مازندنومه، سرویس فرهنگی و هنری: نخستین کارگاه فرهنگی-ادبی امیرشناسی، پنج شنبه گذشته با حضور جمعی از اعضای نوجوان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شماره یک ساری برگزار شد.

سکینه یدالله پور -مسوول این مرکز- ضمن تاکید بر ضرورت آشنا کردن کودکان و نوجوانان با فرهنگ و ادبیات ملی و بومی، این برنامه را در راستای شعار کانون پرورش فکری استان درسال 94 -افزایش آشنایی اعضا با مولفه‏ های بومی اسلامی- دانست و هدف این برنامه را آشنا کردن نوجوانان ساروی با شخصیت و سروده‏ های امیر پازواری اعلام کرد.

وی گفت: این نشست‏ها هر چهارشنبه و پنج شنبه با حضور اعضای نوجوان کانون و با هدایت علی مراد خرمی  -کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی- در این مرکز برگزار می شود.

یداله پور ادامه داد: از آن جهت که امیر شیفته شخصیت امیرالمومنین علی(ع) بود و این نام جزو بسامدترین واژه در سروده‏ های این شاعر محبوب بومی است، تاریخ نخستین کارگاه امیرشناسی را بیستم ماه مبارک رمضان در نظر گرفتیم.

*شاعری برتر از باباطاهر  وفایز

علی مراد خرمی -کارشناس کانون پرورش فکری استان مازندران- که مسوولیت هدایت این کارگاه را به عهده دارد، شیخ العجم، امیر پازواری را بزرگترین و سرشناس ‏ترین شاعر فرهنگ و زبان تبری دانست که بسیاری از ناب ترین سروده‏ هایش به دست ما رسیده و ضمن آمیزش با هنر موسیقی، نزدیک به چهارصد سال است که از دل و حنجره و للـه وای مردم پاکدل و باصفای خطه شمال برآمده و مانند آواز پر فرشتگان، روح زندگی را در طبیعت بهشت آسای این سرزمین می‏ پراکند.

این کارشناس و پژوهشگر ادبیات فارسی و فرهنگ عامه، شعرهای امیر را هم طراز، بلکه از جهاتی برتر از شاعران پرآوازه ‏ای چون باباطاهر و فایز برشمرد و گفت: رویکردهای ادبی،عرفانی، اجتماعی، همچنین زبان روان و نافذ این شاعر بومی موجب شده است که سروده ‏های او مرزهای استان را در نوردیده، با تغییراتی در ادبیات و موسیقی استان‏های تهران، البرز، گیلان، سمنان و گلستان نفوذ کند و شعر امیر در تقویت و گسترش فرهنگ، ادبیات و هنر تبری نقشی شگفت انگیز داشته است.

خرمی ضمن قدردانی از پژوهشگران و نهادهایی که در زمینه احیا و نشر فرهنگ بومی کار می ‏کنند، افزود: کارهایی که با هدف بازشناسی شعر و شخصیت امیر پازواری شده است کافی نیست.

وی تصریح کرد: ما در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تلاش می کنیم تا در زمینه نشر فرهنگ بومی، اسلامی ریش ه‏ای کار کنیم و بهترین روش، این است که حوزه کودک و نوجوان مورد توجه جدی قرار گیرد.