بزرگان برای بزرگان دعا کردند.(استاد گوران، دکتر موسوی، دکتر شهابی، دکتر برزگر، استاد عظیمی؛مهندس کولاییان و...) من که کوچک این جمعم. دعا می کنم موسیقی ما از نعمت حضور این عزیزان هم چنان بهره مند باشد. الهی امین

هنرمندانی که با رنج های سالیان دراز توانستند داشته های زرین نسل گذشته را برای امروز و فردا حفظ و احیا کنند...ایکاش مرحمی باشیم بر رنج های بی شمار این دو استاد بی بدیل...از خدای مهربان می خواهم با لطف ویژه ی خود که خالق هنر است این دو سرمایه ی گرانبهای مازندران را حفظ فرماید...آمین

نمیدانم در این صبح بارشی ، ابرِ همنوای چشمانِ من ، خود را از بامِ باغسرای من کنار می کشد تا خود باشم و تنهایی و نجوای خاطرات !؟
از کدامشان بگویم تا سخنم به قصدِ قربتشان باشد ؟ بقول دوستِ فرهیحخته انارستانی ام حضرتِ عظیمی ، هردو ی دردمند سوی چشم دشت و دیارِ ما بودند و دارند به تاریکی مان میبرند!
من این بخت را داشته ام که سالهائی را به تلمّذ حال ، اذنِ حضور در پای کمانچه عمو احمدمان داشته باشم . عمو وقتی به شور میرفت ، افسارِ پنجه را رها میکرد و میدیدم که حرکتهای به چپ و راستِ دستِ او ، زنّار به آرشه نبسته است - پنجه ، میرود هرجا که خاطرخواه اوست... ! به عبارتِ دیگر ، به اوج و عروجِ حال ، از عمو لبخند را داشتیم و اطاعتش از آنچه که بر دست و پنجه میگذرد ! روزی به چنین اوجی ، احساس کردم به رغم ناشنوایی ام ، آوای پنجه اش بر گوشم می نشیند و من حضورِ نغمه را از ( دشتی ) تا به گوشه ( دیلمان ) اش تعقیب می کنم ..!
و وقتی نغمه و نوا فرو نشست و ساز از ساقِ خسته او کنار کشید ، رو بمن کرد و گفت : چیزی میخواستی بگوئی ؟ گفتم عمو ! من ترا می شنیدم ....!
با آن تبسم شیرین گفت : عجبا...عجبا که من نیز به رغم نابینائی ام احساس میکردم ترا می بینم ...! این چند کلمه که بین من و او رد و بدل شد ، اشکِ حاضرینِ حضور را در آورد...!
و حالا .... و حالا...... و حالا.....

• عمران اصغریپاسخ به این دیدگاه
  سه شنبه 22 دی 1394-16:8

  عموکیوسٰ هم محلی عزیزٰته غصه نخرٰایشاا...دواره عمواحمدآقاشه کمونچه ره دست گیرنه واماره اتاکتولی مهمون کانده
• محمد عظیمیپاسخ به این دیدگاه
  سه شنبه 22 دی 1394-1:1

  عزیز مهربانم. استاد گوران گرانقدر. می دانم که در این ایام با بیماری ها دست به گریبان هستید و فریاد سکوت شما در جان ما طنین انداز است. می دانم چقدر دلهای پریشان در انتظار صدای کمانچه ی عمواحمد می تپد. برای شماکه گوش هوش مازندران و آبروی شعر تبری هستید آرزوی سلامتی می کنیم.
• جویباریپاسخ به این دیدگاه
  يکشنبه 20 دی 1394-14:2

  با سلام، استاد دوستت داریم ،اقل شما مواظب خوتان باشید،دعا برای سلامتی این دو عزیز وشما استاد بزرگوار.

  • حسین برزگر ولیک چالی از دهستان بنافت بخش دودانگه ساریپاسخ به این دیدگاه 2 0
    يکشنبه 20 دی 1394-17:37

    برای این دو استاد گرانمایه عرصه فرهنگ و هنر بومی مازندران ازخدای مهربان ،تندرستی و بهبودی را آرزومندم. بی گمان کارنامه درخشان آنان در شناساندن و پاسداری از آواها،نواها و نغمه ها ی ماندگار موسیقی دیار سبز آبی تبرستان ،بیادماندنی و شکوه آفرین خواهد بود و ساز و آواز این دو پیشکسوت هنر بومی همراه با آفرینش ترانه ها و آهنگهای جاودانه هیچ گاه از یاد نخواهد رفت و طنین صداهایشان از دشت هاو کوهستان های مازندران بزرگ و یکپارچه همچنان به گوش می رسد.

دستان دعای خود را برای سلامتی دو خورشید تابان موسیقی مازندران به سوی درگاه خداوند می گشاییم و از پزشکان گرانقدر و دلسوز می خواهیم برای نورافشانی چشم بینای فرهنگ سرزمین ما تلاش فرمایند.

خداوند همه بیماران از جمله این دو عزیز را شفا بدهد تا بتوانند در سلامتی به هنر این استان خدمت کنند

بهبودی هر دو هنر مند بزرگ استاد احمد محسن پور و استاد حسین طیبی را آرزو می کنم .