اشرفي به mehrnews گفت:حمایت ارگانها از فرهنگ شفاهی باید به صورت واحد و با توجه به بودجه سازماندهی و مشخص شود ، چرا که خطر فراموشی فرهنگ شفاهی را تهدید می کند.

این کتاب که به بررسی پیش خوانی ها ، نوحه ها ، گوشه ها و مرثیه ها در تعزیه نواحی ایران می پردازد ، تولید مرکز موسیقی حوزه هنری است و در سال جاری توسط انتشارات سوره مهر به چاپ دوم رسیده است .

دامنه تحقیق در کتاب ققنوس از شمال و شرق کشور آغاز شده و در جنوب خاتمه یافته است و تعزیه در استانهایی همچون خراسان ، مازندران ، گیلان ، سمنان ، تهران ، قم ، مرکزی ، اصفهان ، اردبیل ، زنجان ، قزوین ، آذربایجان شرقی ، بوشهر ، یزد و لرستان مورد تحقیق قرار گرفته است .

اشرفی تعزیه را یک ژانر موزیکال دانست و گفت : با توجه به این که بخش مهمی از ساختار فرم در تعزیه  را موسیقی تشکیل می دهد می توان نتیجه گرفت تعزیه بدون موسیقی ، فقط شعر است . و از آنجا که اشعار آن ، وزین و استوار نیست نمی تواند به تنهایی القا کننده مفاهیم مورد نظر باشد . پس بنابراین نماد دهنده شعر تعزیه موسیقی است .

اين محقق بهشهري در خصوص نقش تعزیه در حفظ موسیقی افزود : نباید فراموش کنیم که در جامعه اعتقادی ، مفاهیم مذهبی نقش مهمی در حفظ و انتقال هنر و به تبع آن  موسیقی دارند " این محقق و پژوهشگر در ادامه رابطه موسیقی و تعزیه را این گونه بیان می کند : " اگر چه در حال حاضر مردم از طریق رسانه های دیداری و شنیداری انواع موسیقی را می شنوند ، اما نباید فراموش کنیم که در گذشته و به ویژه در دوره قاجار گسترش موسیقی ردیفی در نقاط مختلف کشور از طریق تعزیه بوده است و همین گسترش از طریق تعزیه ، موسیقی ردیفی رابه عنوان موسیقی ملی و نمادی از وحدت ملی معرفی کرد .

به اعتقاد وی ، ما با یک فرهنگ شفاهی گسترده که تا چند دهه قبل سینه به سینه منتقل می شده است  مواجه هستیم که برای حفظ آن باید دست  به کار شویم . نصری اشرفی حفظ فرهنگی شفاهی از جمله تعزیه و موسیقی آن نیازمند یک برنامه ریزی واحد می داند و یادآور شد : رابطه تعزیه و موسیقی رابطه ای دو سویه و تنگاتنگ است و موسیقی نماد دهنده شعر است .