برخاسته از تجربيّات ارزشمند پليسي‌اتان ـ مزاحم اوقات بسيار شريف و گرانبهاي شما شده و لذا با توجّه به دو مطلب منبعث از :
الف : مصاحبه‌ي شما تحت عنوان «چرا جُرم» با ـ (دو هفته‌نامه «خانواده سبز»، بهار 84 ، سال ششم، شماره 130 ، صفحه 23 ) مبني بر سارق بي اسلحه بانك صادرات شهر بابلسر.
ب : طبق گزارش روزنامه صبح «ايران»، يكشنبه 09/11/84 ، سال دوازدهم، شماره 3381 ، صفحه 22 (صفحه حوادث) ـ «سعيد» و «محمّد» از اهالي عزيزك را كه «سارقان نقابدار» طلافروشي بهنمير لقب گرقتند،
كه حتماً و مطمئنّاً، مُجريان و عوامل هر دو واقعه‌ي فوق، از نظر هوشمندانه و كاربُردي شما، بايد افرادي در زُمره‌ي «رئاليست» بوده باشند، مفتخر به دريافت لقب بسيار بجاي «ايده‌اليست» از دهان مبارك شما، شدم.
خُب(خوب)؛ ـ اين بار، اَحسن‌القصص قابل عرض ديگري دارم مبني بر اينكه، دو خانواده‌ي مازندراني در كوچه محل سكونت اينجانب بسر مي‌برند كه نام اولياء آنها از قرار معلوم، افراد ذيل مي‌باشند :
1 ـ محمود يعقوبي(زوج) ـ زهرا زمانيان(زوجه)
2 ـ عبّاس زمانيان(زوج) ـ مولود عليپور(زوجه)
هر دو خانواده‌ي مذكور، سابقه و سر و سامان موجّهي ندارند و از اين رو، عليرغم وجود سالن‌ها و باغ‌هاي موجود و خاص هر گونه مراسم اجتماعي در سطح هر شهر و دياري، اين را حق خود مي‌دانند كه، چون منابع مالي لازم را براي اجاره‌ي باغ و سالن، جهت برگزاري هر گونه مراسم خانوادگي خود، ندارند ـ پس، مـحق هستند كه «بار خاطر و يار شاطر» ديگران، آنهم از نوع معكوس «باقي فداي ساقي» شوند و بخشي از حيات برزخي و مصيبت‌بار و ايذايي خود را بر گُرده‌ي همسايه‌ي بخت برگشته سوار نموده و مع‌الاسف وقتي هم در مواضع انتقاد و اتّهام واقع شدند، به مصداق بيان شريف ثقل اكبر در قالب مفهومي . . .
« فَذَكِّر اِنْ نَّفَعَتِ الذِّكْرَي ـ سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَي ـ وَ يَتَجَنَّبُهَالْاَشْقَي» ـ « پس به آيات الهي، اگر خلق را سودمند افتد، متذكّر ساز ـ البته هر كس خدا ترس باشد، به اين تذكّر، پند مي‌گيرد ـ و آنكه شقي‌تر است، از آن پند دوري گزيند.» ـ (سوره مباركه « اَلْاَعْلَي»، آيات شريفه‌ي 8 و 9 و 10 )
. . . عمل نموده و وارد فاز اقدامات انتقام‌جويانه شده و از اين رو به تلافي اقدامات « به حق» و « قانوني» اينجانب و خانواده‌ام، كه منتهي به جلوگيري از برگزاري عروسي‌هاي كاباره‌اي و مزاحمت‌بار در حياط منازل مسكوني كه ضمن نصب بلندگوهاي متعدّد و بسيار قوي بر روي دَرب و ديوار و دار و درخت محل عروسي و دعوت از گروه‌هاي عربده‌كش و مجريان و نوازندگان ترانه‌هاي مبتذل عصر حاكميّت « پهلوي مازندراني» مي‌شد، مارمولك‌هاي جاسازي شده در آستين خُبث باطني‌شان را به جهت بلعيدن عصاي هر گونه اقدامات منتهي به ايجاد روابط اجتماعي سالم و عادلانه در ظِلّ و محور عمل به دستورات پاك شَرع اَنور، در ميدان «يَوْمُ الْمَظْهَرَه» رها نموده و حال، اين دو خانواده كه هر كدام چندين فرزند ذكور و اُناث به مثل خود و بَلكه هم، ناسازگارتر از خود، دارند ـ در رابطه با اِعمال تذكرات مسالمت‌آميز و متعاقباً و بالتّبع بازدارنده‌ي اينجانب و اعضاي خانواده‌ام كه در حوزه‌ي صيانت از نفس و حرمت حريم خصوصي و اجتماعي خويش، كه از حقوق اوليّه‌ي شرعي و قانوني هر انسان عضو جامعه‌ي مدني است، مبتني بر جاري نمودن اقدامات قانوني در قالب فريضه‌ي امر به معروف و نهي از منكر، به كرّات مقاومت‌هاي يكسويه و بسيار خطرناك و منتهي به درگيري لفظي و بعضاً نيز فيزيكي و تهاجم از سوي اعضاء دو خانواده‌ي مذكور را شاهد و ناظر بوديم. كه صد البته، منّت خداي را عَزَّ و جَلَّ من و بيت معظّم، از تير و تباري نيستيم كه علف جلوي خانه‌امان را نخوريم و مدّعاي نَمُردن از بي كَفَني را، يدك بكشيم!
واقعه‌ي اوّل : در كوچه‌ي محل سكونت اينجانب، بجز دو خانواده‌ي زورخيز مازندراني مورد نظر، 11 خانواده‌ي ديگر نيز ساكن هستند، لذا دو خانواده‌ي مذكور به همراه فرزندان خويش از ساعت 20:45 چهارشنبه شب مورّخه 24/12/84 الي ساعت 22:45 شب مذكور، ضمن كج‌انديشي و برداشت مرضي كه در رابطه با فقد مفاهمه از نحوه و محل برگزاري مراسم چهارشنبه سوري در ذهن و انديشه‌ي مفلوك و زورمدار و مغرض خويش ايجاد نموده‌اند، باصطلاح مراسم مذكور را آنچنان برگزار نمودند كه كارشان به كوبيدن بر پيت حلبي و انفجار مواد منفجره‌ي صوتي بسيار قوي و با صداي مهيب، كشيده و زماني كه اينجانب با بيان عاري از توهين و تحقير و تهديد، معترض آنها شدم، همگي آنچه از فحش و ناسزا كه لايق مازندراني‌هايي به مثل خودشان بود، نثار اينجانب نمودند! ـ بر حسب اعلام از سوي مسئولين حفظ امنيّت جامعه در نشريّات، مبني بر :
 حجّت‌الاسلام محمّدعلي رحماني(نماينده ولي فقيه در نيروي انتظامي) در حضور خبرنگاران در ساري :
«در راستاي افزايش خدمت رساني به مردم، چهار هزار كلانتري در سطح كشور، تجهيز و تقويت شده است.»
«به منظور حفظ امنيّت اخلاقي جامعه، نيروي انتظامي 10 برنامه عمليّاتي را در سطح كشور به مورد اجرا گذاشته است.»
(روزنامه صبح «كيهان»، دوشنبه 15/12/84 ، سال 64 ، شماره 18470 ، صفحه 13 )
 سردار سرتيپ اسماعيل احمدي‌مقدّم(فرمانده نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران) :
«مبارزه با اراذل و اوباش، يك طرح ملّي است.»
(روزنامه صبح «جام جم»، شنبه 05/09/84 ، سال 6 ، شماره 1591 ، صفحه 15 )
 در رزمايش دفاعي «سپر امنيّت»، صورت گرفت. ـ شلّيك موفّقيّت‌آميز نوع جديد موشك دوربرد شهاب 3 ـ
(روزنامه صبح «كيهان»، پنجشنبه 30/07/83 ، سال 63 ، شماره 18076 ، صفحه 14 )
 واكنش خبرگزاري‌ها به توانايي موشكي ايران در رزمايش بزرگ پيامبر اعظم(ص) ـ جهان شگفت زده شد. ـ
(روزنامه صبح «جام جم»، سه‌شنبه 15/01/84 ، سال 6 ، شماره 1683 ، صفحه 1 و 2 )
 سرهنگ سيّدكاظم موسوي(معاون اطّلاعات فرمانده نيروي انتظامي مازندران) :
«بالا بردن ضريب امنيّت اجتماعي در قالب طرح برخورد با اراذل و اوباش»
مرحله اوّل : چهارشنبه 05/05/84 ـ مرحله دوّم : شنبه 05/09/84 ـ مرحله سوّم : از روز دوشنبه 15/12/84 به مدّت 10 روز تا روز پنجشنبه 25/12/84 ـ
(روزنامه صبح «بشير»، يكشنبه 14/12/84 ، سال 8 ، شماره 2214 ، صفحه 2 )
لذا با عنايت به جاري بودن رفتار ايذايي دو خانواده‌ي عامل به مزاحمت، آنهم به بهانه‌ي برگزاري مراسم ايذايي و عمدي باصطلاح، چهارشنبه سوري مبني بر ايجاد جار و جنجال و هياهو و كوبيدن بر پيت حلبي و روشن نمودن آتش با حجم بسيار بالا و انفجار مواد انفچاري صوتي، كه از ساعت 20:45 چهارشنبه شب مورّخه 24/12/84 آغاز و تا ساعت 22:45 شب مذكور ادامه داشت، مجبور شدم به علّت غير قابل تحمّل بودن هياهو و جنجال برپا شده به بهانه‌ي بساط چهارشنبه سوري آنهم فقط از سوي دو خانواده از مجموع 13 خانواده‌ي ساكن در يك بن‌بست بسيار محدود و با عرض چهار متر، طي ساعت 21:45 چهارشنبه شب مورّخه 24/12/84 ، با مركز فوريت‌هاي پليسي 110 شهر بابلسر تماس گرفته و تازه متوجّه شدم كه در شهري به كوچكي بابلسر، چه خبر است(؟!) و گوشي مركز مذكور بر اثر يحتمل تماس‌هاي مكرّر، بر زمين گذاشته نمي‌شود. البته تداوم تماس‌هاي من، قدري اين اشغال بودن را مشكوك جلوه مي‌داد ـ ولي، خُب ـ از كجا و چگونه مي‌شود فهميد كه واقعاً تعداد تماس‌ها آنقدر پي در پي بوده كه هيچ لحظه‌اي گوشي بر روي تلفن قرار نمي‌گرفته و اين هم از عجايب هفتگانه ايراني، آنهم در شهري با چند خيابان و فضايي بسيار محدود محسوب شده و لذا از اين رو و پس از تماس‌هاي مكرّر، بالاخره موفّق شدم تا ساعت 23:18 كه ترافيك خطوط ارتباط تلفن پليس 110 شهر بابلسر كاهش پيدا نمود، با سركار « ستواندوّم توسلي»، مأمور كُد 16 پليس مذكور، تماس برقرار نموده و چون اينجانب و اهل بيت معظّم، در آن وقت از شب، آنهم پس از تحمّل وحشيگري‌هاي منبعث از حال و هواي كاپيتولاسيون و قضاوت كنسولي، حكم «سهراب» را يافتيم كه نوشداروي پليس 110 را نتوانست تا برقراري مزاحمت و اذيّت و آزار و توحّش ملهم از باصطلاح اعتقاد راسخ به اجراي مراسم چهارشنبه سوري، آنهم از سوي تنها دو خانواده كه، نان و خورش شب‌شان را با نهايت نكبت و بدبختي فراهم مي‌نمايند و مصداق واقعي ضرب‌المثل «نونم نداره اِشكَنِه ـ فيسم دِرَختُو ميشكنه!!» هستند و نابهنجارترين زندگي و ناسازگارترين جانوران انسان‌نما را تحت عنوان اولاد تحت تكفّل، توليد نموده و پَس انداخته‌اند، فَكِِّ پُلُمب نمايد و زماني زائر حَرَمِ اَمنِ پليس 110 شهر بابلسر شديم كه همه‌ي بلوا كنندگان و اراذل و اوباش مورد نظر، پس از مورد اعتراض قرار گرفتن از سوي اينجانب و ارائه‌ي فحاشي‌ها و اساعه‌ي ادب‌ها و هتّاكي‌ها و جسارت‌هاي برخاسته از فرهنگ خاصِّ «چِلِنگر»هاي مازندران زورخيز، در لانه‌هاشان خزيده بودند!! و از سويي ديگر نيز در اين بين فرصتي يافته و توانستم طي ساعت 22:08 چهارشنبه شب مورّخه 24/12/84 ، با « ستاد امر به معروف و نهي از منكر شهر بابلسر» و جناب رسولي، كه درجه و موقعيّت نظامي‌اش در ستاد را متوجّه نشدم، تماس برقرار نموده و ايشان نيز در كمال خستگي و درماندگي بسيار شديد كه ناشي از(ظاهراً !!)، اعزام بيش از حد نيروي گشتي به مراكز نااَمن شهر بابلسر، بود ـ فرمودند : «آقاجان!، بگذار هر كه مي‌خواهد بميرد، خودش را بكشد!! ـ ما ديگر ارشاد خودمان را كرديم! ـ اَلْآن هم ساعت از 10 شب گذشته و . . . » ـ پس از اتمام اظهارات نااميد كننده‌ي اين ضابط محترم دادگستري!!، به او گفتم كه ـ پس مردم را سپرديد به دست حضرت عزرائيل؟!!
واقعه‌ي دوّم : باز هم با علم به اينكه در سطح هر شهر و آبادي، اماكني تحت عنوان باشگاه و زمين بازي و پارك و غيره وجود دارد و افراد، اَعَمِّ از كودك و نوجوان و جوان و دختر و پسر و زن و مرد، مي‌توانند ضمن صرف بخشي از اوقات و هزينه‌ي عندلزوم و مرتبط با آن، از امكانات ورزشي و رفاهي اماكن مذكور بهره‌مند شوند و ديگر ضمن آويزان شدن به بهانه‌هايي چون ورزش و بازي و تفريح، مزاحمتي از نوع صوتي و سدِّ معبر و غيرو را براي همسايگان ايجاد ننمايند، در همين راستا، از ساعت 20 يكشنبه شب مورّخه 13/01/85 ،الي ساعت 21:15 شب مذكور، چند نوجوان و جوان با نام‌هاي «آزيتا زمانيان» و «ميلاد زمانيان»(فرزندان عبّاس زمانيان و مولود عليپور) با همراهي «بهاره يعقوبي» و «علي‌اكبر يعقوبي»(فرزندان محمود يعقوبي و زهرا زمانيان) و نيز جوان ديگري به نام «احمد»، كه از اقوام دو خانواده‌ي مذكور مي‌باشد، ضمن حضور توأم با سر و صداهاي غير قابل تحمّل ناشي از بازي فوتبال، آنهم در آن موقع از شب و در فضاي كوچه‌اي با عرض 4 متر، كه در آن زمان، هيچ فردي از هيچ خانواده‌اي در كوچه حضور نداشت، اهداف هنجارشكنانه و زورمدارانه‌ي تقابل با هر گونه ممانعت‌هاي قانوني قبلي را جاري و عملي نمودند!
واقعه‌ي سوم : براي بار دوّم نيز طي دوشنبه شب مورّخه‌ي 14/01/85 ، از ساعت الي 20 شب در كوچه حاضر شده و تا ساعت 20:45 شب با همان كيفيّت مزاحمت‌بار يكشنبه شب مورّخه 13/01/85 ، بازي دسته جمعي فوتبال را ادامه دادند. تا اينكه ساعت 20:45 شب توپ‌شان داخل حياط منزل ما افتاد و بدنبال دريافت آن، درب منزل ما را دقّ‌الباب نمودند. درب را گشودم و گفتم كه آيا در اين ساعت از شب و در چنين كوچه‌ي با عرض بسيار محدود، جايي براي بازي فوتبال وجود دارد و منطقي و عقلاني است؟ مگر همين شماها نبوديد كه همراه فرزندان خويش و از ساعت 20:45 چهارشنبه شب مورّخه 24/12/84 الي ساعت 22:45 شب مذكور، بلواي ايذايي و غير قابل تحمّل باصطلاح چهارشنبه‌سوري را بساط نموديد و وقتي هم كه من معترض شدم، همگي مرا به باد ناسزا گرفتيد؟! ـ حالا باز هم به نوعي ديگر، اسباب سلب آسايش و آرامش خاص حريم خصوصي ما را فراهم نموده و به بهانه‌ي دريافت توپ خود، مرا به بيرون دعوت نموده و از كار و اقدامات خانوادگي‌ام باز مي‌داريد. لذا از تسليم توپ مورد نظر به آنها خودداري نموده و مشروط نمودم بر اينكه بايد شخص پدرشان بيايد و توپ را دريافت نمايد. پس از طرح آن پيشنهاد از سوي من، مادر و اقوام متعدّدي به درب منزل ما آمدند و چون پدرشان نبود، از بازپس دادن توپ مورد نظر، خودداري نمودم.
واقعه‌ي چهارم : ساعت 18:45 چهارشنبه شب مورّخه 16/01/85 ، پسر محمود يعقوبي به درب منزل ما آمد و خواستار توپ خود شد! ـ باز هم به وي اعلام نمودم تا طبق قرار قبلي، بايد پدرش جهت دريافت توپ از من، مراجعه نمايد. در همين رابطه و تا ساعت 18:45 چهارشنبه شب مورّخه 16/01/85 ، به دفعات چهار بار و به همراه اقوام نزديك خود به درب منزل ما مراجعه نموده و توپ خود را طلب نمودند! كه من هم چون پدرشان مراجعه ننمود، از تسليم توپ به آنها خودداري نمودم. تا اينكه همان افراد مذكور، ساعت 19:50 چهارشنبه شب مورّخه 16/01/85 ، براي شب سوّم در كوچه مجتمع شده و با تهيّه يك توپ پلاستيكي، بازي تشديد شده‌ي خود را داير نمودند. كه اين بار نيز طي ساعت 21:00 چهارشنبه شب مورّخه 16/01/85 ، همان توپ پباستيكي هم بواسطه‌ي شوت يكي از بازيكنان، وارد حياط منزل مسكوني يكي از همسايه‌ها به نام صابر طلوعي شد. و از اين به بعد بازي سرد شد و طي ساعت 21:10 چهارشنبه شب مورّخه 16/01/85 ، كوچه را ترك نمودند. ـ البته لازم به ذكر است كه توپ بازي مذكور، به سياق و روال هر شب، هنوز و هر شب نيز ادامه داشته و تا به اَلْآن كه جمعه شب مورّخه‌ي 16/01/85 ، ساعت 23:36 شب است، لحظاتي پيش، يعني ساعت 22:15 شب، بازي‌شان را تعطيل و عليرغم تكرار همان مزاحمت‌هاي ناشي از اجراي بازي پُرهيجان «فوتبال» و يا «توپ بازي» چندين جوان كه به سن و سال‌شان مي‌خورد، اينگونه بازي‌ها را در محوّطه‌ي باشگاه‌هاي موجود در سطح شهر بابلسر برگزار و جاري نمايند، ولي بنابر اين نافهمي كه، چون پرداخت هزينه‌هاي مختلف زندگي مدني را نمي‌خواهند در رديف آموزه‌هاي خود قرار داده و تقبّل نمايند! ولي زندگي در شهر را انتخاب نموده‌اند و از تمامي امكانات شهري و تا آنجايي كه مي‌توانند و دست‌شان مي‌رسد، در سبد خانوار و سفره‌ي حيات شهروندي خويش قرار داده و به نوعي زورمداري رضاخاني آلاشتي مازندراني، خود و ناتواني فكري و اقتصادي خويش را بر زندگي بسيار محدود و پُرخرج ديگران، آنهم به نحو بسيار علني و وحشتناك و جسورانه و گرفتن قيافه‌ي حق به جانبي، تحميل و تزريق و بار مي‌نمايند كه هر بيننده را به اين فكر قرين و قريب مي‌سازد كه انگار در تمام طول تاريخ حيات فرهنگي بشر، همين موجودات بودند كه 124000 پيامبر الهي را يكي يكي در تَلِّ زينبيّه، سر بريده و زن و فرزند و خانمان‌شان را به اسارت برده و اموال‌شان را نيز غارت نمودند!!
واقعه‌ي پنجم : و اكنون نيز به مصداق ضرب‌المثل «آسياب به نوبت!»، شما مسئولين حفظ امنيّت عمومي جامعه، بايد كه ضمن حضور به موقع در متن امورات جامعه، اعلام موجوديّت كارساز نموده و به لحاظ جلوگيري از افزايش مراجعات به واحدهاي قضايي و يا بر حسب شرح وظايف متعارف و قانوني موجود، قبل از ورود مراجع و مقامات قضايي به دعواهاي جاري شده و در راستاي تداوم مبارزه با هرگونه مظاهر اوباشگري منتهي به بروز جرائم غير قابل انتظار و بالتبع و در نتيجه، غير قابل كنترل، در بروز و ظهور عوارض و صدمات و تلفات جاني و مالي، با حُسن استفاده از امكانات بالقوّه‌ي نيروي انتظامي ناحيه‌ي تحت نظارت، موجبات كنترل و هدايت مفيد هر گونه تحرّكات ناشي از تنش‌هاي نابهنجار هنجار شده را فراهم نمائيد.
گيرندگان :
1 ـ شوراي محترم اسلامي شهر بابلسر ـ جهت اطلاع و هر گونه اقدام قانوني
2 ـ فرمانداري شهرستان بابلسر ـ جهت اطلاع و هرگونه اقدام قانوني
3 ـ حجّت‌الاسلام علي‌اكبر طلاّبيان، امام جمعه محترم شهر بابلسر، كه انتظارمان بر اين مركب سوار است تا به همان صرف و نحو و منوالي كه شهود و تحليل و بررسي كوچكترين تحرّكات و اظهار نظر اَيادي شياطين ريز و درشت و آياتش در جهان سلطه را به حلقوم ميكروفون منابر معاذالله!!، آمفوتر و كبريت بي خطر شده‌ي وعظ و نماز جمعه و بالتّبع، پس از آن ـ راهي «اُذُنِ» مستمعيني كه هذاليوم عاجزند از درك و رؤيت و بيان و بررسي و درمان آلام يوميّه‌ي جامعه‌ي بيخ گوش خود، و ديگر تحت هيچ شرايطي نمي‌توانند «صاحب سخن» گريخته از رصد ابتلائات درون مرزي را بر سر «ذوق»ي آورند كه رنگ و بوي توجيه و تقليد منفعت طلبانه‌ي برداشت آزاد از سكوت براي باصطلاح حفظ نظام و بالمآل، خزيدن قانومند شده در لاك و پوسته‌ي حاكميّت در قالب عافيت طلبي 25 ساله‌ي ناشي از «رَكَبَ الْاَمر» خليفه‌گري منتهي به توسعه‌ي خصوصي سازي و بر همين مناط نيز سه دهه است باغ حوري انگوري‌اش آباد شده و از هر كوي و برزني به رنگ و صبغه‌ي دلپسند و چشمگير و روح‌نواز، سر برآورده و بيداد مي‌كند و عندالزوم نيز، سر مي‌شكند ديوارش ـ زيرا و بنا بر كاشت و داشت و برداشت‌هايي از «امّا»هاي پُر محصولي كه كاشتند و خورديم و مي‌كاريم تا شايد راستي درو نمائيم ـ في‌الحال، شد «معمّا» ـ از بس تحليل و تعبير و تفسير امورات جاري عادي و غير عادي فرامرزي را تافته‌ي جدا بافته فرض دانسته‌اند و از تعزيه گرداني بر روي رؤس كَلِ خود و خويشان باز مانده‌ايم و اصولاً فراموشمان شده كه سر خود دوا نمائيم و راه رفتن عاري از محو تماشاي دويدن ديگران طلبمان، يعني چه؟!!
4 ـ آقاي رحيم فولادي‌سوادكوهي، دادستان محترم شهرستان بابلسر، جهت اطلاع و هرگونه اقدام قانوني
1 ـ زمان ارسال به پايگاه اينترنتي «مازندنومه»(www.mazandnume.com) ـ ساعت 24:35 بامداد شنبه 19/01/85 ـ. ذيل خبر «پنجشنبه 17/01/85 ـ ساحل غمبار درياي مازندران» ـ با موضوع : «اَلْحَيْفُ يَدْعُوا اِلَي السَّيْفِ»
2 ـ زمان ارسال به پايگاه اينترنتي «مازندنومه»(www.mazandnume.com) ـ ساعت 24:41 بامداد شنبه 19/01/85 ـ. ذيل خبر «سه‌شنبه 25/11/84 ـ اين نشان از كاروان بجا مانده» ـ با موضوع : «اَلْحَيْفُ يَدْعُوا اِلَي السَّيْفِ»
3 ـ زمان ارسال به پايگاه اينترنتي «مازندنومه»(www.mazandnume.com) ـ ساعت 24:43 بامداد شنبه 19/01/85 ـ. ذيل خبر «چهارشنبه 16/01/85 ـ رنسانس آقاي رئيس جمهور» ـ با موضوع : «اَلْحَيْفُ يَدْعُوا اِلَي السَّيْفِ»
4 ـ زمان ارسال به پايگاه اينترنتي «مازندنومه»(www.mazandnume.com) ـ ساعت 24:47 بامداد شنبه 19/01/85 ـ. ذيل خبر «دوشنبه 14/01/85 ـ هراز، جادّه‌اي به مقصد ماجرا» ـ با موضوع : «اَلْحَيْفُ يَدْعُوا اِلَي السَّيْفِ»
5 ـ زمان ارسال به پايگاه اينترنتي «مازندنومه»(www.mazandnume.com) ـ ساعت 24:49 بامداد شنبه 19/01/85 ـ. ذيل خبر «پنجشنبه 17/01/85 ـ سفرهاي تلخ ـ عقيل امامي» ـ با موضوع : «اَلْحَيْفُ يَدْعُوا اِلَي السَّيْفِ»
6 ـ زمان ارسال به پايگاه اينترنتي «مازندنومه»(www.mazandnume.com) ـ ساعت 24:51 بامداد شنبه 19/01/85 ـ. ذيل خبر «چهارشنبه 16/01/85 ـ يك روز پُر تذكّر» ـ با موضوع : «اَلْحَيْفُ يَدْعُوا اِلَي السَّيْفِ»
اَلَّلهُمَّ سَدِّدْ اَلْسِنَتَنَا بِالصَّوابِ وَالْحِكْمِه ـ حسين صادقي‌مرشت
بابلسر ـ خيابان امامزاده ابراهيم (ع) ـ كوچه شهيد رستمعلي آقاباباپور ـ كوچه شهيد جمال جعفري خلفلو ـ شماره 26
تلفن منزل : 5255637 ـ 0112 ـ كد پستي : 75367 ـ 47417 ـ
(marasht87@yahoo.com) ـ (wrappedup@maktoob.com)