مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، حسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاری ایران: به تازگی آماری از سوی من در رسانه ها منتشر شد مبنی بر این که ایران پس از عراق دومین کشور غمگین دنیاست. بر این اساس ما حتی از کشورهایی مانند افغانستان، یمن، سوریه و برخی کشورهای گرسنه آفریقایی ناشادتریم!

برخی پرسیده اند منبع این امار کجاست؟ باید گفت دو پژوهش در دنیا هر ساله انجام می شود. پژوهشی که 2014 انجام شد و بر اساس شاخص ها، کشورهای غمگین احصا شد و ایران فقط از عراق جلوتر است

شاخص 2015 از بین 157 کشور در مولفه شادی و نشاط رتبه ایران 105 است.

اختلالات روانی که آمار 23 درصدی آن را وزارت بهداشت اعلام کرد و خشونت که دومین یا سومین میزان پرونده های قضایی را به خود اختصاص داده است و... را اگر در کنار هم بگذاریم، به این تیجه می رسیم که در کشور برای غم ها بیشتر برنامه ریزی می کنیم تا برای شادی و نشاط. نتیجه اش هم این وضعیتی است که امروز در حوزه نشاط اجتماعی در کشور داریم.

شاید این سئوال ایجاد شود که برنامه هایی مانند جشنواره های مختلف فرهنگی و مراسم روز مازندران در ایجاد شادی چقدر سهم دارند. ما از حرکت های نمادین استقبال می کنیم و تاثیرگذار هم است، اما موضوع شادی و نشاط جزو لاینفک زندگی است و نباید محدود به یک مقطع زمانی شود.

شادی فقط خندیدن و زدن و رقصیدن نیست. همین که حس مثبت در زندگی باشد و انسان احساس سرزندگی کند، یعنی شادی. بخشی هم به نگاه افراد مربوط می شود.

خیلی وقت ها خودمان را سانسور می کنیم، فضای بانشاط در خانه، اما در بیرون نقاب می زنیم و از واقعیت خود فاصله می گیریم. در محیط کار هم همین طور.

اتفاقی که تاثیر گذاشت به این مسیر وارد شویم و جزو کشورهای ناشاد باشیم. دولت ها هم ممیزی می کنند و همواره عنوان می شود که چه نکنید؛ نمی گویند چه بکنید. همه منتظر هستیم دیگران فضای شاد ایجاد کنند در حالی که آدم های شاد و موفق، خود عامل می شوند.

خودمان سبک زندگی مان را به سمتی هدایت کردیم که هم تنهایی اجتماعی را بیشتر احساس می کنیم و هم حس صمیمیت و مهربانی که در گذشته در زندگی ها ساری و جاری بود، امروز کاهش یافته است. در گذشته با وجود کارهای زیادی که بزرگترهای ما انجام می دادند، اما فرصتی را برای دورهم نشینی و شب نشینی فراهم می کردند.

 آیین ها و جشن های ملی ما با مبانی دینی ما مغایرت ندارد. از زمانی که صبر کردیم تا دولت ها ما را شاد کنند مقداری در خود فرو رفتیم و نتیجه اش این است که امروز به ظاهر امکانات بیشتری داریم اما شادی کاهش یافته است.

بابد بدانیم که شادی باعث می شود افراد وظایف خود را بهتر انجام دهند و چرخ کشور بهتر بگردد.