مازندنومه؛ سرویس سیاسی، خبر ارسالی کمیته رسانه ستاد استقبال مردمی از رییس جمهوری: آقای روحانی بیشترین رای را از سبد مازندران کسب کرد و نخستین انتصاب استانی دولت از مازندران آغاز شد.

هر چند نوبت سفر، دیر به استان سبز و خاص ما رسید و اهالی مازندران بیش از دو سال چشم به راه آقای رئیس جمهوری باقی ماندند، حلاوت موفقیت های بین المللی نظام در دو سال اخیر و توافق هسته ای، آن تاخیر را از خاطر مازنی ها پاک کرد.

بی شک مطالبات مردمی و انتظارات دانشجویی از دولت یازدهم فراوان، متنوع و متفاوت است، اما مازندران بیش از گذشته به توجه ویژه دولت منتخب خود نیاز دارد.

ظرفیت بالقوه استان برای توسعه یافتگی آن قدر بیّن و قابل لمس است که جزء اقدام مقتضی و مکفی دولتی ها چیز دیگری را طلب نمی کند.

مازندران با اقلیم معتدل و مرطوب و منابع طبیعی و انسانی شگرف، آرمانی جزء توسعه و پیشرفت توامان با حفظ فرهنگ علوی و تبری خود نخواهد داشت.

دولت باید با عینکی به مازندران بنگرد که توریسم و کشاورزی به وضوح در آن دیده شود.

توسعه استان به دلیل برخی کج سلیقگی ها در گذشته نامتوازن و بدون برنامه بود و محیط زیست و منابع طبیعی استان را تهدید و بعضا تخریب و مهاجرت روستایی به شهرهای کوچک را غیر قابل کنترل و مدیریت کرد.

گاهی از شاخه کشاورزی به گردشگری پریدن و گاهی فرمان به سمت صنعتی شدن چرخاندن چه معنا دارد!؟ توسعه استان با دو بال توریسم و کشاورزی بلاشک ممکن خواهد بود و موتور محرکه آن بستر مناسب اقتصادی با مدیریتی فرا استانی، متمرکز و قدرتمند است.

*مزیت مطلق گردشگری

مازندران به دلایلی روشن و قابل فهم در گردشگری دارای " مزیت مطلق " است و بهره مندی اهالی آن از ارزش افزوده این بخش، هم توزیع درآمد و هم سطح درآمد مازنی ها را بهبود خواهد بخشید.

نام شهرهای استان همانند رامسر، چالوس و نور خود توریسم را جذب می کند و هم مکانی دریا، کوه و جنگل برای هر سرمایگذار باهوش انگیزه لازم (اما نه کافی) را ایجاد خواهد کرد.

بخش گردشگری استان با سرمایه گذاری بخش خصوصی رشد می کند و رونق آن فرصت های شغلی بی شماری را به وجود می آورد، به شرطی که قیود آن برقرار باشد که مع الاسف این گونه نیست. این کم کاری بستر لازم را برای جولان دلالان، سوداگران، زمین خواران و سوء استفاده کنندگان فراهم، طبیعت را در معرض نابودی و شهرهای استان را از لحاظ معماری بی هویت کرده است.

گردشگری در مازندران با گردشگری در اصفهان یا شیراز متفاوت است، بنابراین برنامه و استراتژی دولتیِ اتخاذ شده برای توسعه آن نیز باید متفاوت و متناسب باشد.

*مزیت نسبی کشاورزی

کشاورزی در ایران به دلایل متفاوت اعم از خشکسالی، سنتی بودن و بازدهی پائین مشکل آفرین شده است، به طوری که بیش از 90 % منابع آب شیرین کشور در این بخش و به شکل سنتی و غیر بهینه مصرف می شود، اما سهم آن در تولید ناخالص ملی بسیار ناچیز است.

مازندران به دلیل دارا بودن منابع آبی مطلوب و خاک حاصلخیز از دیرباز قطب کشاورزی ایران بوده است. بخش اعظمی از تولید برنج و مرکبات کشور مربوط به مازندران است و از این حیث مدیریت اقتصاد کشاورزی استان برای تبری ها بسیار حائز اهمیت خواهد بود.

لازم به ذکر است که مدیریت نامطلوب و خسران آفرین منابع آبی در مازندران نیز در مواردی کشاورزان را با کمبود آب در فصل شنا مواجه کرده که تبدیل شالیزارها به باغات و بعدها تغییر کاربری آنها به مسکونی خود دلیلی بر این مدعاست.

با این حال استان در تولیدات کشاورزی دارای " مزیت نسبی" است و این شرایط تمرکز دولت بر قطب کشاورزی ایران را می طلبد.

بخش خصوصی به دلیل دیربازده و کم بازده بودن حاضر به سرمایگذاری در بخش کشاورزی نیست و دولت خود باید اقدام به سرمایگذاری کند.

صنعتی کردن کشاورزی استان و مدیریت منابع آبی و اصلاح الگوی کشت نیاز به سرمایگذاری هنگفتی دارد که دولت محترم باید آن را مدنظر داشته باشد.

به راه افتادن قطار توسعه ی کشاورزی و توریسم استان نیازمند "سرمایه گذاری" است و لازمه سرمایه گذاری وجود بستر مناسب اقتصادی برای سرمایه گذار است.

دولت محترم به جای تصمیمات تکراری و پوپولیستی دولت قبل مصوبات احتمالی خود در سفر اخیر به مازندران را به تصمیماتی بنیادی و اصلاحی اختصاص دهد که حداقل و با توجه به کاهش درآمدهای نفتی کشور در میان مدت منجر به رونق کشاورزی و توریسم استان شود و مشارکت بالای سیاسی مازنی ها و رای قاطع شان را به آقای رئیس جمهوری جبران کند.

نویسنده: سهیل مختاری، دانشجوی اقتصاد دانشگاه مازندران، فعال دانشجویی