مازندنومه؛ سرویس سیاسی، آناهیتا طبری ساروی: «راست گفتند زیباترین شهرهای جهان تقریبا هرگز به طور تصادفی ساخته نشده اند.» چهار سال پیش شورای چهارمی ها با رای مردم (ساری) برتخت تکیه زدند. نبود نظارت به عملکردشان باعث می شود آنچه وعده قبل از انتخاب به مردم حواله داده بودند را به بازی بگیرند؛ مرا یاد و تو را فراموش.

اگر اندکی به کارنامه کمسیون های شورای چهارم شهر دقت کنیم راه به کردار درست برای بهسازی و توسعه پایدار شهری نمودار ندارد که شهر و تراکم فروشی، حراج منابع به سوی منافع خود و مانند این ها بیشترعیان می شود.

یادتان هست که در آخرین شب تبلیغات چهار سال گذشته، خیابان پانزده خرداد ساری و بعضا دیگر خیابان ها وانت به وانت غذای رستورانی بسته بندی شده روی دست بعضی کاندیداها باد کرده بود که به رهگذران هدیه می دادند؟

آن روزها آنانی که قول های شکمی و شناسنامه ای داده بودند می دانستند وقتی بر اریکه صدارت شورا، بی نظارت تکیه بزنند، رندانه در این فرصت چهار ساله آنچه وعده و برنامه داده اند باید به بایگانی بسپارند و اسب سهم خواهی زین کرده و قطارجیب پرکنی خود را بر ریل تقاضاهای قانونی و غیر قانونی مراجعان سوار کرده تا چندین برابر خرج میلیاردی خود را، از سفره شهروندان برداشت کنند.

.وقتی به کارنامه شورای چهارم شهری مثل ساری توجه می کنی از کارنامه درخشان پیشرفتش خبری نیست، از حجم ظاهر سازی وعوام فریبی و کار پوپولیستی مات می شوی اما ازکار زیر ساختی و درخور ساری خبری نیست. اکنون خبری از والایی این شهر نیست و هویداست در این چهار سال شهر بسیار آزار دیده است !

در تراکم فروشی چگونه مجوز ساختمان های یازده طبقه داده شد، بی توجه به هویت و معماری شهری، بدون پارکینگ، بدون امکانات وفضای سبز، و نمودار یک شهر بی قواره و بدترکیب که تحویل نسل بعدی شده است؟ !

تیر برق ها را رنگ زده اند، ولی موزائیک ها را در کاشتن باری به هر جهت در پیاده روها نصب کرده اند که عموم عابران از لق لق آن و از چکه نشت آب باران بر لباس شان در عذاب باشند .

دفع زباله یا همان پسماند که امروز به طلای کثیف مشهور است، در شورای چهارم از هر خانوار سی و سه هزار تومان به یکصدهزار تومان افزایش یافته است، در صورتی که با روش مکانیزم های تبدیلی و فرآوری علمی می توان به مردم خدمات بهتری داد که متاسفانه در دفن آن میلیون ها تومان به از ما بهتران پول داده شد. شوربختانه دفن غیر علمی موجب آلوده شدن سفره های زیرزمینی بالادست و رسوخ انواع میکروب ها در آّب مصرفی شهروندان ساروی و نابودی زمین ها و محصولات کشاورزی درشعاع بیست کیلومتری روستائیان عزیز مرز سمنان و مازندران شده است .

شورای چهارم که وکالت مردم ساری را داشت آیا نمی دانست در شست شوی چوب ها و تبدیل آن به کاغذ در کارخانه صنایع چوپ مازندران مواد شیمیایی به کار رفته در این فرآیند بدون ضابطه وغیربهداشتی  در رودخانه تجن رها شده و به بستر آب های زیرزمینی و چاه های مصرفی شهروندان ساروی آسیب جدی وارد نموده است که موجب بروز بیماری های کلیوی و انواع سرطان می شود؟ آیا شورا از این مرگ و میر خاموش اطلاع نداشته است؟ آیا برای این مهم نظارت و بازرسی دقیق در دفع و نشت مواد شیمیایی پسماند شستشوی کارخانه انجام داده است یا سوادش به این پیچیدگی ها قد نمی داد؟

کاری انجام شده است؟ جواب آری است، اما چگونه؟ مثلا در ساری جشن ها را نه از منظر اصالت، کرامت، شان و منزلت مدیریت کرده باشند، بلکه اصالت ها را فقط در ترقه بازی (ترقه و فشفشه های وارداتی کشور چین بر خلاف ایده های تولید داخل ) حتی عید اعظم غدیر و میلاد پیامبر(ص) و برگزاری فله ای برنامه بی محتوی عاری از هدف و شاخص ها به عنوان برنامه فرهنگی که بعضا افتضاحش برفوائدش غلبه داشت. ناهنجاری ای که در نرم آن بیشترهجو و بی نزاکتی، شهروندان نجیب و فرهیخته ساروی را متعجب و متحیر می ساخت .

کار انجام شده است؟ خرید گل از غرب استان و استان های دیگر، فله فله برای خوشامد این و آن، اما دریغ از اندیشه اینکه چه فرقی بین شرایط اقلیمی ساری با شهرهای هم اقلیم وجود دارد که آنها برند صادرات گل را قبضه کردند و ساری دریغ از تولید گل و گیاه ؟ چرا جوانان بیکار در خیابان های قارن و انقلاب داخل جوی ها ایستاده و چشم انتظار فروش گل ها ی وارداتی به شهر، اوقات خود را بی نتیجه طی می کنند ؟

کار انجام شده است؟ می دانیم میوه و تره بار می تواند با آب و هوا و خاک حاصل خیز خدادادی که ساری دارد نه تنها ایران بلکه به خارج کشور صادر شود و اختاپوس بیکاری را یک تنه از ساری برهاند .

کارانجام شده است؟ اگر صنعت گردشگری و توریسم را مورد توجه قرار می دادیم ساری کنار شیراز، تبریز و اصفهان آن قدر پتانسیل طبیعی و خدادادی داشت که با مدیریت صحیح، علمی و استاندارد می توانست به نسبت شهرهای توریسم پذیر رتبه اول را کسب کند، دریای جوار شهر ، جنگل بی نظیر جهانی هیرکانی، دشت وسیع چشم نواز، دیدنی های تاریخی بکر و بدیع و... در ساری می تواند رشد صنعت توریسم و گردشگری را در ایران متحول و ارتقا دهد.

زیبایی و هنرآرایی در معماری شهری با استفاده از المان های بومی و محلی در شهر سازی چرا مورد غفلت، تجاوز و بی مهری قرار گرفته است؟ بساز و بفروش ، جابنداز و راه بنداز برای منفعت شخصی، چرا شهر را بدترکیب و تاراج کردده است ؟ چرا شورای چهارم شهر ساری از این همه پتانسیل غفلت کرده است ؟

شهر برای توسعه متوازنش، شهر برای محو بیکاری، شهر برای اشتغال مولد، شهر برای زیبایی، شهر برای آرامش، شهر برای شادی و نشاط و شهر برای زنده بودن به انسان های فهیم، کاردان، دلسوز، عاشق خدمت، هنر آفرین و هنرورز، متعهد وم تخصص نیاز دارد.

شهر به شورای شهری متحد و متعهد به مردمانش و هوشمند به پس از انتخابات به وعده هایش نیازمند است. از این پس ما به کسی رای نمی دهیم که فقط به خود فکر کند و خویشانش. قول ما به به یکدیگر این است که به کسی رای نمی دهیم که دلش به حال شهر نسوزد که برحال نزارش بی خیال وبی عار بگذرد.

ما به کسی رای نمی دهیم که یک لاقبا بیاید، وعده بدهد، به صدارت برسد و پس از آن با پز و پول، زرو زور و تزویر از مردم طلبکار باشد.

ما هشیاریم و برای جاودانگی شهرمان در انتخاب افراد معرفت را فدای مصلحت نمی کنیم .

ما به کسی رایی می دهیم که دانایی اش، اندیشه هایش ، کارنامه اش از خود گذشتن و برای خدمت به تک تک همشهریانش سابقه روشن وبرنامه مدون داشته باشد .