مازندنومه؛ سرویس سیاسی، حبیب ساسانی، مدرس دانشگاه، اهل تنکابن: در نظام های سیاسی پارلمان تاثیرگذارترین نهاد بر روند تصمیم سازی ها در حوزه های مختلف است.

تصویب قوانین مورد نیاز و بعد نظارتی از اهم وظایف این نهاد است. از این رو افرادی که خود را شایسته تصاحب صندلی نمایندگی مجلس می دانند، باید از ویژگی هایی برخوردار باشند تا بتوانند به خوبی به ایفای این نقش ملی بپردازند.

 برگزاری 9 دوره انتخابات مجلس از ابتدای پیروزی انقلاب تا کنون با فراز و فرود هایی همراه بوده وتجربه گران سنگی در اختیار مردم است تا به گزینش آگاهانه بپردازند.

نویسنده با نگاه سلبی به این مساله باور دارد که به نامزد انتخاباتی که ویژگی های زیر را ندارند، نباید رای داد:

1- اولویت دادن منافع حزبی و جناحی به منافع ملی: برای برخی از نامزدهای انتخاباتی تنها مساله مهم پرداختن به مسایل حزبی و جناحی است. این ویژگی هم شامل نمایندگان کنونی است که با رصد فعالیت های گذشته آنان به راحتی می توان آن را تشخیص داد و هم در شعارها و برنامه های نامزدهای کنونی برای ورود به مجلس. این خصیصه به معنای حزب گرانبودن نیست، بلکه مراد آن است که در برنامه های شان رویکرد ملی وجود ندارد. در حالی که وجود احزاب با برنامه در کشور ضروری و از لوازم دموکراسی و سبب نشاط سیاسی است .

2- فقدان تشخیص اولویت های اصلی و فرعی کشور: با تامل در برنامه ها و شعارهای برخی از نامزدهای انتخاباتی معلوم می شود که برخی از این نامزدها میان اولویت های اصلی و فرعی کشور در دهه چهارم انقلاب تمایزی قایل نمی شوند. باوجود قوانین بالادستی در کشور و ضرورت اجرای آنها در راستای تحقق اهداف سند چشم انداز و برنامه ششم توسعه نمی توان در مجلس به دنبال تصویب قوانینی بود که تداعی کننده رویکرد "آزمون وخطا "در سیاست گذاری ها باشد.

3- برنامه گرا نبودن :نکته ای که نامزدهای انتخاباتی ورود به مجلس باید توجه کنند آن است که جایگاه نمایندگی صرفا یک جایگاه تشریفاتی نیست. بنابراین یک نماینده تنها نماینده حوزه و منطقه انتخابیه  خود به حساب نمی آید، بلکه نماینده کل کشور است و رای دادن و ندادن به تصویب شدن یا نشدن طرح یا لایحه ای درمجلس خروجی آن برای همه مردم است. از این رو نماینده باید دارای برنامه ای جامع و اهداف مشخص در سطح ملی نیز باشد و تنها بابرنامه های جزیی مختص به حوزه انتخابیه خود نمی تواند به اهداف کلان نمایندگی جامه عمل بپوشاند.

4- شعارگرایی بدون توجه به امکانات و واقعیت های موجود کشور: برخی نامزدهای انتخابات در نطق های انتخاباتی شان به گونه ای سخن می گویند که با ورودشان به مجلس فورا همه مشکلات کشور در حوزه های مختلف اقتصادی، فرهنگی و سیاسی حل خواهد شد. طرح شعارهایی به دور از واقعیت های موجود و مخصوصا در زمینه بودجه و اجرای طرح های کلان در حوزه های انتخاباتی و ناتوانی در عملیاتی کردن آنها سبب خواهد شد تا مردم  به کلید واژه "دروغ" روی آورده که به نوعی مشروعیت زدایی از عملکرد مسوولان خواهد بود.

5- فقدان آگاهی نسبت به تحولات منطقه ای و نظا م بین الملل : بر آگاهان سیاسی پوشیده نیست که تحولات نظام بین الملل بر جهت گیری و سیاست گذاری های داخلی کشورها تاثیر گذار است. آگاهی نمایندگان مجلس نسبت به این تحولات اولا در نوع جهت گیری و اتخاذ مواضع  موثر بوده و ثانیا در تصویب قوانین مورد نیاز مجموع عوامل تاثیر گذار را مد نظر خواهند داشت .

درمجموع مردم  نامزد هایی رابه عنوان نمایندگان خودشان انتخاب نمایند که بتوانند با تشخیص نیازهای کنونی کشور و در نظر گرفتن مجموعه شرایط منطقه ای و بین المللی تاثیر گذار و پرهیز ازشعارهای غیر قابل اجرا و وعده های غیرعملی؛به تصویب قوانینی بپردازند که در پرتو ان منافع آحاد جامعه بر آورده شود.