از حمام سري تا گليج
نگاهي کوتاه به صنايع دستي و بافته‌هاي دستگاهي مازندران.
سابقه دستبافي در ايران به هزاره قبل از ميلاد مي‌رسد و نخستين نشانه‌اي که از وجود پارچه منسوج در ايران موجود است، متعلق به 400 سال قبل از ميلاد مسيح است که طي حفريات انجام شده در شوش به دست آمده است.
نخستين نشانه هاي بافت در مازندران را مي توان به حدود 500 سال قبل از ميلاد مسيح دانست وسايلي که در غار کمربند نزديکي بهشهر به دست آمده نشان مي دهد که ريسيدن نخ از پشم گوسفند و موي بز به صورتي ابتدايي در آن زمان متدوال بوده است.
دستگاه‌هاي بافت مازندران عمدتا دو وردي مي باشد و از گذشته هاي دور مازندراني ها انواع البسه، حوله، رختخواب، پيچ گليمچه هاي زير اندازي، پتو، عبا، روانداز، حمام سري، چادر شب، جاجيم، ساچيم، گليچ، گليمچه، پارچه هاي ابريشمي را با مواد موجود در پيرامون خود يعني الياف پنبه، ابريشم، پشم و موي بز مي بافتند.
جاجيم بافي در آلاشت جنوب استان مازندران با دستگاه دووردي که به صورت افقي روي زمين مقابل بافنده قرار مي گيرد يافته مي شود.
نقش هاي جاجيم به شکل راه راه و اصولا از 7 رنگ که بسيار زيبا و درخشان و زنده مي باشند، به وجود مي آيد. اين هفت رنگ عبارتند از قرمز، قهوه اي، نارنجي، سبز، مشکي، سفيد و آبي. جاجيم را هم با تار و پود پشمي و هم با تار
پنبه‌اي و پود پشمي مي بافند.
ساچيم نيز نوعي بافته دستگاهي است که با دستگاه دووردي با تار و پود پشمي بافته مي شود و در غرب مازندران رواج دارد و نقوش آن به صورت دانه هاي رنگي در کنار هم شکل هايي به صورت مربع يا مستطيل در بافت ايجاد مي کنند. نقوش به صورت پود مضاعف بر روي کار قرار مي گيرد.
گليچ هم با دستگاه دووردي و با همان تکنيک جاجيم و ساچيم بافته مي شود تنها تفاوت آن است که در گذشته تار و پود آن هر دو پشمي بوده اما اکنون ديده مي شود که با تار پنبه اي هم مي بافند. (isna)
گزارش کنگره زبان‌شناسی اوراسیا 
نخستین نمایش فیلم مستند کارگردان مازندرانی در سینما حقیقت؛ 
دربارۀ استاد «فردوس مجیبی» 
نویسنده و پژوهشگر فرهنگ عامه مطرح کرد: 
