طالب آملی تماما افسانه نیست. طلب آملی شاعری از خطة آمل که در دربار هندیان شهرت گرفت، بنیاد و منشا شکل گیری اقسانه طلب آملی است که طبیعتا شاخ و برگ افسانه بسی دور از واقعه اصلی و حتی دور از ذهن است.
امیر پازواری هم چوپان نبود. محل زندگی امیر به لحاظ جغرافیای تاریخی که با جغرافیای فعلی هم چندان تفاوتی ندارد چوپان بودن اور ا تأیید نمی کند. امیر کشاورز و احتمالا شالیکار بود و احتمالا چند گاو هم داشت. کما اینکه چند قطعه معروف از شعر منسوب به امیر این موضوع را تأیید می کند از جمله: "مره کل امیر گننه پازوارخ -مرز گیرمه دائم تمیجاره" و نماشته سر وا دکته صحرا ره- خور بمو ورگ بزوئه ته گلا ره .... (ورگ= گرگ، گلا= گاو ماده یا گاو ماده اول باز زاده باشد)

• سوادکوهی پاسخ به این دیدگاه
  سه شنبه 29 دی 1394-15:5

  طالب آملی سرنوشت نامعلوم دارد می گویند طالب از خانه زندگی اش فرار کرد و دارای فکر و عقل سلیم نبوده و بنابراین چون خواهرش قصد داشت زهره را برای وخواستگاری کند این آدم ساده لوح از آمل فرار می کند و سربه کوه و صحرا می زند همچنین( طالب مه طالبا طالب فراری طالب را بوردنه میون هندی هندی زنان گهره تو دائه ) خواهرش خیرانسا برایش گریه و زاری می کرد وبماند
  امیرپازواری گالش و چپون حاج صالح بیک تو امیرکلا بوده و داستان زیادی دارد همچنین امیر پازواری کارگر حاج صالح بیک بوده و خودش چیزی نداشت و بقول امروزی ها قراری بود ( خرج و مزد ) کار می کرد زمزمه هایی هم می کرد و بسان شعر می گفت که بعد ها می گویند او هم به سرنوشت نامعلومی دچار شد و هیچ تاریخ و ادله اثباتی برای ورود و خروج امیر در عالم هستی و زمان و مکان خاصی را بیان نکرده اند

سلام و درود
باید صراحتا عرض کنم درست نیست برای دفاع از شخص یا جریانی اشخاص و جریانات دیگر رو تخریب کنیم !

جدای از حفظ و حراست تاریخ و بقایای تمدنی گذشته باید ب این حقیقت متذکر شد که اسپهبد خورشید یک کافر بوده و اسطوره سازی و الگوسازی با تعریفات و تمجیدات متعصبانه از یک گذشته الوده ب کفر انچنان خوشایند و جای بالندگینداشته و نخواهد داشت !
متاسفانه این تعصبات نژادی همواره با ما بوده و هست !
امیدوارم مشکلات حفظ و حراست اثار تاریخی ما حل ک البته نیاز ب همتی و اراده ای مردمی هست نه تعصب نژادی !

همچنین تشکر از مطلب مفیدی که اقای کولاییان زحمتشو کشیدن الان در منطقه ما زمینی که درش باقلا کشت میشه رو باکِله جار میگن !

بدرود

• اسپهبد پاسخ به این دیدگاه
  يکشنبه 14 خرداد 1402-23:4

  عزیزم کافر نبوده زرتشتی بودن ، آنقدر هم ناموس پرست بوده که وقتی زن و بچه اش به دست اعراب افتاده خودکشی کرده
• الف میم پاشاپاسخ به این دیدگاه 4 0
  پنجشنبه 7 دی 1396-3:14

  چه اندیشه ی و دیدگاه متعصبانه و ابتری دارید شما
  اسپهبد خورشید کافر بودددده ؟؟؟؟
  زمین کشت باقلا = باکله جار ؟؟؟
  خیلی اوضاع ت وخیمه
  امیدوارم همون قرآن ت نجات ت بده
• پاسخ به این دیدگاه
  سه شنبه 29 دی 1394-12:53

  جواب مناسب به شما داده خواهد شد منتظربمانید

با تشکر از نویسنده محترم که نام با شکوه خورشید را برای موطن زیبای خود سواد کوه به پیش کشیده است . اینجانب با استفاده از فرصت، دو نکته را عرض می کنم :

1- واژه خورشید فارسی است اما مازندرانیان آن را به جای واژه " باکالیجار" به کار برده اند .

باکالیجاربرای مازندرانی ها و یا همان مردم تبرستان، لقب بزرگ مرد قوم و یا بزرگ مرد ایالت و یا لقب بزرگمرد محل بوده است .
گاهی هم" جسنف" لقب بزرگ قوم بود ، معنی واژه جسنف نیز " خورشید" بوده است. . معنای باکالیجار هم " خورشید ایالت " و یا همان "چراغ محل" و یا " چراغ ولایت " است .

مردم تبرستان، ترجمه به عربی واژه باکالیجار را برای قابوس وشمگیر برگزیدند، مردم او را " شمس المعالی " به معنای خورشید بلندی ها و یا همان خورشید تبرستان لقب دادند .جالب توجه اینکه بعد ها جانشینانش لقب سابق یعنی باکالیجار را برگزیدند و به همان اکتفا کردند .
حکام دیلمی هم که بر دیگر ایالات ایران فرمان رانده اند آن ها نیز لقب باکالیجار( خورشید ایالت ) را برای خود قائل بوده اند.

2- نام کتیر (سنسکریت )به معنای غار است و به کوهی داده شد که غاری استثنایی در آنجاست و در زبان مردم ، آن کوه به همان دلیل بعد ها احتمالاً از «کتیر گری» به خطیر کوه شهره شد .
در مورد غارخطیر کوه متاسفانه حرف بدون استناد اعتمادالسلطنه، نویسنده یی از عهد قاجار همچنان بر سر زبان ها است . او یعنی اعتمادالسلطنه اولین کسی است که بر اساس روایت مرعشی از پناهگاه اسپهبد، آنجا را همان« غاری و کهفی به راه زارم و یا آرم» دانسته است حال آن که رود موسوم به زارم از مشرق به رود تجن وصل می شود و دربند کولا هم که مرعشی همانجا بدان اشاره می کند در جنوب شرق ساری واقع است .گویا با مشاهده یی از دور که اعتمادالسلطنه در سفر خود به سوادکوه از غار داشته است،او یعنی اعتمادالسلطنه بودکه غار خطیر کوه(لاپ کمر ) را به اسپهبد خورشید نسبت داد. این قصه ، که تحریف قول مرعشی توسط اعتمادالسلطنه است ،درست نیست . این که فرمانروای وقت تبرستان(اسپهبد خورشید ) به شیوه رابین هود ، کسانش را در چنان جایی و غاری که از کیلومتر ها در منظر است، مخفی کند، پذیرفتنی نیست !
از نویسنده محترم و همه کسانی که به روایت اعتمادالسلطنه باورمند باقی مانده اند پوزش می خواهم .
www.kulaian.com

• سلیمانیپاسخ به این دیدگاه 4 2
  دوشنبه 28 دی 1394-13:35

  با درود به آقای کولاییان/از توضیحات منطقی و مستدل شما بهره بردم/وقتش رسیده که غبار ابهام زدوده شود.

سلام قبر اسپهبد خورشید کجای لفور بود زیر اب رفت ؟؟ایا عکسی ازش وجود داره؟؟

• پاسخ به این دیدگاه 3 0
  يکشنبه 27 دی 1394-15:57

  تو منطقه چاشتخواران لفور

من دارای اصالت سوادکوهی هستم ولی حرفهای شما را نمیفهمم، اینکه طالب آملی و عشقش واقعیت دارد یا نه و یا امیر پازواری چوپان (کم ارزشی) بوده چه دخلی به اسپهبد خورشید دارد.نفی دیگران اثباتی بر حقانیت حرفای شما نمیشود.بزرگی از زلالی و فروتنی می آید نه از ادعا.
با تشکر از شما

• کجوری پاسخ به این دیدگاه 3 0
  دوشنبه 28 دی 1394-16:7

  با سلام و احترام من نفی نکردم نوشته ام طالب آملی با یک هویت نامشخص آملی ها بدان می بالند و مگر چوپان بی ارزش هست که شما آن را کم ارزش لقب دادید پیامبران ما چوپان بودند نوشته ام امیر پازواری هم یک چوپان بود ودر مکازندران یک اسطوره شد حتی با وصل کردن اشعار دیگران بنام ایشان شما مطلب ساده مرا نگرفته اید که گفته ام چطور شد هر کس هر دیار با هر پیشینه ای داشت اسوره شد ولی خورشید سوادکوه در پشت ابر پنهان شد و اثری از خورشید نیست از دقت نظر شما سپاسگزارم ولی اینکه کسی را توهین یا تگذیب کرده باشم خیر