مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، فاطمه عربی: در زندگی پر هیاهوی شهر که همه با افکاری پر مشغله به دنبال لقمه ای نان هستند، ناگاه چشم تان به یک آگهی می افتد: "فروش کلیه با گروه خونی+B" و در انتهای صفحه A4 با خط درشت نوشته شده است: فوری!!

برای لحظاتی ذهن پر مشغله ات آرام می گیرد و با خودت می گویی آن قدر عرصه بر عده ای سخت می گذرد که حاضرند از اعضای بدن خود نیز بگذرند و با فروش آن بتوانند از پس مشکلات زندگی برآیند.

درست است که برای سلامتی آدم ها نمی توان نرخی تعیین کرد اما وقتی عرصه بر آدمها تنگ شود، آنگاه حاضرید تکه ای از اعضای بدن خود را نیز برای فروش بگذارید.

این روزها بازار خرید و فروش ماشین، زمین، مسکن، سکه، اوراق بهادار و... نوسان دارد، گاهی داغ داغ است و گاهی راکد، اما بازار خرید و فروش کلیه و سایر اعضای بدن انسان انگار همیشه داغ داغ است.

 خانواده هایی هستند که از ماه ها انتظار برای پیوند بیمار خود خسته شده اند و برای کوتاه شدن این انتظار، به واسطه ها و دلال ها متوسل می شوند.

در بازار داغ فروش کلیه و سایر اعضای بدن، قیمت ها متفاوت است و فروش کلیه به مشکلات مادی فروشندگان بستگی دارد. بعضی ها حاضرند کلیه های خود را زیر قیمت و برخی دیگر نیر چندین برابر نرم قیمت بازار بفروشند و قیمت ها بین 9 تا 40 میلیون تومان است.

از خرید و فروش کلیه می توان به عنوان کسب و کار پنهان یاد کرد. در این آشفته بازار نقش دلال ها نیز مثل همیشه پر رنگ است.

سازمان بهداشت جهانی باور دارد فروش کلیه باید ممنوع شود. به عقیده این سازمان، تجارت کلیه فقرا را هدف قرار می‌دهد و موجب نابرابری و ناعدالتی می‌شود.

گاردین در گزارشی از وضعیت خریدو فروش کلیه در ایران به این نکته اشاره کرده است که ایران تنها کشور جهان است که فروش کلیه در آن قانونی است.

این قانون در سال ۱۹۹۷ تصویب و دو سال بعد فهرست افراد منتظر برای پیوند کلیه خالی شد. دولت ضمانت داده که به هر اهداکننده معادل ۳۰۰ دلار پاداش و یکسال بیمه درمانی بدهد. اما بیشتر این اهدای عضو‌ها در بخش خصوصی انجام می‌شود.

* کلیه 30 میلیون تومانی

با شماره ای که زیر آگهی نوشته شده تماس می گیرم. با دومین بوق ارتباط برقرار می شود. آقایی از آن سوی خط جواب می دهد. خودم را خریدار معرفی می کنم  و می پرسم کلیه مال خودتان است یا کسی دیگر که در جواب می گوید مال خودش است.

قیمت را می پرسم و بدون درنگ می گوید: 30 تومان.

کمی مکث می کنم و می گویم این مبلغ را ندارم.

-شما واقعا خریدارید؟

- بله

وقتی اطمینان می یابد، می خواهد که حضوری صحبت کنیم.

-«یک میلیون تومان تومان بالا و پایین را به توافق می رسیم.».

رقم پیشنهادی من15 میلیون تومان است. می گوید: «این قیمت انجمن است، اگر می خواستم با این قیمت کلیه ام را بفروشم دوماه معطل نمی شدم و دردسر تبلیغات را هم نداشتم. می خواهم به تهران بروم تا آنجا بتوانم کلیه ام را بفروشم.»

فروشنده کلیه تا 25 میلیون تومان هم راضی می شود و این قیمت را منصفانه می داند.

با گفتن اینکه باید فکر کنم با او خداحافظی می کنم اما دقایقی پس از قطع مکالمه، این بار این فروشنده که حالا می دانم 30 سال سن دارد تماس می گیرد. پیشنهاد جدیدی می دهد که حاضر است20 میلیون را نقدی بگیرد. بعد ادامه می دهد: «می توانید وام بگیرید و این 15 میلیون را بگذارید بانک که بلافاصله به شما 10 میلیون وام می دهند.»

ادامه می دهد: «ناچارم کلیه ام را بفروشم، آن هم به قیمت بالاتر. بدهی دارم و باید بدهی هایم را بپردازم.»

وقتی تصمیم به فروش کلیه گرفت با خود فکر کرد که چرا به قیمت بالاتر نفروشد و با بقیه پولی که می ماند بتواند گذران زندگی کند.

متاهل است و همسر 28 ساله او نیز حاضر است کلیه اش را بفروشد، خریدار قبلی به این جوان گفته است که تا ششم مهر صبر کند تا بتواند پول مورد نیاز را تهیه کند، اما او نمی تواند تا این تاریخ صبر کند به دلیل اینکه شرایط زندگی اش اصلا خوب نیست.

ارتباط تلفنی را تمام می کنم. این زوج جوان چوب حراج بر اعضای بدن خود زده اند. آنها هنوز به نیمه راه زندگی خود هم نرسیدند که دچار مشکلات شدید اقتصادی شده اند!

نمی دانم چه باید کرد و راهی به ذهنم نمی رسد. شروع به نوشتن می کنم تا شاید کمی آرام شوم. به این فکر می کنم اگر خودم جای این جوان یا همسرش بودم و چنین موقعیتی در زندگی برایم پیش بیاید، آیا حاضرم کلیه ام را بفروشم؟!

*این گزارش امروز در روزنامه حرف مازندران هم منتشر شد که برای بازنشر از سوی نویسنده در اختیار ما قرار گرفت.