"مه دِل لِه وای لَ لِه وا بَوِردِه"!
-------------------------------------

گت" له له" وا زن مازندرونی
دیگه،
نفس ندارنه.
...
امه
"بنافت"
امه
خارِ "سنگده"
امه قشنگۀ "فریم"
دیگه جرس ندارنه.

-
*-سالها شده(بیش از سی و سه سال) که برون از سرزمین ما هستم.
گت" له له " وای مازندرونی، را نخستین بار در سال 1355 در سالن "خانه جوانان ساری" دیده و آوای او را شنیدم.
هنرمندان از سرتاسر استان مازندران در همۀ زمینه ها جمع شده بودند.
پایان برنامه را به "لَه لِه وا"، واگذار کرده بودند...
آمد....
خواند:
"مه دل له وا بورده، وا بورده
مه دل ره وای له له وا بورده
مه دل ره آسمون روجا بورده
مه دل ره ساروی کیجا بورده."
------------------------

.
گت" له له" وا زن مازندرونی
دیگه،
نفس ندارنه؛
امه
"بنافت"
امه
خارِ "سنگده"
امه قشنگۀ "فریم"
دیگه جرس ندارنه.
....
حسین طیبی، انسانی ساده، "له له وای" سنگده ، فریم، بنافت (بخش دودانگۀ شهرستان ساری -استان مازندران) در روزهای گذشته به تاریخ نواهای مازندرانی پیوست، تاریخی که خود یکی از نویسندگانش بود، که بگوید:
""مه دِل لِه وای لَ لِه وا بَوِردِه"!

با احترام
کیانوش

هفدهم "اونِه ماه" سال 1528 تبری

شانزدهم اسپندماه سال 7038 میترایی

با سلام و عرض ادب
این روزها مردی را از دست داده ایم که هنوز هم صدای نی (لله وا) در ذهن همه مازندرانی ها و هنر دوستان است و بنده هم از طرف همه مازندرانی های مقیم بندر عباس درگذشت این هنرمند نامی مازندران را به خانواده ایشان به خصوص به پسر ایشان جناب آقای ارسلان طیبی تسلیت عرض می کنم:
نام و یادش گرامی
تقدیم به استاد طیبی:

چمــره للــه واره یـاد نکمبی
ته طالب طالباره یـاد نکمبی
ته یاد دایم امه ور زنده هسه
ته نجما ته صداره یاد نکمبی

روحش شاد

انا لله و انا الیه راجعون
غم از دست دادن استاد حسین طیبی ، بس بزرگ و عمرکاه است. آنان که با نوای لله وای استاد و آهنگ هایی نظیر« مش حال، کرچال، کمرسری، زاری و..» برای خود خاطراتی ساخته اند، نه استاد را فراموش می کنند و نه نوای زیبای لله وای ایشان را چراکه هنر و هنرمند هر دو ماندگارند.

انالله و انا البه راجعون - روحش شاد
.
.
.
لله وا خاموش نمی شود و استاد را در خاطرات ما زنده نگاه خواهد داشت

خبر از هجرت و رحلتِ بالا بلندی چون استاد ِ بزرگِ نی نواز - حسین طیبی - بدین کوتاهی هم میشود !؟
دیرگاه شب است و من که عصرانه جمعه روزم به زمزمه هائی به همراهی نیِ ارسلان اش صرف شد ، کجا می پنداشتم - من و ارسلان - که به ساعتی بعد سوگوار هجرتِ حضرتِ استاد خواهیم شد ....!؟
تعزیتم برای که؟- که خو د نیاز به تعزیت و تسلّی دارم ....!
چه غمی دارد لله وای استاد که لب به لبِ غیر نخواهد داد... !
من در هجمه ی خاطرات هستم و بگذارید بگویم که در سال 1350 ، به سفری که به انگلیس داشتم ، به توصیه دوستانم ، رستورانی در حوالی هاید پارک لندن یافتم که اگر اشتباه نکنم به اسم ( شندلیه ) و با مدیریتِ یک ایرانی از اهالی بابلسر بود . با من ، به هر کجای آنسوی آب که سفر میکردم - و زیاد سفر میکردم - کاستی از نی نوازی استاد طیبی همراه بود . با مدیر مازنی رستوران شندلیه این قرار را داشتم که به یک ساعت زمانِ صرفِ ناهار ، باید نوارِ نیِ استاد طیبی پخش شود ...! به دوماه نخستِ سفرِ نخست ِ و سفرهای بعدی ، به این قرار عمل شد ... عشق به دیار و به هنرِ دیار یعنی همین ....!
امشب چه ام میشود ؟
(دل مَشتِ غرصوئه ، دارنه میلِ زار اَمشو
زارِ صنوبر و ، سور و اسپیار امشو)













بروم وضو به یادها بسازم و نجوای خاطره که به کجاوه هجرتم فرا خوانده میشوم.... شما به سلامت باشید !

اینجانب مراتب همدردی خود را نسبت ، به از دست شدن دومین استاد فقیدِخود ساخته ، پس از استاد بلند آوازه احمد محسن پور ، زنده نام حسین طیبی ، ابراز داشته و امیدوارم کانون های فرهنگی هنری استان ، کشور و دوستداران فرهنگ و هنر و حامیان صدیق آن ها نسبت به برگزاری مراسم خاکسپاری آن ارثیه مهم فرهنگ وهنر مازندران و ایران از هیچ کوششی دریغ ننمایند . شکیبایی خانواده گرامی اش را آرزمندم .