مازندنومه؛ سرویس سیاسی، فریده یوسفی،  پژوهشگر و منتقد فرهنگی: فرهنگ در همه جوامع بشری، مفهوم گسترده‌ای دارد به نام سبک زندگی، اگر بخواهیم نگاهی عمیق به فرد یا جامعه‌ای از افراد و اقوام داشته‌باشیم، قطعاً نگاه و رفتار فرهنگی آن فرد یا جامعه‌ی مورد نظر، نمودی جدی خواهد داشت و راهگشای شناخت بهتر خواهد بود.

دسترسی به یک فرهنگ قابل قبول در زندگی نه آسان است و نه در کوتاه مدت قابلیت انتقال و تفهیم دارد. فرهنگ مانند قطرات بارانی است که بر ریشه گیاه می‌نشیند، آهسته آهسته پرورشش می‌دهد، صبر می‌کند تا ببالد و بتواند به اندازه ظرفیتش از خورشید نور بگیرد و درختی تناور بشود و به اندازه آگاهی‌اش به بار بنشیند. آن‌وقت همه داشته‌هایش را وقف دیگران می‌کند به طور ذاتی و غیر ارادی. این ذات فرهنگ است اگر بر مبنای درست، پی‌ریزی شود.

 می‌خواهم با این مقدمه وارد متن فضای فرهنگی کشور عزیزمان بشوم. مستحضرید که مساله زنان و فرهنگ حاکم بر آن از مقوله‌های مهم در همه کشورها و جوامع در یک قرن اخیر است. از شعار انتخاباتی گرفته‌ تا بزنگاه‌های آزادی‌های فردی و اجتماعی، در دانشگاه‌ها و مدیریت بخش‌های مختلف دست‌یافتنی و دست‌نیافتنی، اشتغال و دسترسی به مناصب و ... و ... همه و همه پای ثابت مباحث است.

در این یادداشت بنا ندارم از سوی جامعه زنان به مطالبات حقوق فردی و اجتماعی‌شان بپردازم و اینکه این مطالبات چقدر منطبق با واقعیت‌های جامعه و اعتقادات و باورهای اندیشه‌ای ما هست.

معتقدم این کار فضای نقد و بررسی کارشناسانه دیگری می‌طلبد. می‌خواهم از منظر یک شهروند منتقد دوره چهارساله دولت تدبیر و امید را در حوزه فرهنگ مورد واکاوی قرار دهم که یکی از آن‌ها پرداختن به مساله پرگفتگوی زنان است.

مهمترین حرکت، نهادینه کردن فرهنگ پذیرش جامعه از حضور زنان از یک سو و استقبال زنان در پذیرش مسوولیت‌های مدنی از سوی دیگر است که ثمرات آن بعد از چهارسال مشهود است.

آمار کاندیداهای زن برای رسیدن به مجلس در اسفند 94  راه‌یابی نسبتا خوب بانوان در مجلس، نوید تغییراتی اساسی در خودباوری زنان و پذیرش و استقبال نسبتا خوب جامعه در کلان‌شهرها دارد. مطمئناً رسیدن به چنین جایگاه مهم بدون زیرساخت‌های فرهنگی اتفاق نمی‌افتد. سپردن ریاست سازمان‌های محیط زیست و میراث فرهنگی به دست بانوان توانمند این کشور یکی از

راههای رسیدن به خودباوری زنان کشور بود که نتیجه آن را در دورترین و محروم ترین نقطه جغرافیایی این سرزمین در کاندیداتوری بانوان در پنجمین دوره انتخابات شهر و روستا مشاهده کردیم.

اتفاق جالب این بود که در منطقه‌ای از سیستان و بلوچستان صد درصد کاندیداها را بانوان تشکیل دادند. یقینا استقبال بسیار چشمگیر زنان در کاندیداتوری شهرها و روستاهای کشور نشانه توزیع عادلانه و تمرکززدایی امکانات و فرصت‌های فرهنگی برای کلیه استان‌ها، شهرستان‌ها برای همه ایرانیان است.

اگر به آمار تعداد موسسات فرهنگی و انجمن‌های مردم‌نهاد، در این چهارسال نگاه کنیم باز هم نتایج عملکرد دولت در توسعه فرهنگی متوازن کاملا مشهود است.

یکی از مهم‌ترین فعالیت حوزه فرهنگی دولت، ایجاد امنیت برای بیان آزادانه آفرینش‌های هنری و فضایی امن برای سرمایه‌گذران و کارآفرینان عرصه فرهنگ و هنر، همچنین حذف تصدی‌گری دولت و واگذاری فعالیت‌ها به انجمن‌های صنفی، موسسات فرهنگی-هنری و بخش خصوصی و در نهایت تمرکز بر توسعه زیر ساخت‌های فعالیت فرهنگی و هنری است.

صیانت از حقوق مخاطب برای دسترسی آزاد به فضاهای فرهنگی و توسعه زیر ساخت‌های فضای مجازی یکی دیگر از عملکرد خوب این دولت برای دست‌یابی به منابع علمی و فرهنگی دنیا برای پژوهشگران این مرز و بوم است.

واگذاری مکان‌های فعالیت‌های فرهنگی، هنری دولتی به مردم و موسسات صنفی یکی دیگر از راهکارهایی است که مستقیما به امنیت شغلی اهالی فرهنگ و هنر مربوط می‌شود.

تبیین همه فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی دولت در طول این چهارسال در این فرصت کوتاه و بدون میزهای کارشناسی امکان‌پذیر نیست.

بر این باورم که همین مقدار کافی است که اهالی قلم و فرهنگ اعلام کنند ما از نیمه راه برنمی‌گردیم و با رای به دکتر روحانی در مسیر اقتدار ملی و بین‌المللی گام‌های‌مان را استوارتر از پیش بر می‌داریم.