مازندنومه؛ سرویس سیاسی، محمداسماعیل بخشی سورکی: به سواد و دانش زیادی نیاز نیست، همه می دانند که قانون فصل الخطاب حکومت اسلامی است، اما ظاهراً عده ای در این بین همواره عادت دارند ساز مخالف کوک کنند تا با دستاویزهای غیرمدنی، به اسم دیانت، منافع شخصی خود را به دست آورند.

عصر امروز تجمعی چند نفره مقابل دفتر شورای شهر ساری به بهانه توهین یکی از اعضای شورای شهر به عالمان دینی تشکیل شد و با وجود پیامک های شبانه و اتلاف وقت دستگاه های نظامی و امنیتی، هیچ توفیقی نیز برای شرکت کنندگان در مراسم حاصل نیامد.

ظاهراَ پس از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، مخالفت با این دولت در لوای حفظ ارزش ها، لیکن با انجام کارهای غیرقانونی به عرف اجتماعی بدل شده است. همین چند روز پیش طلبه ای با زن و فرزند از قم، مقابل مجلس شورای اسلامی آمد، چند نفر هم به او پیوستند و خلاف مقررات کشور در مقابل مجلس تحصن کردند، به بهانه اینکه ما مخالف توافق هسته ای هستیم .

 وزرات کشور دستگاه مسئول در این زمینه است و کارهای این چنینی باید از مجرای قانون و با کسب مجوز انجام شود.

شوربختانه در برخی شهرستان ها نیز مد شده راهی که باید از مجاری قانونی طی شود، از طریق تحصن، تجمع، تحریک عواطف و احساس مردم با دستاویز توهین به علما و ارزش های دینی، پیگیری و حل شود. متاسفانه این گونه اقدام ها خلاف رویه قانونی و دستور دین است.

نکته  جالب در تجمع امروز ساری آن بود کهعالمی که باید منشا برخورد کریمانه و رعایت حصار اخلاق و مدنیت اسلامی در جامعه باشد، با ادبیاتی نامناسب جراید و مطبوعات را تشبیه به کلمه ناصوابی می کند که در شان و منزلت هیچ رسانه و هیچ عالمی نیست!

اینکه واگذاری چند تابلو و استند بدون تشریفات قانونی به یک عضو شورای شهر، درست یا نادرست است، باید با مذاکره و گفتگو و قانون حل شود و اگر شخصی هم در این بین از حقوق مردم دفاع کرده است، نباید با ادبیاتی موهن با او سخن گفت، چرا که همه اعضای شورای شهر باید هم پایبند به قانون و هم متخلق به آداب اسلامی باشند.

متاسفانه عملکرد ریاست محترم شورای شهر ساری و برخی اعضای این دوره شورای شهر به گونه ای بوده است که رویه نبود تعامل با خبرنگاران باب شده است. مدتی قبل نیز دست نوشته و نسخه دست نویس خبر یکی از خبرنگارها قربانی دعوای شخصی بین دو عضو شورای شهر شد. دیوار رسانه ها کوتاه است و همواره ما باید تاوان برخورد و سیاست نادرست بعضی مسئولان به ویژه اعضای شورای شهر ساری را پرداخت کنیم.

نویسنده بر این اعتقاد است که نه توهین به عالم دین شایسته است و قطعا اگر کسی چنین کاری را انجام داده است باید در محاکم قضایی و در نزد دادگاه صالحه با اثبات مدعای مورد اشاره پاسخگو باشد، و نه مطالبات و منافع فردی و شخصی باید به نام عالم دین و حرمت داران کیان اسلام تمام شود. به هیچ عنوان هم نباید از آبرو و عظمت حافظان تدین مردم در این زمینه خرج کرد.

اشاره به این نکته نیز ضروری است که اگر، توهین به عالم دین توهین به امام زمان (عج) و در نهایت توهین به خداوند است، بنا بر این عالم با عالم نیز تفاوت ندارد، اما متاسفانه جمعی بین علمای دین نیز تمایز قائل اند؛ جلسه درس آیت الله جوادی آملی را به تعطیلی می کشانند، هر روز در رسانه ها و محافل شان ده ها بار به هاشمی رفسنجانی می تازند و رییس جمهوری را نیز از تندگویی ها و درشتی ها بی نصیب نمی گذارند.

در همین استان توسط بعضی رسانه های تمامت خواه به امام جمعه ای انگ ضد ولایت بودن و همراهی با شمربن ذی الجوشن زدند، اما نه شخصی تحصن و تجمع کرد و نه کسی گفت که توهین به عالم توهین به خداوند است.

  آقای صالحی عزیز، امیرالمومنین (ع) هم در مقابل ادعای یک یهودی که زره او را دزدیده بود، در محکمه حاضر شد و حتی در مقابل رای دادگاه سر تعظیم فرود آورد و هیچ گاه از مدار دین و عدالت خروج نکرد؛ پس چگونه است که شما به خود شهامت می دهید که دستور دهید دست و پای آن افراد به زعم شما تخریب گر را بشکنند و در شهر آویزان شان کنند! آیا این ادبیات رحمانی و دینی و اسلامی است؟

 ما این سخن شما را از سر عصبانیت می دانیم و حتما شایسته خواهد بود که به عنوان عالم دین از خبرنگاران و مطبوعات استان عذرخواهی و از کلام خود نیز عقب نشینی کنید.

قانون فصل الخطاب همگان است و هیچ کس در خارج از مسیر قانون نمی تواند نه سخنی به بیراهه براند و نه از مسیر عدالت خروج کند تا چه رسد به اینکه بخواهد به عده ای دستور دهد که دست و پای بنده ای از بندگان خداوند را بشکند.

  البته ما موافق توهین به اشخاص و مخصوصاً به روحانیت عزیز نیستیم، چنانچه نگارنده خود نیز از خانواده روحانیت است. متاسفانه مسئله ای که مازندران بسیار از آن رنج می برد در نظر نگرفتن جایگاه ها و صبوری نکردن در خصوص اختلاف نظرها است. اینکه کسی با رای و فکر ما مخالف بود، به هر طریق ممکن بر او بشوریم و یا با او وارد مجادله به نحوی از انحا شویم، نه کار پسندیده ای است و نه در اسلام به آن توصیه شده است.

دین حضرت رسول(ص) دین مدارا و سخن گفتن شایسته است، چنانچه خداوند در قرآن کریم خطاب به پیامبر می فرماید که اگر نبود اخلاق عظیم شما، مردم دور شما را نمی گرفتند.

در هر صورت اگر خبرنگاری هم اشتباهی کرده باشد نباید با این شیوه با او و سایر همکاران ما برخورد شود و شایسته نیست که ما الفاظ نامبارکی را به مطبوعات و رسانه های استان نسبت دهیم، بلکه باید از مجاری قانونی پیگیر احقاق حق باشیم.

  اگر عضوی از شورای شهر نیز با عضوی دیگر در زمینه ای اختلاف نظر داشت، نیازی نیست که این موضوع به میان مردم و کف خیابان آورده شده و امنیت روانی و نظم اجتماعی جامعه را سلب کند.