مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، بهارک همتی: بچه ها بیدار شین مدرسه تون دیر شد. بدویید. بدو سرویس اومده دم در. بیا لقمه ات رو بگیر. بدو داره بوق میزنه. وای کجا داری میری؟ چرا زودتر یادت نیفتاد؟ بدو دیگه بابا رفت. بیا پسرم، خواهرت رفت، تو هم بدو که دیرت نشه. بیا اینم لقمه ات. بدو سرویس تو هم داره بوق میزنه. خدایا سرسام گرفتم . کی میشه اینا برن من یه نفسی بکشم!

***

  خوب. اینم از امروز. بچه ها رفتن. حالا چکار کنم. خونه رو که دیشب تمیز کردم. ظرف نشسته هم که ندارم. اول صبح هم که وقت ناهار درست کردن نیست. تا ساعت ده صبح وقت دارم. دیگه اینترنت و تلگرام هم چیز جدیدی نداره، خسته شدم ازش. دوست و آشنا هم که الان وقتش نیست برم پیش شون. عه! چه خوب! میرم پارک ملل. ببینم می تونم یه هوایی عوض کنم. 

***

خوب اینم از پارک ملل. وای چه هوایی! چقدر ماشین پارک شده! یعنی مردم واسه چی الان اومدن پارک؟! لابد اونام مثل من کاری ندارن اومدن ببینن چه خبره. چه جالب همه یه عینک دودی زدن که با هم چشم تو چشم نشن و ورزش کنن. یه گوشی هم تو گوش شون که موزیک گوش بدن و بتونن ریتم بگیرن و ورزش کنن. از فردا یادم باشه با خودم وسایل لازم رو بیارم.

چه جالب! همه لباس ورزشی پوشیدن و دارن ورزش می کنن. دست مسوولان درد نکنه واقعا. وای چقدر بدنم خشک شده کاش یکی بود یه کم بهمون ورزش کردن یاد می داد، مام یه ذره ورزش می کردیم.

کتفم داغونه از بس تو خونه شستم و سابیدم. تمام تنم درد می کنه. ای کاش یه کم بتونم بدون این که توجه کسی رو جلب کنم ورزش کنم. آخه تنهایی خیلی سخته. آدم معذب می شه!

عه! ته پارک ملل هم یه عده دارن ورزش صبحگاهی می کنن. کاش منم می تونستم برم تو گروه شون. نکنه ازم پول بخوان؟ نمی دونم چه جوریه شرایط عضویت. ای کاش منم دوستانی مثل اینا داشتم.

-خانم ببخشید منم می تونم بیام تو گروه تون؟ می شه؟...

-چه خوب. فکر می کردم خیلی سخت باشه. پولی هم نیست. چقدر عالی! پس منم صبح ها میام.

نکنه از خونه زندگیم بیفتم؟ نه بابا تا یک ربع به نه صبح بیشتر نیست. ولی کاش موسیقی هم داشت که بتونیم حرکات مون رو هماهنگ کنیم. چی؟ دستور از بالا بوده که موزیک پخش نشه؟ چه حیف. خوب اشکال نداره حتما یه چیزی می دونن که موزیک رو ممنوع کردن. ولی اگه بخواییم اون جوری حساب کنیم صدای پرندگان و صدای رودخونه رو هم باید سایلنت کنیم که ...

وای چقدر سبک شدم. خیلی خوبه. ورزش صبحگاهی عالیه. از فردا هم میام. 

 ***

 امروز تو خونه خیلی پر انرژی شدم. ناهار رو که درست کردم و بچه ها اومدن خونه واقعا سرحال بودم. آخه وقتی ورزشم تموم شد و اومدم خونه با سرحالی غذا رو درست کردم و به درس و مشق بچه ها هم بهتر رسیدگی کردم. کلی هم باحاشون بگو بخند کردم. چون از صبح پر انرژی بودم.

کی فردا میشه که بتونم بازم برم ورزش کنم؟...

-ببخشید خانوم شما از کی می آیید پارک ملل ورزش می کنید؟

اوه این خانومه می گه من الان چند ماهه میام و تو این چند ماه یازده کیلو وزن کم کردم! این که خودش الان کلی چاقه! همین که تا الان نمرده خیلی جای شکر داره!

***

  بچه ها بدوین من دارم می رم ورزش. وقت ندارم. تو رو خدا بدویین...

 ***

  خوب اینم از پارک ملل...

ای وای پس کجان؟ ورزشکارای صبحگاهی چی شدن؟ ای بابا من که تا آخر ملل رو گشتم نبودن. آهان چند تا خانوم اونجان. برم ببینم چی می گن.

-ببخشین این خانومای ورزشکار صبحگاهی کجان چرا نیستن؟

-آخ جلوی ورزش مون رو گرفتن؟

-چرا؟ من که خیلی دوست داشتم. حیف شد. خوب آخه من الان پول از کجا بیارم برم باشگاه ؟ تازه باشگاه، هم هواش تازه نیست و هم صدای موسیقیش به درد من نمی خوره و میره رو اعصابم.

چقدر خوب بود اون روزایی که میومدم پارک ملل و تو هوای پاک و تمیز کنار رودخونه و سکوت و آرامش ورزش می کردم. واقعا چرا جلوی همه چی رو می گیرن و نمی ذارن یه فعالیتی داشته باشیم؟ ورزش بانوان توی پارک اونم با لباس کامل، به کی برخورده؟!