مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، مهندس اسفندیار عشوری: شورای شهر؛ شورای همه مردم شهر است. «جنسیت‌گراییِ شعاری» سمّ کشنده‌ای است که باید از آن پرهیز کرد. شورا باید در قدم اول همه مردم شهر را فراتر از جنیست، شغل، علایق سیاسی و فرهنگی و محل زندگی‌شان ببیند. او نماینده همه است، حتی کسانی که سن‌شان به رای دادن نرسیده و اصلا درک درستی از جایگاه و وظایف شورا ندارند.

نقشی که شورای شهر می‌تواند در تربیت اجتماعی کودکان از طریق پیوند درست و منطقی با بهزیستی و مهدهای کودک ایفا کند آن قدر اهمیت دارد که غفلت از آن هرگونه فرهنگسازی در زمان فعلی را دارای تاریخ انقضاء و محدودیت زمانی می‌کند.

رویکرد قوانین و رفتارهای شورای شهر باید به گونه‌ای باشد که چند دهه جلوتر از خود را درنظر بگیرد. تهیه زمینی در ساحل فرح آباد در دوران شورای اول که من افتخار خدمت به شما را در آن داشتم نمونه همین آینده نگری است.

اما در قدم بعد باید نیازها و دغدغه طبقات مختلف مردم شهر را شناخت و برای شان برنامه داشت. یکی از این گروه‌های اصلی «بانوان» هستند که تقریبا نیمی از جمعیت ساری را تشکیل می دهند.

ساری شهری تاریخی است که شخصیت‌های برجسته‌ای را به ایران معرفی کرده است و در این میان زنان نقشی بی بدیل داشته اند. از «طاهره خانم مصطفویان» گرفته که در دوران مشروطیت زنان را گرد هم جمع می‌کرد تا «منیره اقدس مرتضوی»؛ همسر مرحوم عبدالحمید داراب که خیّری نامدار و مصلحی اجتماعی بود.

این شهر مترجمی توانا همچون «مریم مفتاحی» را به جامعه ادبی ایران معرفی کرده است. «مرسده لسانی» بانوی ساروی از مترجمان نامدار عرفان شرقی است. «ماریا خرسند» چهره بین المللی ساری است که به عنوان مادر بلوتوث شناخته شده و از محققان برجسته فناوری در اروپا و جهان است. «الهه بقراط» مترجم، نویسنده و روزنامه نگار شهیر معاصر ساروی است.

به این لیست می‌توان اسامی فراوان دیگری را افزود اما مسئله اصلی این است که آیا این چهره ها به درستی معرفی شده اند و آیا از ظرفیت نام و نشان آنها به نفع رشد فرهنگی ساری استفاده شده است؟

پاسخ کاملا منفی نیست، اما تا رسیدن به نقطه مطلوب حضور زنان در عرصه های مختلف شهری فاصله بسیار است.

در سالهای اخیر اقداماتی نظیر تاسیس پارک بانوان یا به کارگیری خانم ها در برنامه های فرهنگی توسط شهرداری و شورای شهر ساری صورت گرفته اما مسئله اصلی همچنان مغفول مانده و آن این است که به کار گرفتن زن بعد از درک توانایی های آنها اهمیت دارد.

شورای شهر بعدی باید مطالعه ای جدی در زمینه کشف استعداد و توانایی جامعه زنان ساری انجام دهد و در نخستین اقدام با شناسایی مناطق آسیب زا برای بانوان اقدام به پاکسازی و ایمن سازی آنها کند. اگر زن در جامعه احساس امنیت و آزادی عمل نکند نمی تواند بهره وری لازم را داشته باشد.بنابراین باید برای بانوان مناطق مختلف شهر برنامه های خاص خود را داشت و نباید یک نسخه را برای همه پیچید.

یکی از بزرگترین مشکلات جامعه بانوان ساری؛ بیکاری است. خانم های ساروی با حقوق اندک و ساعت کار بالا و بیشتر در مشاغل خدماتی حضور دارند و این درحالی است که در یک دهه اخیر میزان تحصیلات دانشگاهی زنان ساروی رشد چشمگیری داشته اما شغل آنها رشد کیفی محسوسی نداشته است.

یادمان باشد شهرداری نه موظف به ایجاد شغل مستقیم است و نه توان چنین کاری را دارد، اما آیا نمی تواند با برنامه ریزی درست و تهیه نقشه کارافرینی جامعه بانوان آنها را به سمت ظرفیت های مغفول شهر هدایت کند؟

مسئله بعدی مناسب سازی شهر برای خانم هاست. ایجاد مناطق پیاده روی، افزایش محیط های ورزشی و فرهنگی و در نظر گرفتن زمینه هایی که دختران جوانتر بتوانند در مسیر درست فرهنگ شهری رشد کنند و ضمن یادگیری آموزش های لازم برای یک زندگی سالم شهروندی خود معلم و مروّج این روش ها در جامعه باشند.

من نمی خواهم تنها استفاده ای موقتی از نام و نشان بانوان در ایام انتخابات داشته باشم.

من نمی خواهم وعده هایی را به زنان شهر بدهم که از حیطه وظایف شورای شهر خارج است.

من نمی خواهم بیش از این شاهد افزایش بیکاری در بین زنان ساروی باشم.

من نمی خواهم بی برنامگی درباره فارغ التحصیلان  دانشگاهی ساری ادامه داشته باشد.

من نمی خواهم تاریخ سیاسی، فرهنگی و اجتماعی زنان ساری فراموش شود و به همین خاطر حتما روش هایی فرهنگی را برای حفظ هویت تاریخی زنان ساری درنظر خواهم گرفت و در اولین قدم کتابی با منابع درست تاریخی درباره نقش زنان در تاریخ معاصر ساری تهیه خواهیم کرد و برای اینکار از تیمی علمی متشکل از زنان و مردان ساروی سود خواهم برد.

تصمیم دارم از یک زن فرهیخته ساروی استفاده کنیم که به به شورای شهر ساری مشاوره جدی بدهد و سعی می کنم دیگر همکارانم را نیز برای چنین ضرورتی راضی کنم.
اما اصلی ترین طرحی که در حوزه زنان به کار خواهم بست افزایش اشتغال آنها مخصوصا در حوزه گردشگری است. شهرداری و شورای شهر می تواند با تشویق های مادی و معنوی و با در نظر گرفتن برخی تخفیف ها بنگاه ها را به منظور به کار گیری نیروی زن تشویق کند.

تصمیم دارم طرحی را پیشنهاد کنم که در یک بازه زمانی مشخص که نیازمند مطالعه ای زمانی و علمی است «بانوی ساری» را توسط گروه داوری انتخاب و معرفی کنیم. «بانوی ساری» نمادی از موفقیت زنان شهرم خواهد بود و علی رغم اینکه سبب افزایش روحیه در بین زنان خواهد شد به نوعی فرهنگسازی خواهد انجامید و شک ندارم زمینه ساز حضور گسترده تر آنها را فراهم می آورد.

و اما از همه مهمتر ایجاد ارتباط بین شهرداری و شورای شهر با آموزش و پرورش است. مدارس جایی هستند که بانوان شایسته ساری را در اینده تربیت می کنند و اگر این دو نهاد مهم ( شهرداری و آموزش و پرورش) طرحی اجتماعی و فرهنگی برای آینده دختران این شهر داشته باشند ساری تا چند دهه دیگر برای رشد و نمایش توانایی های زنان بهترین شهر ایران خواهد شد.

به امید آن روز و به امید سربلندی، موفقیت و شادکامی زنان و دختران شایسته شهرم؛ ساری!