مازندنومه، سرویس فرهنگی و هنری، رضا شریعتی: حمید حمزه نژاد متولد 30 شهریور 65 بابل، تنها شاعرمازندرانی است که در دیدار اخیر رهبری و شاعران کشور حضور داشت.

با این شاعر جوان که بیشتر در قالب غزل شعر می گوید در خصوص این دیدار گفت و گو کردیم.

*مازندنومه: سال های گذشته کیا باغستانی، علیرضا دهرویه، مریم رزاقی و امسال شما؛ چه وقت متوجه شدید شاعر مدعو مازندرانی برای دیدار با رهبری هستید؟

حمزه نژاد: چهار، پنج روز قبل از ملاقات بود که به بنده اطلاع دادند.

مازندنومه: آیا نزد رهبری شعر هم خواندید؟

 حمزه نژاد: راستش را بخواهید در رزو خواندن شعر قرار داشتم، اما دیدار با رهبری تا 12:15 شب طول کشید و از آنجایی که زمان جلسه سه، چهار ساعت شده بود فرصت پیش نیامد.

مازندنومه: می توانید همان شعر را الان برای مخاطبان بخوانید؟

حق خواســــــــت که تاریخ به تکرار بیفتد
هفتاد و دو تمــــــــــــــــــــار سر دار بیفتد

این توطــــئه از وسوسه ی گندم ری بود
می خواست که ســـر از تن سردار بیفتد

در هیـــــــــــچ کجا باب نبوده ست که باید
همراه علــــــــــــــــــم دست علمدار بیفتد

پاشید به هفـــــــــــتاد فلک خون دلش را
تا اینکه قبــــــــــــــــــــــــــول نظر یار بیفتد

تاریخ پس از واقعـــــه ی صورت و سیلی
این بار قرار است به تکــــــــــــــــرار بیفتد

حتی به زر و زور محال است،محال است
تا فکــــــــــــــــــــر قیام از سر مختار بیفتد

از خاصـــــیت کرب و بلا  بود خدا خواست
عشقش به دل قـــــــــــــــوم عزادار بیفتد

مازندنومه: چگونه برای دیدار رهبری انتخاب شدید؟

حمزه نژاد: بیشتر استان ها از طریق حوزه هنری دو شاعر را به این دیدار اعزام کردند، اما کسی از طرف حوزه هنری مازندران به این دیدار اعزام نشد. من هم مستقیم از تهران دعوت شدم.

من یکبار هم به حوزه هنری نرفتم.علی رغم آنکه در جشنواره بسیج استان در سال 91 یا 92 نفر اول شدم، اما حوزه هنری مازندران همیشه در انحصار افراد خاصی بوده است.

ارشاد گاهگاهی دعوتم می کند. کاش می شد و خانه شعری بود یا ارگانی که از شعرا و شعرهای شان حمایت می کردند. جشنواره ها را واکاوی می کردند که آیا برگزاری یک جشنواره هدف مشخصی داشت؟ یا این هدف که در جشنواره بود راه به جایی برد؟

این که نشد فلان اداره، فلان جشنواره را بگذارد، فلان بنده خدا برگزیده شود وجایزه اش را با تفکرات هیئت داوران بگیرد و برود خداحافظ تا سال بعد ! اینکه بگوییم چرا در حوزه شعر آیینی ضعیف هستیم و در عمل کاری نکنیم که نشد! اینکه بخواهیم با برگزاری جشنواره رفع تکلیف کنیم که نمی شود. بیاییم و به شاعرها مسیر بدهیم، فکر بدهیم، کتاب بدهیم، کارگاه برگزار کنیم تا بتوانیم پیشرفت شعرها و بازخورد ها را ببینیم.

مازندنومه: خود شما در چه جشنواره هایی رتبه کسب کردید؟

حمزه نژاد: نفر اول شعر بسیج استان مازندران، نفر سوم شعر غدیر، برگزیده شعر فجر و....

مازندنومه: آیا مجموعه شعر چاپ شده یا در شرف چاپ دارید؟

حمزه نژاد: یک مجموعه شعر در شرف چاپ دارم که ان شالله تا آخر امسال و برای نمایشگاه کتاب بعدی می رسد. اسمی برایش انتخاب نکردم. شاید اسم غزل باران را برایش انتخاب کنم.

مازندنومه: نظر شما در خصوص شعر امروز و پتانسیل شعر جوان استان چیست؟

 حمزه نژاد: پتانسیل شعر خوبی در استان مازندران وجود دارد اما به چشم نمی آید، چرا که بچه های شاعر جایی متمرکز نیستند و پراکنده هستند. بچه های شاعر خودشان در مسابقات و جشنواره ها شرکت می کنند و مقام می آورند. متاسفانه حوزه هنری و ارشاد که قربانشان بروم توجه چندانی ندارند.

هر شهری انجمن شعری دارد. فکر نکنید از این جهت که بچه ی بابل هستم این حرف را می زنم، اما انجمن شعر بابل، نوشهر و رامسر و انجمن شعر کیوان ملکی در ساری فعال ترین ها هستند. این انجمن ها هم به صورت کارگاهی نیستند به همین خاطر از لحاظ شعری و ساختاری جایی برای ابراز وجود شاعران جوان استان نیست.

این را هم بگویم که در بابل نگارخانه هنر انقلاب داریم که زیر نظر میثم رنجبر فعالیت می کند و ماهانه شاعران مطرح استان اینجا جمع می شوند و استعدادیابی هم صورت می گیرد. ما تازه این حرکت را شروع کردیم و انتظار حمایت از سوی مسئولان را داریم.

مازندنومه: در دیدار با رهبری نکته خاصی بوده که در سایت ایشان اشاره نشده و برای شما جالب بوده است؟

حمزه نژاد: در دیداری که با رهبری داشتم ایشان قالب شعر من را پرسید که گفتم غزل می گویم. پرسیدند در قالب های دیگر هم فعال هستید؟ جواب دادم در شعر بومی هم گاهی شعر می گویم.

ایشان تحسینم کردند و تاکید داشتند که باید به شعر بومی توجه خاصی داشت. دو سه شعر تایپ شده ام را به آقا دادم و به ایشان گفتم که کتابی در حال چاپ دارم که ان شالله برای تان می آورم و ایشان هم استقبال کردند.

نکته جالبی که در دیدار با ایشان توجهم را جلب کرد این  بود که من ایشان را شعر شناس قدری می دانم. موشکافانه به شعر ها گوش و نظر می دادند. خیلی چیزها را همان جا یاد گرفتم. مثلا آقایی از تاجیکستان شعری در ادبیات تعلیمی خواند. آقا گفت:«یکی از خوبی های شعر شما این بود که حشو نداشت.» وقتی بعدا شعر را در سایت ها خواندم دیدم همین طور بوده با یکبار گوش کردن نظری موشکافانه دادند.

مازندنومه: و حرف پایانی؟

حمزه نژاد: دوست دارم این رباعی حرف پایانی ام باشد:

در وادی دلبری بزرگم کردند/ با منصب نوکری بزرگم کردند

صد شکر که با عشق حسین بن علی/در مکتب حیدری بزرگم کردند